CHAPTER 4

WYATT'S POV

I now have the necklace that Primo was talking about. Siya kaya ang nagmamay-ari nito? I want to meet that woman again. Hopefully, our paths will cross again.

It's a ring necklace. Sinuri ko ng Mabuti ang kwintas at sa loob ng singsing ay may nakaukit na dalawang letra rito.

"AC" I" I whispered as I saw the engraved letters. I temporarily hid the necklace in my drawer. I've been thinking about her ever since that night. Even though I have nothing to do with her, I still have a lot of questions. Napakibit-balikat nalang ako at nag handa na para pumasok sa trabaho.

Nang makarating ako sa kumpanya, hindi pa ako nakakalabas ng sasakyan ko ay umalingawngaw ang tunog ng cellphone ko.

"Oh, you're calling?" I asked as I answered the call from tanda, my father.

"Mr. Velandre wants to end his business relationship with your company, Wyatt," agad na bungad niya sa akin.

"What?!" I exclaimed loudly, shocked by what he said.

"How could he possibly cancel it?! We've already discussed it, right? What about our deal? Basta-basta niya na lang ititigil 'yon?!" inis na asik ko.

I had no idea why Mr. Velandre would want to end our partnership. Hindi ko alam kung ano ang sumagi sa matandang hukluban na 'yon para gumawa ng walang kuwentang desisyon.

"That's what I'm going to ask you. What else did you do to end up causing him to cancel your partnership?! He said that you hurt his daughter Chelsea. Come on, Wyatt, have some sense!" my father shouted on the other line.

I silently cursed as thoughts of my despicable ex-girlfriend crossed my mind. She will fucking ruin everything.

"Now, you will talk to him and apologize for what you have done to his daughter, because if you continue being stubborn, the company will lose a lot of shares!" he shouted.

Nilayo ni Wyatt ang kaniyang tenga sa cellphone ng sumigaw ang ama niya. Umigting ang bagang nito dahil sa inis.

I pulled my ear away from my cellphone as my father yelled. Frustration tightened my jaw.

"Dad, could you please shut your fucking mouth!? You're not helping, and don't pretend as if you care! You have no idea what happened between me and Chelsea, so don't try to tell me what I should do!" inis na asik ko.

Our relationship had never been good, dahil simula noong namatay ang ina ko ay parang nawalan na rin ako ng ama.

"Kung wala ka nang maganda pang sasabihin, ibababa ko na," I said, then dropped the call.

I closed my eyes and gripped the steering wheel, frustration boiling within me. "Damn! Damn! Damn!" I cursed repeatedly, overwhelmed by irritation. It appeared that Chelsea was determined to push me to my limits.

"So, you want to play games, huh? Alright, I'll give you what you want," I whispered to myself before stepping out of my car."

Banas akong pumasok sa building at nasalubong ko si.

Effie sa hallway.

"Good morning, sir!" she greeted happily, but I only scowled in response.

"What's good in the morning?" walang ganang tanong ko at nilampasan siya. Hindi na ako nag atubiling lingunin siya para makita ang reaksyon niya, dire-diretso lang ako sa paglalakad hangang sa makapasok ako sa office.

Ang aga-aga sira na ang araw ko. Chelsea is always ruining my mood.
Pag-upo ko sa upuan ko ay tamang-tama namang nag ring ang telepono sa itaas ng table ko.

"Wyatt Roberts, speaking," malamig na ani ko nang sagutin niya ang tawag.
"Oh! Wyatt, did your father inform you that we're terminating our partnership with your company?"

Mas lalong nag init ang ulo ko nang mapag-tanto kung sino 'tong tumawag, no other than, my shameless ex-girlfriend. "So? Are you happy? Kung wala ka namang matinong sasabihin, I better end this call. Baka hindi ko mapigilan ang sarili ko at hindi mo magustohan ang mga sasabihin ko" Ibababa ko na sana ang tawag nang muli siyang mag salita.

"Wyatt, isipin mo malaki-laki ang mawawala kung hahayan mo lang 'to. If I were you, makikipag-kita ka sa 'min ng dad ko at makiusap na balikan ako. 'Yon lang lang naman ang gagawin mo. Bye, baby mwa," sabi niya gamit ang malanding boses niya 'tsaka binaba ang tawag.

"Fuck!" I shouted and threw the telephone to the floor.

I couldn't contain my anger anymore. That woman was pushing me over the edge. Mukhang si Chelsea pa ang sisira sa mga plano ko para sa kompanya.

I stormed out of my office and made my way to Effie's office. Hindi na ako nag atubiling kumatok pa, agad na akong pumasok na ikinagulat niya.

"Oh, sir?" Bigla itong tumayo nang makita ako.
"Go with me, may business meeting tayong pupuntahan," malamig na ani ko.

"Ngayon na po?"

I nodded before leaving the office. Effie followed me until we reached the parking lot.

Suddenly, I turned to face her and took her hand. "S-Sir?" Effie was taken aback by my sudden gesture, causing her to lean against the car door. I looked at her intently and took a deep breath before speaking. "Effie, do me a favor," I said, maintaining eye contact with her.

Effie looked at me seriously, waiting for me to continue.

"Well, you see... I trailed off, momentarily unsure of how to proceed.

"Po, sir? What favor?" taka niyang tanong habang hawak ko pa rin siya sa kamay.

"Please pretend to be my girlfriend." Medyo natigilan siya sa sinabi ko but after a second ay hinigit niya ang kamay niya sa 'kin.

"T-Teka, sir akala ko ba ay pupunta tayo sa business meeting?" nagugulohan niyang tanong.

"Yes, I had a business meeting with my ex-girlfriend and her father. They want to end their partnership with our company because that witch told her father that I hurt her. I need your help for the sake of the company," I explained, but I could still see the confusion on Effie's face.

"Huh? Sir, bakit ako? At ex mo pa talaga pupuntahan natin paano kung resbakan ako no'n? Naku, sir! Ayoko ko pong maging magulo ang buhay ko. Ako na lang ang inaasahan ng lola ko, sir. I'm sorry, sir pero ayoko ko po. Si manager Lee nalang po, total matagal mo na siyang empleyado."

Yumoko ito at tatalikod na sana ngunit hinigit ko siya sa kamay pabalik.

"Please, Effie, you are the only person who can help me avoid losing more than half of the company's shares. Angelica can't act because Chelsea has known her for a long time, and you're the girl I introduced to her as my girlfriend yesterday in the office," I pleaded, desperately. Siya na lang ang last hope ko.

Umarko ang kilay niya dahil sa sinabi ko. "Kahapon? You mean, 'yong babaeng kaaway mo kahapon ay ex mo?" Tumango-tango naman ito.

"Sir naman!" Bahagya akong napatalon sa aking kinatatayuan dahil sa pag sigaw niya. What the fuck? Sa buong buhay ko, ngayon lang ako nasigawan ng empleyado ko.

"Bakit mo kasi ako dinamay sa issue niyo? Kita mo ba 'yong masamang tingin ng babaeng 'yon kahapon? Paano kung balikan ako no'n? Hanalikan mo pa ako sa harap niya! Alam mo bang gusto kitang balibagin kahapon dahil sa ginawa mo?!"

My mouth almost parted. Napailing na lang ako. Sa ilang taon ko sa kompanya, ngayon lang may empleyadong nag lakas ng loob na sighalan ako.

Hingal na hingal ito at habol-habol pa ang kaniyang hininga dahil sa ginawa niyang non-stop na pagbunganga sa 'kin. Nakalimutan na atang huminga.

Bigla siyang napatakip ng kaniyang bibig. Na-realized niya siguro kubg ano ang mga lumabas sa bibig niya. Bahagya itong sumilip sa palad niya upang makita ang reaksyon ko pero seryoso ko lang itong tinitigan.

"Ang bobo mo, Effie." Rinig kong bulong niya.
Gusto kong tumawa pero pinipigilan ko ang sarili ko para ma guilty siya at pumayag sa gusto ko.

Nanatili lang akong nakatingin ng seryoso sa kaniya hangang sa tanggalin niya ang kaniyang kamay sa kaniyang bibig at ngumuso.

Ugh! Don't pout mahahalikan kita. I don't know but simula noong mahalikan ko siya ay parang gusto ko nang ulit-ulitin. Damn! I'm being manyak!

"Eh, sir sorry po. Ikaw kasi," sabi niya habang ngumonguso.

Hindi ako nag salita, tinititigan ko lang siya na walang reaksyon.

"Sir naman, h'wag mo akong tignan ng ganiyan. Sorry na nga po, e. H'wag mo na akong sisantihin wala po kaming makain ng lola ko pag tinanggal niyo ako. Oo na nga po, papayag na po ako," saad niya habang nag mamaktol.

Napalunok ako para pigilan ang paghalakhak. She's so cute. Parang bata na nagmamaktol

Mas lalong nangunot ang noo niya at humaba ang nguso niya nang wala man lang siyang sagot na nakuha sa akin. Hindi ko na napigilan ang sariling tumawa. Humakbang ako at ni-level ang mukha ko sa kaniya

"Stop pouting, baka mahalikan na naman kita," bulong ko sa kaniya 'tsaka umatras.

Napapikit na lang siya. I can feel her irritation

"Let's go, darling," ani ko at umikot sa driver's seat. Pinagbuksan ko siya ng pinto mula sa loob. Nakasimangot itong sumakay sa passenger seat. "Stop frowning, pumapangit ka," saad ko at mahinang tumawa. She just rolled her eyes and put her seatbelt.

Hindi ko muna binuhay ang makina ng sasakyan, bagkus ay kinuha ko ang cellphone ko at tinawagan ang tatay ni Chelsea para magkita kami. Kung inaakala niyang ganun lang kadali ang gusto niya ay nagkakamali siya. After naming mag usap ay pinaandar ko na ang sasakyan papunta sa meeting place namin.

My car filled with silence. Nilingon ko si Effie, nakatungo lang ito sa labas ng bintana ng sasakyan na parang ang lalim ng iniisip.

"So, how's your grandmother doing, Is she okay now? When I took you to the hospital the last time, you were crying. Has something happened that day?" I broke the silence with questions.

Napalingon ito sa akin. "Ayos na siya ngayon, sir. Inatake kasi siya sa puso that time pero maayos na siya. Naging successful naman ang operasyon at nagising na rin siya kahapon tamang-tama noong pauwi ako," aniya.

Ngumiti na lang ako habang ang tingin ay nanatili sa kalsada. "Good to hear. Who is with her now?" I asked again.

"Nasa bahay po siya ng kaibigan ko. Hindi ko kasi siya matutukan dahil may trabaho na ako. Mas mabuti na 'yong may nag aalaga muna sa kaniya habang wala ako," sagot niya at sinandal ang ulo nito sa upuan.

"Kayo nalang ba magkasama ng lola mo?"

"Opo, bata pa lang ako ay ulila na, si lola ang nag palaki sa iKIn. Wala rin kaming pamilya rito, kami lang dalawa ang mag kasama." Saglit ko siyang nilingon, I saw the sadness in her eyes but at the same time, the contentment and peace.

Minsan nag c-complain pa ako sa meron ako without knowing na may buhay na mas mahirap pa sa akin. I should be grateful. Kaya siguro gan'on na lang ang pag mamakaawa niya dati noong dinala ko siya hospital dahil lola niya na lang ang nag-iisang pamilya niya.

***

EFFIE'S POV

Huminto kami sa isang restaurant. Sa itsura pa lang nang place halatang luxurious.

Pagbaba naming ng sasakyan ay nagulat ako nang hawakan niya ang kamay ko. Hihigitin ko sana nang magsalita ito. "Dito na mag uumpisa ang role mo."

Napasinghap na lang ako. The girlfriend thingy will start now. Hindi na lang ako nag salita at hinayaan ko na lang siya na hawakan ang kamay ko hangang sa makapasok kami sa loob ng restaurant.

Pag pasok namin ay may babae agad akong nakitang kumakaway kasama ang isang lalaki na medyo may edad. She must be Chelsea, his ex-girlfriend. Tandang-tanda ko ang mukha niya. "Wyatt, here!" tawag niya ngunit bigla rin itong sumimangot nang makita niya ako na kasama ni Wyatt.

Huminga na lang ako ng malalim. Pag ako talaga nagka-trouble dahil sa kagagawan ng lalaking 'to, masasapak ko talaga 'to kahit boss ko pa siya.

Nang makalapit kami sa table ay tinignan ako ng masama ng babae at inarkuhan ng kilay. "Aba, h'wag mo akong arkuhan ng kilay mong drawing," bulong ko na bahagyang ikinatawa ni Wyatt.

"Hello, Mr. Velandre," pag bati ni Wyatt sa lalaki, ang tatay ni Chelsea.
Tinanguan lang siya nito at senenyasan na maupo.

Mukhang alam ko kung saan nag mana si Chelsea ang pag ka-attitude nito.

Pinag-hatak ako ni Wyatt ng upuan at Nakita ko ang matalim na titig ni Chelsea sa akin na parang anytime pwede niya akon hambalusin.

"So, what brought us here? Are you going to apologize to my daughter in order for me to continue our business relationship with your company?" Dumapo ang tingin nito sa akin, "and who is she? Ito ba 'yong pina—"
Hindi niya na natapos ang sasabihin niya nang mag salita si Wyatt.

"Mr. Velandre, we're here to set the record straight. Yes, she is my girlfriend, is there anything wrong with that?" mataray na sagot ni Wyatt sa kaniya.

Sumama naman ang mukha ng lalaki at lalo na ni Chelsea.

"See, Dad? It's obvious that he cheated on me. Pinagpalit niya ako sa malanding babaeng 'yan! Therefore, why are you attempting to fix your deal?" Chelsea raised her voice in protest.

Napapikit na lang ako dahil sa inis. Tinawag niya akong malandi? eh, mas mukhang haliparot siya kaysa sa akin, e. Patience Effie for the sake of your position Kung hindi lang ma aapektohan ang trabaho ko hindi ako papayag sa gusto ni Wyatt dahil social life ko naman ang masisira.

"So, totoo nga na pinagpalit mo ang anak ko?" tanong ng tatay nitong bruhang si Chelsea. Tumawa naman si Wyatt at tinignan siya.

"Ano ba ang kwento ng babaeng 'to sa inyo?" tanong niya at dumapo ang tingin nito kay Chelsea na napapakagat labi. Nakita ko ang nanginginig ng kaniyang kamay, halatang kabado ang bruha. Is she hiding something?

"Dad, we better go. Wala naman siyang kwentang kausap," sabi niya sa papa niya.

Tatayo na sana siya nang mag salita ulit si Wyatt. "Why Chelsea? Are you afraid that your father will find out what kind of woman her daughter is?" he said while smirking at her.

Tinignan si Chelsea ng kaniyang ama, sabay lipat ulit kay Wyatt. "What are you talking about?" takang tanong ni Mr. Velandre.

Tinignan ni Wyatt si Chelsea na parang binabantaan. "C'mon Wyatt," she pleaded but hindi ito pinansin.

"Ar you going to cancel our deal because of that, Mr. Velandre? Okay, let me show you this."

Nilabas ni Wyatt ang kaniyang cellphone at may pinindot-pindot.
"Wyatt, d-don't... don't please," pag mamakawa ni Chelsea kay Wyatt ngunit nginisihan lang siya nito at inabot sa tatay niya ang cellphone. At this point, I knew that Chelsea is hiding something from her father.

Nagulat ang tatay nito na para bang binuhusan ng malamig na tubig habang may pinapanood na video sa cellphone ni Wyatt. Tatayo na sana si Chelsea nang hilain siya ng tatay niya pabalik.

Bahagya akong napatalon sa aking kinauupuan nang sampalin ni Mr. Velandre si Chelsea.

"How dare you smear my name and ruin my reputation!" galit na wika ng kaniyang ama.

"You had an intimate relationship with someone in public! How uneducated!" mahina pero galit na asik nito kay Chelsea.

Pinagtitinginan na kami ng ibang customer. Naaawa na din ako kay Chelsea dahil napapahiya na siya.

"I-I'm s-sorry, Dad," aniya at umiiyak na tumakbo paalis.

"Mr. Velandre, I'm not the one who cheated. Si Chelsea ang nag loko at hindi ako. And please, kung inaakala mong makikipag balikan ako sa spoiled brat mong anak ay nag kakamali ka, dahil masaya na ako," ani Wyatt at hinila ako papalapit sa kaniya na ikinagulat ko.

Labas ang girlfriend ko rito so please, respect her," dugtong niya pa. Walang masabi si Mr. Velarde na parang hindi pa nakaka-recover sa video na napanood niya.

"Kung gusto mong sirain ang deal natin, then good luck to your business." Napatingin ako kay Wyatt dahil sa sinabi niya. Sira-ulo ba 'to? Edi parang nag saying lang kami ng oras dito. Bahagya ko siniko at mahinang bumulong, "loko ka ba? Hahayaan mo na lang na mawala ang kalahati ng shares ng kompanya mo?"

Tinapunan niya akong tingin na para bang sinasabi niyang 'Trust me.'
Tumayo siya kaya tumay na rin ako. Hinwakan niya ako sa kamay at aalis na sana nang biglang mag salita si Mr. Velande.

"Wyatt, itutuloy ko ang deal. Pasensiya na sa ginawa ng anak ko." Nakita ko ang pag taas ng sulok ng labi ni Wyatt. Kaya pala ang lakas ng loob niya kanina para sabihin 'yon dahil alam niyang babawiin ni Mr.Velanrde ang pag cancel sa partnership nila.

"Alright, Mr.Velandre. Thank you and have a good day!" sarkastiko niyang wika bago ako hinila palabas ng restaurant.

Agad niya namang binitawan ang kamay ko nang nasa tapat na sila ng sasakyan.

"Kaya mo naman palang pa oo-hin 'yong tatay niya, bakit mo pa ako sinama, e may dala ka naman palang pasabog diyan," ani ko at sumakay sa sasakyan. Umikot naman si Wyatt sa Driver seat. "Syempre para may props at kapani- kapaniwalang may girlfriend ako. At para hindi na niya kukunsintihin ang anak niya para habulin pa ako," sagot niya at ini-strat ang sasakyan.

"Ano props? Aba, ang gara mo rin sir e, 'no? Ano 'yon role play?" asar na wika ni k. Ang kapal naman ng mukha ng boss ko na 'to para gamitin ako sa pan-sarili niyang kagustohan niya.

"Gan'on na nga," sagot naman niy at tumawa. Parang gusto ko siyang sapakin ngunit bigla ring nawala ang inis ko nang makita siyang tumawa. Ang pogi niya. Iniling-iling ko ang ulo ko para alisin 'tong iniisip ko. Tigil, Effie. Dapat kang mainis sa kaniya dahil dinala ka niya sa isang mahirap na sitwasyon kanina.

"Thank you, Secretary Cynara," aniya at nginitian ako. Mukhang sincere naman siya kaya sige.

Tinango ko na lang ang ulo at binaling ang aking tingin sa labas ng bintana ng sasakyan.

Ilang minuto rin kaming tahimik nang maisipan ko na mag tanong. "Ah, sir, bakit hindi na lang kayo mag girlfrien ulit para hindi na kayo mag hanap ng mag p-pretend na girlfriend mo pag ma-ipit na naman kayo sa gano'ng sitwasyon?"

He let out a sighed. "I don't have time to fall in love. It always causes me heartache. I've learned my lesson, and I don't want it to happen again,' he responded solemnly.

Aw, hindi ko inaasahan na ganuun ang isasagot niya. Ganun ba kalala ang impact ng break-up nilaani Chelsea para matakot siyang masaktan ulit? Maybe he really loved her so much kaya ganun na lang ang trauma niya. Kahit pala ang pinakamasungit na tao sa mundo ay nasasaktan din.

"Sir, you can love again naman, e. Sabi nga nila, hindi lang sa happiness nanggagaling ang happiness. I mean, hindi ka puwedeng pumirme sa happiness na kinasanayan mo, kailangan mo rin munang masaktan para maramdaman ang tunay na kasiyahan."

Napataas ang kilay niya dahil sa sinabi ko. Kahit ako hindi ko rin alam kung saan nanggaling ang mga salitang lumabas sa bibig ko.

"Sino namang sila ang nag sabi niyan?"

Sandali muna siyang napatigil. Gawa-gawa ko lang naman 'yon, e haha. Nginitian ko siya ng bahagya. "Ah, basta sir, may nag sabi sa 'kin," sabi ko na lang dahil hindi ko alam ang isasagot ko.

Pagkatapos no'n ay hindi na ako tanong pa dahil baka kung ano- ano na naman ang masabi ko, e ni minsan hindi pa ako nagkaroon ng love life. Nag f-feeling expert lang ako.

Nang makabalik na kami sa sa kompanya ay agad na siyang dumeretso sa opisina niya at gano'n din naman ako.

Pumasok muna ako sa C.R dahil kanina ko pa pinipigilan ang pantog kong parang sasabog maparang sasabog na. Pag tapos kong gumamit ng banyo ay nag hugas muna ako ng kamay. Tinignan ko ang repleksyon ko sa salamin at napansin kong wala ang necklace ko. Kinapa ko ang leeg ko. "Teka, nasaan ang ang kwintas ko."

Agad akong lumabas ng banyo at binuksan ang bag ko. Hinalungkat ko na lahat ng gamit sa bag ngunit wala. Hindi p'wedeng mawala 'yon dahil iyon na lang ang ala-ala na iniwan sa akin ng mama ko.

Napahawak ako sa aking sintido. Hindi ko talaga alam kung bakit Nawala 'yon dahil hindi ko naman tinatanggal 'yon sa leeg ko. Umupo muna ako at nag isip ng maigi kung saan ko ito nilapag kung sakali mang natanggal ko nga 'yon. Pero hindi kasi, e. never ko 'yon tinanggal simula noong namatay si mama.

Huminga ako ng malalim. Hahanapin ko na lang mamaya pag uwi ko sa bahay. Baka nandoon lang 'yon.

Inayos ko na lang ang mga gamit na nakakakalat sa table ko. "Kung hindi ako sinama-sama no'n, edi sana tapos ko na mga gawin ko," asar na bulong ko.

Ilang minuto lang ang nakakalipas ay maykumatok sa pinto ko. "Pasok!"
Pagkasabi ko no'n ay bumukas ang pinto at niluwa si Angelica.

"Girl, may emergency meeting daw," bungad niya nang makapasok.
"Huh? Ngayon na? Bakit daw?" tanong ko at tumayo. Ako ang secretary ng CEO pero wala akong kaalam-alam. Magkasama kami kanina ng mokong na 'yon, ah? Bakit 'di niya na lang sinabi.

"Ewan kay Sir, tara na at baka mamaya ay mag alburuto na naman 'yon," aniya at tumawa.

Lumabas kami at agad na nag tungo sa meeting room. Pag dating namin ay tamang-tama namang mag uumpisa na. Umupo kami ni Angelica sa dalawang bakanteng upuan sa tabi ni Jayson.

'Anong meron?" bulong ko sa kaniya.

"May i-a-announce raw," sagot nito.

Tumango-tango na lang ako at tinuon ang atensyon ko san harap kung nasaan si Wyatt.

"Alright, tomorrow is none working day—"
Napatigil sa pagsasalita si Wyatt nang mag siingayan ang lahat na animo'y natutuwa sa kanilang narinig. Kahit sino naman siguro ay matutuwa 'diba?

Tinignan niya sila ito ng masama kaya bigla ring tumahimik lahat.

"Tomorrow is a no-work day since Mr. Deville has asked us to his thank-you celebration. His new hotel branch will open, so before that night, I want you to be ready. Because the attendees are well-known business entrepreneurs and investors, I don't want to humiliate myself. I expect you to be well-dressed.

Napakagat labia ko. Bakit naman may paganito? Pag ganito ang usapan ay Malabo akong maka-attend. Wala akong maiisuot, baka mag mukha lang akong basahan doon.

"Sir, what time? tanong ni Angelica.

"Exactly 8 p.m. mag uumpisa ang party. So, dapat ahead of that time ay nandoon na kayo," sagot naman nito.

Naki-ayon naman silang lahat at pawag excited nang dumalo sa party, except sa akin.

"Alright, go back to your works, dismiss."

Pag tapos niyang sabihin 'yon ay nagsibalikan na rin ang lahat sa kaniya-kaniyang trabaho.

"Sabay-Sabay na tayo bukas ha," suhesyon ni Angelica, halatang excited na.

"Sure! Ikaw, Effie? Ano pa lang address mo para masundo ka bukas?" tanong ni Jayson.

Hindi ko alam ang isasagot ko dajil hindi ko naman alam kung dadalo baa ko bukas o hindi.

"Effie?" tawag ni Angelica sa atensyon ko.

"A-Ahh...sa Riverside Subdivision blocked 8, 'yong maliit na bahay do'n 'yon ang amin," ani ko at payak na nginitian sila. Napakamot na lang ako sa aking batok. 'yong ipon ko na lang siguro ang gagalawin ko. Baka sapat na rin 'yon para makabili ng isang pirasong damit

"Sige, we going to you pick up around 7 pm, masayang wika ni Angelica. Wala na akong magawa kundi ang tumango na lang sa kanila bilang sagot.

Matapos no'n ay bumalik na rin ako sa opisina ko at sinimulan ang tarabaho kong iniwan ko kanina.

Alas-tres na ng hapon nang matapos ko lahat ng gawain ko. Napahawak ako sa aking tiyan nang tumunog ito. Hindi pa pala ako nakakapag-lunch. Sa sobrang dami kong ginawa ay nakalimutan ko na ang kumain.

Binagsak ko na lang ang aking likod sa upuan at pinikit ang mga mata para umidlip ara umidlip. Ilang minuto lang lang akong nakapikit nag maramdaman kong parang may hangin na tumatama sa mukha ko.

Unti-unti kong minulat ang aking mga mata at nagulat ako nang tumambad ang mukha ni sir Wyatt sa aking harapan at ilang pulgada na lamang ang layo sa mukha ko.

"Ahhh!" napasigaw ako at napabalikwas sa kinauupuan ko dahilan para mawala ako sa balanse. Pinikit ko na lang ang aking mga mata at hinintay na bumagsak ang katawan ko sa sahig ngunit ilang sugundo na ang lumipas ay wala parin akong naramdaman.

I open my eyes and I found myself into sir Wyatt's arms. Ilang sigundo aking nag titigan hangang sa mag salita siya.

"Such a clumsy," he uttered before pulling m up.
Ramdam na ramdam ko ang lakas ng tibok ng puso ko dahil na rin siguro sa kaba at gulat.
Umupo si sir sa mesa at hinarap ito.

"Why are you sleeping in work hours?" magkasalubon na kilay niyang tanong.

"Ah—eh sir, tapos ko na rin naman ang pinagawa niyo, naidlip lang po ako saglit," nag aalangan kong sagot at inabot sa kaniya ang isang folder ng mga dukomentong pianapagawa niya sa akin

He opened it at isa-isa itong tinignan. Inangat ni sir ang tingin sa akin. Napalunok ako dahil sa kaba. Baka mamaya ay may mali sa ginawa ko sisantehin niya ako.

"I see," aniya habang nililipat-lipat ang mga pahina. "Great job," dugtong pa nito.

Naginhawaan naman ako dahil sa sinabi niya. Akala ko ay huling araw ko na'to.

"You can go home now. Keep up the good work, Ms. Cynara," aniya at sinirado ang folder.

Napalaki ang mga mata ko dahil sa narinig. "Talaga po, sir? Makakauwi na ako," natutuwang tanong ko.

He just nodded his head as an answer.

"Salamat po!" masiglang saad ko at inayos na ang bag ko. Sa wakas ay makakapag-pahinga ako nang maaga.

Umalis si sir sa pag table ko. "Tomorrow, don't forget the party," aniya bago lumabas ng office.

Pag dating ko sa bahay ay agad kong binagsak ang katawan sa kama. Ipiniki ko ang mga mata ko para sa umidlap ngunit agad ko rin anamang iminulat nang maalala ko ang kwintas ko.

Bumangon ako sa pagkakahiga at agad na na tinungo ang C.R. Baka natanggal kanina at nahulog habang naliligo ako.

"Nasaan na ba 'yon?

Inumpisahan ko ang paghahanap sa bawat sulok ng banyo at pati na rin ang buong kwarto ko ay hinalughog ko na ngunit wala akong makitang kwintas. Hindi pwedeng mawala 'yon dahil 'yon na lang ang nag i-isang ala-ala na iniwan sa 'kin ni mama.

Lumabas ng kuwarto at hinanap sa sa buong bahay. Inisa-isa ko na ang bawat sulok ng maliit na bahay namin ngunit ni anino ng kwintas ay wala akong makita.

"Ahhh!" Napasabunot na lang ako sa sarili kong buhok dahil sa frustration na nararamdaman ko.

"Mama, I'm sorry. I think I lost your necklace," bulong ko kasabay ng pag gulong ng luha ko baba sa aking pisngi.