︎ ☞︎ Swipe voor het liedje wat bij dit hoofdstuk past

☁︎︎  𝙲 𝙾 𝙻 𝙴  ☁︎︎

Met een diepe zucht zet ik mijn wekker uit en daarna draai ik me weer om. Ik trek de dekens tot aan mijn kin over me heen en staar even voor me uit. Waarom moet ik überhaupt nog die twee weken naar school? Ik heb mijn tentamen week toch al gehad, dus wat ik nou precies op school moet gaan doen, geen idee.

Met een diepe zucht besluit ik om uiteindelijk uit bed te stappen. Ik wrijf even in mijn gezicht en haal mijn handen door mijn haren.

Uit mijn kast pak ik een beige broek, een vintage donkergroene Nike trui en een blouse. Snel trek ik alles aan en trek ik het kraagje recht die boven mijn trui uit komt.

Ik gris mijn telefoon van de oplader en stop die in mijn zak. Snel pak ik mijn tas en gooi ik de spullen die ik niet nodig heb op mijn bed. Ik pak mijn laptop en een ander boek die ik vandaag nodig heb en prop die in mijn tas.

Als ik in de woonkamer kom blijf ik even versteld in de deuropening staan van de drukte. Ik ben dus echt geen ochtendpersoon, en als het dan ook nog eens super druk is als ik net wakker ben, dan ontstaat er gewoon kortsluiting of zo in mijn hoofd. En het werkt ook niet mee dat het maandag is, als t aan mij ligt zouden maandagen afschaft moeten worden.

"Lekker geslapen?" grijnst Matthew naar me en ik rol met mijn ogen, verder reageer ik niet meer op hem. Ik loop naar de keuken en pak daar een broodje, waar ik kipfilet op doe en al lopend begin te eten. "Ik ga alvast guys, ik zie jullie in de pauze wel weer," zeg ik en zonder dat ik op reactie wacht pak ik mijn tas van de grond en loop ik naar de voordeur.

Ik gooi mijn tas naast me op de stoel en start dan mijn auto, ik ben veel te vroeg zie ik. Met een diepe zucht start ik mijn auto en rij ik de parkeergarage uit. Geïrriteerd ga ik opzoek naar een andere radiozender, waarom praten ze altijd zoveel? De enige rede waarom ik naar de radio luister is de muziek. Vandaag is niet mijn dag merk ik al, ik haat maandagen. Altijd gaat alles fout op maandagen.

Ik stap uit mijn auto en voel dat de zonnestralen in mijn gezicht schijnen. Het beloofde vandaag een wat minder warme dag te worden, maar voor nu merk ik daar nog helemaal niets van.

Ik duw de deur open van het koffietentje en loop door naar de bar, het is rustig bij de afhaal. Wel zitten er al een paar mensen verder op in het café te studeren.

"Hey, wat kan ik voor je doen?" klinkt ineens een bekende stem. Ik kijk op en zie Jamie achter de bar staan, als ze mij ook herkent ontstaat er een voorzichtige glimlach op haar gezicht.

"Oh hey, ik zei toch dat we elkaar nog zouden zien," grijns ik en ze moet even grinniken. Ze trekt haar staart strakker en veegt een paar ontsnapte plukken achter haar oor.

"Ik wil graag een zwarte koffie van je," bestel ik bij haar en ze knikt. "Zoiets had ik al verwacht," zegt ze grijnzend terwijl ze naar het koffiezetapparaat loopt. "Hoezo dat nou?" vraag ik een beetje verontwaardigd. "Het is basic," zegt ze en ik moet even grinniken. "Basic? Ik vind eerder een latte macchiato basic," zeg ik en ze moet even lachen. "Dat had je dan ook zeker bestelt als je een meisje was," lacht ze en ik rol lachend met mijn ogen.

"Moet jij niet naar school?" vraag ik aan haar als ze mijn koffie aangeeft. "Zelfstudie dag," zegt ze terwijl ze wat invoert in de kassa. Ik pak mijn pinpas en als het pinapparaat het sein geeft reken ik mijn koffie af.

"Dat verklaart een hoop, ik zit wel tot vier uur opgesloten," zucht ik en ze grinnikt. "Ik had haast medelijden met je gekregen," zegt ze en ik moet lachen.

"Werkse Jamie," zeg ik zodra er andere klanten te winkel in komen lopen. "Thanks, veel plezier op school he," grinnikt ze en ik steek mijn tong naar haar uit, waarna ik naar buiten loop.

Als ik in mijn auto plof neem ik een slok van mijn koffie. Ik zie dat Jamie op de kartonnen beker een smiley heeft getekend en een klein hartje. Ik moet even grinniken om haar en start daarna mijn auto. Het is een leuke meid, dat kan ik zeker niet ontkennen. En ze maakt ook nog eens lekkere koffie, kan ik het ergens nog beter treffen?

Eenmaal op de campus aangekomen, loop ik meteen door naar de college zaal. Ik zwaai mijn rugzak over mijn schouder en gooi onderweg de lege koffiebeker weg.

"Hey Cole," klinkt de stem van Kai, ik draai me om en zie mijn vrienden staan van de studie. "Hey," ik loop naar het groepje.

"Hoe was je weekend?" grijnst Owen naar me en ik moet even lachen. "Druk," grinnik ik en met zijn vieren lopen we richting de trappen.

"Ik heb een veel beter idee dan die trappen," Jasper haalt uit zijn zak de liftsleutel. "Gast hoe kom je daaraan?" vraagt Kai nieuwsgierig. "Ik heb zo mijn connecties," grijnst hij. "Je hebt toch niet geneukt met mevrouw Miller toch?" lacht Kai, die meteen een duw krijgt van Jasper. Allemaal weten we dat hij een intens grote crush heeft op die docente.

Als we allemaal in de lift stappen en de liftdeuren sluiten, begint Owen te springen. Lachend doet Jasper mee en ik voel de lift hevig bewegen. Kai geeft Owen een duw, die zijn evenwicht verliest en achterover op zijn billen valt. Ik bijt op mijn lip om niet in de lach te schieten, Owen kijkt namelijk erg boos naar Kai.

Maar als de lift tot stilstand komt, lijkt het alsof het voorgeval nooit gebeurd is. We kijken elkaar aan, en weten onmiddellijk dat we de lul zijn, de lift staat vast.

"Bedankt Owen en Jasper," brengt Kai geïrriteerd uit. "Hij begon," zegt Jasper meteen en ik rol met mijn ogen terwijl ik mezelf via de wand op de grond laat zakken. ''Lekker kinderachtig ben je Jasper,'' bijt Owen hem toe. ''Ik lieg toch niet?'' zegt Jasper bijdehand. ''Zullen we even geen ruzie maken? Jullie verspillen al het zuurstof voor mij en Kai,'' zeg ik en Kai moet even grinniken. "Waarom jullie zuurstof?'' vraagt Owen. "Simpel, het is jullie schuld dat de lift stil staat en daardoor indirect ook jullie schuld als het zuurstof opraakt. Maar Kai en ik hebben hier niets mee te maken, dus verdienen wij gewoon zuurstof,'' zeg ik. "Ha ha ha, grappenmaker,'' zegt Jasper en ik steek mijn tong naar hem uit. ''Altijd toch,'' zeg ik terug.

Terwijl Owen de alarmcentrale probeert te bereiken met het knopje met het belletje, maak ik een foto van de lift, zelf sta ik erop met een duckface en de peacesign. Grinnikend stuur ik hem in de snap groep, ooit hebben we met zijn vijven hard gelachen om allemaal meiden waarvan dit de standaard pose was, en nu hebben we het voor de grap overgenomen en bestaan de snap foto's daar bijna alleen nog maar uit.

"Ik ga op vakantie en neem mee...," begint Jasper na een tijdje en ik schiet in de lach. "Je doet alsof we hier al een halve dag zitten," lach ik. "Hoe lang zitten we hier dan al?" vraagt hij lachend aan mij. Ik kijk op mijn telefoon en vertel hem dat het nog niet eens een kwartier is.

Terwijl ik half naar het gekibbel van de jongens luister, over wie nou de schuldige is, besluit ik om Chloe een berichtje te sturen, met de vraag of ze vanmiddag ergens wat wilt drinken. Als ik überhaupt ooit nog uit deze lift kom overigens.

Plots begint de lift weer te bewegen, en snel sta ik op.

"We gaan niet meer dood in deze lift," zegt Kai blij en ik moet even lachen. "Zeg dat nou maar niet te hard gast," zegt Owen.

Als de liftdeuren open gaan, zie ik de afdelingshoofd al staan, met een serieuze blik in zijn ogen. We staan met zijn vieren met een schijnheilige glimlach op onze gezichten, in de hoop dat we ermee weg komen.

Hey! Dit is nu het zevende deel wat ik plaats en wat vinden jullie er tot nu toe van? Ik vind het tenminste wel heel leuk om te schrijven! Tips of iets zijn altijd welkom!