Olmazmış.
Hiç ısınmaz ellerim,
Hep buz gibi,
Kış gibi...
Fakat sen değseydin,
Hep kor gibi,
Yaz gibi...
Şimdi soğuk bir kış akşamı işte,
Tam nefretlik, tam senlik.
Kar yağıyor kirpiklerime,
İhtiyarladım mı ne ?
Tir tir titremekte,
Yorganıma sokulmakta,
Anıları düşünmekteyim.
İçim buz, dışım buz,
Vah, ne yapsak !
Nasıl eritip ısıtsak ?
Sarılsan geçerdi,
Her hücreme işlerdi sıcağın.
Bunu derdim, bunu söylerdim ya,
İçinin sıcağı olmadan, teninin sıcağı neye yarasın ?
Bilmiyordum işte,
Öğrettin, öğrendim.
Olmazmış öyle...
Bạn đang đọc truyện trên: AzTruyen.Top