"Τι κάνουμε εδώ?"

Η Άννα σχεδόν κρύφτηκε πίσω απο το σώμα του , τα μάγουλα της απέκτησαν ένα ροδαλό χρώμα καθώς η ντροπή την κυρίευε. Το μέρος αυτό ήταν πορνείο. Οι γυναίκες εδώ πουλούσαν το σώμα τους. 

Τον είδε να κάνει ένα βήμα πιο μπροστά και τον τράβηξε διστακτικά απο το παλτό του.

"Δεν θέλω" του είπε δειλά 

"Θέλω εγώ " της είπε κοφτά και μετά αλλαξε το ύφος του. Την κοιταξε στα μάτια παρατεταμένα σαν να σκεφτόταν μια κίνηση σημαντική σε μια σκακιέρα αόρατη.

"Δεν θα σε αγγίξει κανένας. Καμία"

Άνοιξε τα χείλη της διστακτικά προσπαθώντας να αρθρώσει αυτο που σκεφτόταν. Αλλά της ήταν αδύνατο. 

Θα άγγιζαν αυτόν?

Της άφησε δευτερόλεπτα να πει αυτο που σκεφτόταν , μα σαν το ροδαλό χρώμα στα μάγουλα της εξαπλωνόταν περισσότερο , εκείνος έσκυψε ελάχιστα προς το μέρος της 

"Μόνο θα κοιτάμε. Θέλω να κοιτάς για την ακρίβεια"

Κι εγώ να κοιτάω εσένα, ήταν η επόμενη σκέψη του που δεν την είπε . Δεν το είχε ξαναδοκιμάσει ποτέ αυτό με γυναίκα. Αλλά η Άννα δεν ήταν οποιαδήποτε γυναίκα. Ήταν η huisdier του και ήθελε να την εκπαιδεύσει απο το μηδέν. 

"Ακολούθησε με Άννα"

Ήταν διαταγή.

Προσπέρασαν την γυάλινη βιτρίνα και μπήκαν στο ισόγειο. Αν και απο έξω φαινόταν οτι θα ήταν ένας πολύ μικρός χώρος το ισόγειο ήταν ένα μεγάλο δωμάτιο με καρέκλες και ένα καναπέ. Ήταν αρκετά τακτοποιημένο και διακοσμημένο με έντονα χρώματα. Στον τοίχο υπήρχε ένας μεγάλος πίνακας μιας γυμνής κοπέλας και περιμετρικά του ταβανιού υπήρχε ένας φωτοσωλήνας που αναβόσβηνε . Μύριζε έντονα μπογιά σαν να βάφτηκε πρόσφατα.

Ο Αλέξανδρος περπάτησε με άνεση στο χώρο και κοίταξε γύρω του αδιάφορα . Είχε χρόνια να μπει σε πορνείο. Δεν του άρεσε άλλωστε  να πληρώνει για να εκπληρώνει τις επιθυμίες του. 

Σταμάτησε το βήμα του. Κοίταξε την νεαρότερη κοπέλα απο τις δυο και της έκανε νόημα με το δάχτυλο να πλησιάσει κοντά του

Εκείνη λικνίζοντας το σώμα της περπατησε κοντά του , o άντρας απέναντι της ήταν απίθανα γοητευτικός με ένα βλέμμα τοσο αντρικό και αρρενωπό που την έκανε να τα χάσει προς στιγμή. Και σίγουρα δεν το πάθαινε συχνά αυτό.

"In de kamer waar je slaapt. Niet waar je klanten verwelkomt"

της είπε κοφτά ο Αλέξανδρος και έβγαλε απο το πορτοφόλι του ένα γενναίο ποσό χρήμάτων

"Οke schoonheid"

Τα δόντια της φανερώθηκαν σε ένα αινιγματικό χαμόγελο και μετά κοίταξε την Άννα με ζήλεια που είχε σταθεί επιφυλακτικά σε μια γωνιά . 

"Πάμε" ο Αλέξανδρος με την ματιά του της έγνεψε να προχωρήσει και ακολούθησαν την νεαρή κοπέλα που ξεκίνησε να ανεβαίνει την ξύλινη σκάλα. Προσπέρασαν μερικές κλειστές πόρτες. Στους τοίχους τώρα υπήρχαν αιγυπτιακοί πάπυροι , ξεφτισμένοι απο τον χρόνο και στο κεφαλόσκαλο ένα κεφάλι τράγου κρεμόταν παράταιρο στον τοίχο .Τα μάτια του ήταν δυο γυάλινες μπάλες που κοιτούσαν το κενό.

"Γιατί είμαστε εδώ τότε αν δεν μας αγγίξουν?"του ψυθίρισε και ο Αλέξανδρος χωρίς να γυρίσει να την κοιτάξει ανέβηκε κι άλλο ένα σκαλοπάτι, αυτή την φορά όμως με ένα αμυδρό χαμόγελο στα χείλη. Τον αναστάτωνε η απειρία της και η ειλικρινης αποδοχή της προς την εξουσία του. 

"Χαίρομαι που είσαι ανυπόμονη" της απάντησε ισα για να την δει να κοκκινιζει απο ντροπη ακόμη περισσοτερο

 Η νεαρή κοπέλα άνοιξε την τελευταία πόρτα και μπήκαν σε ένα δωμάτιο που θύμιζε εφηβική κάμαρα. Είχε αφίσες κολλημένες στους τοίχους, μια τηλεόραση πολύ καινούργια , πολύ μεγάλη για εκείνο τον χώρο, ένα κρεβάτι μονό που ήταν καλλυμένο με πολλά χνουδωτά μαξιλάρια και τρείς καρέκλες με ένα μικρό τραπεζάκι. 

"Het is perfect" άκουσε να λέει ο Αλέξανδρος στην κοπέλα καθώς κοιταξε με ικανοποίηση το μικρό δωμάτιο και η κοπέλα του χαμογέλασε διάπλατα. Έτσι ακριβώς το ήθελε . 

"ik heb het versierd" είπε με περηφάνια η νεαρή κοπέλα και πήγε προς το κρεβάτι. Πέταξε κάτω τα διακοσμητικά μαξιλάρια και ξέλυσε τα μαλλιά της που ήταν πιασμένα ψηλά σε μια αλογοουρά. Άφησε κάτω τα μαλλιά της. Ήταν καστανά και έφταναν λίγο πιο κάτω απο τους ώμους της. Είχε λευκή επιδερμίδα με έντονο βάψιμο

"Κάτσε Άννα"

Ο Αλέξανδρος της έδειξε την καρέκλα που έστεκε απέναντι στο κρεβάτι της κοπέλας

"Τι κάνουμε εδώ?Γιατί μπήκαμε εδώ μέσα?"

Το σοβαρό βλέμμα του διασταυρώθηκε με το δικό της

"Βγάλε το παλτό σου και κάτσε. Η ..δεσποινίς θα μας κάνει μια επίδειξη"

Η Άννα ξεφύσηξε. Κοιταξε το δωμάτιο γύρω της . Ήταν όμορφο δωμάτιο. Αν δεν ήξερε το επάγγελμα της κοπέλας θα νόμιζε κανείς πως μπήκε σε ένα οποιοδήποτε κοριτσιστικο δωμάτιο.

Τον υπάκουσε. Έκατσε στην ξύλινη καρέκλα και ο Αλέξανδρος κοίταξε την κοπέλα

"was je gezicht en laat het eruit zien als de eerste keer dat je jezelf aanraakte. Onthouden .de klant ben ik niet. Ik wil helemaal dat naar me kijkt. Geen vingers in je poesje"

"begreben" η κοπέλα έδειξε να συμφωνεί σε αυτά που της έλεγε ο Αλέξανδρος.

Έσκυψε και έβγαλε κάτω απο το κρεβάτι της ένα διαφανές τσαντάκι και απο μέσα μαντηλάκια ντεμακιγιάζ. Έβγαλε δυο και προσεκτικά ξεκίνησε να αφαιρεί το μακιγιάζ της. Πρώτα το κραγιόν της αποκαλύπτοντας δυο γεμάτα ροζ χείλη και στην συνέχεια την πράσινη σκιά απο τα μάτια της και το μεικ απ, αποκαλύπτοντας διάσπαρτες φακίδες γύρω απο την μύτη της. Φάνηκε σαν ένα μικρό κορίτσι στο δωμάτιο της. Σηκώθηκε χωρίς να δίνει σημασία στους δυο ανθρώπους του δωματίου της και άνοιξε την ντουλάπα της. Μέσα απο την ακαταστασία τράβηξε ένα μακό φαρδύ άσπρο μπλουζάκι και το φόρεσε καλύπτοντας το γυμνό στήθος της. Έβγαλε το πράσινο στρίνγκ της και φόρεσε ένα άσπρο βαμβακερό εσώρουχο

"Τι γίνεται?" ψιθυρισε η Άννα στον Αλέξανδρο που είχε κάτσει σε μια απο τις καρέκλες .Δεν της απάντησε. Κοίταξε ξανά την κοπέλα που κοιτούσε το κινητό της. Ένιωθε σαν θεατής σε παράσταση. Η κοπέλα γυρόφερνε μέσα στο δωμάτιο λες και είχε ξεχάσει την παρουσία τους. 

Έδειχνε σαν να ψάχνει κάτι στο κινητό της και σε λίγο ακούστηκε μουσική απο το τηλέφωνο της. Ήταν μια ποπ ανάλαφρη μελωδία κάνοντας την Άννα να σκεφτεί πως κρυφοκοιτούσαν μια πραγματική εικόνα της κοπέλας. Την φαντάστηκε να είναι μόνη στο δωμάτιο της , φορώντας το μακό που κάλυπτε το βαμβακερό εσώρουχο της και να χορεύει απαλά στο ρυθμό της μουσικής

"Κύριε.."του ψιθυρισε μα δεν γύρισε να την κοιτάξει.

"Αλέξανδρε" είπε το όνομα του αυτή την φορά αποφασιστικά κι εκείνος σήκωσε το φρύδι του λες και δεν του άρεσε αυτή η προσφώνηση.

"Σςς απλά κοιτα" έφερε το δάχτυλο του στο στόμα του και γύρισε και κοιταξε την κοπέλα. Εκείνη ξάπλωσε παρέα με το κινητό της . Έβαλε ένα μαξιλάρι πίσω απο το κεφάλι της και κοιταξε το κινητό της. Έδειχνε αφοσιωμένη σε αυτό που έκανε. Την είδε να εγκαταλείπει το ένα χέρι της απο το κινητό και να χαιδεύει ελαφριά το πόδι της ψηλά. Το χέρι της άρχιζε να πειράζει την μπλούζα της και το χέρι της περασε μέσα απο το μακό. Ακουμπούσε το στήθος της ανάλαφρα όπως πριν έκανε με το πόδι της , μέχρι που ή έκφραση στο πρόσωπο της άλλαξε. Άφησε να της πέσει το κινητό απο το χέρια και ξάπλωσε στο κρεβάτι 

Την άκουσε να μουρμουρίζει κάτι χωρίς να καταλάβει τι έλεγε και μετά την είδε να χαμηλώνει το χέρι της αργά ανάμεσα απο τα πόδια της 

Η Άννα ένιωσε περίεργα . Τι έκανε?

Κοιταξε τον Αλέξανδρο που καθόταν δίπλα της και κοιτούσε σχεδόν αφοσιωμένος την κοπέλα. Έδειχνε σαν να είχε ξεχάσει την Άννα όπως και η κοπέλα έδειχνε σαν να είχε ξεχάσει τους καλεσμένους της. Ήταν μόνη της και με ένα περίεργο τρόπο ο καθένας στο δωμάτιο ήταν μόνος με τις σκέψεις του.

Την είδε να περνά το χέρι μεσα στο εσώρουχο και να χαιδέυει τα αποκρυφά της σαν παιδί που χώνει το χέρι στο μέλι και νομίζει πως θα τον τσακώσουν απο στιγμή σε στιγμή. Έδειχνε μια γλυκιά έξαψη στο πρόσωπο της και οι φακίδες της λαμπύρισαν στο ημίφως που ερχόταν απο το ανοιχτό παράθυρο

"Ααα" η φωνή της ακούστηκε γλυκιά και η Άννα ένιωσε την ανάσα της να βγαίνει γρήγορη. 

Την παρακολούθησε μαγνητισμένη να κατεβάζει το εσώρουχο της άτσαλα σχεδόν ανυπόμονα και να γίνεται ένα μικρό άσπρο κουβάρι στα πόδια της.

Η Άννα κοκκάλωσε. Δεν είχε ιδέα τι γινόταν αλλά κάτι μέσα της έδειχνε να κατανοεί το αρχέγονο μυστήριο που διαδραματιζόταν μπροστά της. Τα αισθηματά της ήταν μπερδεμενα, καθώς η ανάσα της έβγαινε πιο γρήγορα.

Και τότε κατάλαβε.

Κατάλαβε ακριβώς τι ήθελε να της μάθει ο Αλέξανδρος. 

Και φυσικά ο τρόπος που επέλεξε ήταν κάτι που μόνο εκείνος θα μπορούσε να σκεφτεί.

Ένιωσε τότε ένας περίεργος ιδρώτας να μουσκεύει το μέτωπο της . Και για ένα περίεργο λόγο της ήρθε στο νου ο πάτερ που την εξομολογούσε απο μικρή και την ερώτηση που της έκανε 

"Τα χέρια σου αμαρτάνουν πάνω στο κορμί σου Αναστασία?"

Δεν μπορούσε να καταλάβει ακριβώς την ερώτηση. Αλλά πάντα θυμόταν πως απαντούσε με ντροπή λες και ήταν κάτι ντροπιαστικό αυτό που την ρωτούσε, κι ας μην καταλάβαινε ακριβώς τι

Όλες οι γυναικες το κάνουν αυτό?

Η σκέψη αυτή και η αίσθηση πως το βλέμμα του Αλέξανδρου ήταν καρφωμένο πάνω της, μελετώντας κάθε αντίδραση της , την έκανε να ριγήσει.

Δάγκωσε τα χείλη της ξανά και ξανά και έπλεξε τα δάχτυλα της αμήχανα.

Κοιταξε δειλά τον Αλέξανδρο.

Το βλέμμα του το βρήκε όντως πάνω της, σαν να μην υπήρχε κείνη η μικρή πόρνη στο δωμάτιο, λίγα μετρα μακριά τους να αγγιζει το ΄σωμα της.

Ανοιξε τα χείλη της καθώς τρεμόπαιξαν. Ένιωσε ανόητη . Και μετά μπερδεμένη

"Το .. ..δηλαδή.." δεν μπορεσε να συνεχίσει την ερώτηση. Η κοπέλα άφησε να της ξεφύγει ένας μικρός ήχος απο τα χείλια της 

"Κοιτα την Άννα. Το κάνει για σένα όχι για μένα"

Του έγνεψε υπάκουα και κοιταξε πάλι την κοπέλα.

Η μικρή πόρνη δεν ήταν πια το κορίτσι εκείνο που ήταν πριν απο λίγη ώρα  άκουγε μουσική. Είδε να καμπυλώνει το κορμί της , η φωνή της κοπέλας βγήκε πνιχτή σαν μουρμουρητό και η Άννα σκέφτηκε πως το κορμί της είναι ένα ζωντανό μουσικό όργανο και η ηδονή ήταν ο μαέστρος . 

Έπαιζε τον εαυτό της . Έπινοούσε την μουσική της ηδονής της. Ανακάλυπτε πως το ήθελε. 

΄Δεν το είχε κάνει ποτέ πάνω της αυτό η Άννα.

........

Στην επιστροφή ξεκίνησε να βρέχει όπως προέβλεψε ο Αλέξανδρος. Επικρατούσε μια περίεργη ησυχία γεμάτη ένταση. 

"Βρέχει" είπε ο Αλέξανδρος κοιτώντας τον ουρανό "Δεν πήρα ομπρέλες" μουρμούρισε εκνευρισμένος καθώς το παλτό του είχε γίνει μούσκεμα

Σταμάτησε κάτω απο μια τέντα καταστήματος και τίναξε την βροχή απο πάνω του. Κοιταξε την Άννα. Έδειχνε αφοσιωμένη σε μια σκέψη

"Πες μου τι σκέφτεσαι" της είπε καθώς παρατηρούσε το προφίλ της

την είδε να σκύβει το κεφάλι

"Νόμιζα πως είχαμε κάνει πρόοδο σε αυτό. Πως αφήσαμε πίσω τις πολλές ντροπές"

Τον κοιταξε τότε με ένταση αλλά και πάλι δεν έλεγε να ρωτήσει

Η βροχή συνεχιζόταν και εκείνοι εγλωβισμένοι κάτω απο την τέντα 

"Θα γίνω σύζυγος σου. Περιμένω να μου λες οτι σκέφτεσαι Άννα" της είπε σαν να την επεπληττε

"Αναστασία . Μιλησε μου." της είπε πιο μαλακά και ξεφύσηξε αλλά η Άννα δεν μίλησε και πάλι. Πως να ρωτουσε αυτο που σκεφτόταν?

"Είναι κάτι που σκέφτεσαι ..γυρω απο αυτο που είδες πριν?"

Η Άννα του έγνεψε θετικά και κοιταξε ξαφνικά την βροχή. Καλύτερα την βροχη παρα εκείνον. Ενιωθε πως θα πεθαινε απο ντροπη και εκείνος δεν το έκανε πιο ευκολο. παντα ήταν τοσο αμεσος και ευθυς σε αυτα που σκεφτοταν

"Απλά πες το huisdier" της είπε υπομονετικά

Η Άννα έκανε ένα βήμα έξω απο την τέντα και βρέθηκε μέσα στην βροχή. Κοιταξε τον ουρανό καθώς ψιχάλες χοντρές έβρεχαν το πρόσωπο της

"Κύριε..όλες οι γυναίκες το κάνουν ..αυτό?"

Την ακολούθησε κάτω απο την βροχή χωρίς να το σκεφτεί και κοιταξε και αυτός τον ουρανό. Έκλεισε τα μάτια του και την ένιωσε πάνω στο πρόσωπο του. Ένιωσε το σώμα του να χαλαρώνει. 

Έπειτα έκανε ένα βήμα κοντα της χωρίς να την αγγίξει

"Ναι" της είπε σοβαρός 

Η βροχή έδειχνε να δυναμώνει. Ο Αλέξανδρος έβγαλε το παλτό του και το πέρασε στους ώμους της.

"Εγώ...." είπε σχεδόν διστακτικά η Αννα και έγυρε το κεφάλι της προς τα κάτω. Αλλά την ίδια στιγμή σήκωσε το κεφάλι της προς την βροχή και έκλεισε τα ματια της. Η βροχή τώρα ράπιζε το πρόσωπο της . Ο Αλέξανδρος την κοιτούσε σιωπηλός.

"Δεν το έχω κάνει ποτέ αυτό" του είπε και τον κοιταξε στα ματια κάνοντας τον να χαμογελάσει αμυδρά.

Ήταν πολυ ομορφος όταν χαμογελούσε.

Έκλεισε τα μάτια του και γυρισε το πρόσωπο του προς την βροχή

"Ουτε εγω δεν το έχω ξανακάνει αυτό" της είπε ήρεμα.

.....

Στο σπίτι η Άννα το πρώτο πράγμα που έκανε ήταν να απαλλαγεί απο τα βρεγμένα ρούχα. Έπειτα έμεινε για ώρα κάτω απο την ντουζιέρα καθώς το ζεστό νερό την βοηθούσε να επαναφέρει την θερμοκρασία της στο κανονικό. Προσπαθούσε μάταια να βάλει σε μια τάξη τα αισθηματα της και τις σκέψεις της. Ακόμη και το σώμα της το ένιωθε περίεργο . Σαν να αποκάλυψε κάτι που της άνηκε και δεν ήξερε πως το είχε χάσει. Και για ένα ακόμη πιο περίεργο λόγο, αντι να νιώσει αμήχανα απέναντι στον Αλέξανδρο για όλο αυτό που της έκανε, ένιωσε ένα περίεργο είδος ευγνωμοσύνης. 

Βγήκε απο το ντουζ και φόρεσε ένα πρόχειρο φόρεμα και ζεστές κάλτσες. Και απο πάνω ένα μάλλινο ζακετάκι , όλα αυτά με μηχανικές κινήσεις. Ο νους της ξανά και ξανά έφερε μπροστά της τα μάτια του Αλέξανδρου και ο τρόπος που την κοιτούσε μέσα σε εκέινο το πορνείο. 

Ένιωθε πως θα ματώσει το χέιλος της τόσες φορές που ξανά και ξανά είχε δαγκώσει.

"Θα χάσω το νου μου στο τελος¨" μουρμούρισε αλλά ένα περιεργο είδος ευτυχίας φώλιασε παντου μέσα στο κορμί της

γιατι το νου της το έχανε απο το μέλλονα σύζυγο της. 

Τι κι αν ντραπηκε τόσο με αυτό που έγινε?

Του άνηκε και εκείνος θα της ανήκει. Και τίποτα δεν είναι κακό ανάμεσα σε ένα ζευγάρι. 

Χτενισε τα μαλλιά της και τα έπλεξε κι επειτα άνοιξε την πόρτα της με σκοπό να πάει να φάει.

Τον βρήκε να μαγειρεύει . Φορούσε μαύρες φόρμες, τα μανίκια του ήταν ανασηκωμένα και ήταν πάνω απο μια κατσαρόλα που άχνιζε. Το θεαμα ηταν παράξενο για εκείνον. Τον έιχε σηνηθίσει με όλα εκείνα τα αυστηρά κουστούμια, δεν ήξερε καν πως μαγείρευε.

"Μαγειρεύεις" είπε με έκπληξη και του χαμογελασε διάπλατα

"Το κάνω και αυτό αν χρειαστεί" της απάντησε καθώς πρόσθεσε ένα είδος πιπεριού μέσα στην σούπα. Το ύφος του ήταν σοβαρό όσο όταν δουλευε στο γραφείο του.

"Κάτσε . Σε πέντε λεπτά σερβίρω..έκανα σούπα..ξέρω οτι έχεις κρυώσει. Ήταν ανοησία να μην πάρω ομπρέλα"τον άκουσε σχεδόν να μουρμουρίζει και μετά με σβέλτες κινήσεις να βγάζει έξω μεγάλα βαθιά πάτια απο πορσελάνη που όταν τα άφηνε πάνω στο μαρμάρινο γκισε έκαναν πάντα ένα χαρακτηριστικό θόρυβο

"Είσαι πάντα τόσο αυστηρός με τον εαυτό σου?" του είπε αυθόρμητα καθώς τον θυμόταν να κάνει παρατήρηση στον εαυτό του και όταν έπιασε βροχή

Της σέρβιρε. Πρώτα εκείνη και μετά σε εκείνον. Έπιασε το κουτάλι του και δοκιμασε προσεκτικά

"Η πειθαρχία , η αυστηρότητα και το πρόγραμμα είναι αρετές" της είπε και της έκανε νόημα να φάει

Ήταν ωραία 

"Είναι πολύ ωραια" του είπε με εκπληξη

"Παραβλέπω το γεγονός οτι σε εντυπωσιασε το γεγονός οτι είμαι καλός στην μαγειρική. Δεν είναι κάτι σπουδαίο"

"και αυστηρός με τον εαυτό σου και ταπεινός" του είπε χαμογελώντας. Ένιωθε όμορφα . Ένιωσε πως μετα απο τόσο καιρό ξεκίνησαν να βρίσκουν τους ρυθμούς τους σαν ζευγάρι. Ο Αλέξανδρος είναι απρόσιτος σχεδόν μυστήριος άντρας, αυτό σίγουρα ναι, και κλειστος πολύ άνθρωπος αλλά να που είναι στην κουζίνα και σχεδόν αστειευονται τρώγωντας σούπα.

"Δεν είμαι ταπεινος είμαι ρεαλιστης. Κι επίσης είμαι σε αλλα θεματα σαφέστατα πιο εντυπωσιακος" 

Η Άννα γέλασε. Γιατι ο Αλέξανδρος της απάντησε με ειλικρινεια χωρις καμία έπαρση αν και η απαντηση του ηταν αλλαζονική. Μονο αυτος μπορουσε να το κανει να φανει ετσι

"Νιώθω οτι πάντα ξέρεις τι θελεις και τι να πεις. Θα μου άρεσε να ήμουν κι εγώ έτσι. " του είπε σχεδόν αφηρημένα καθώς η σουπα της είχε σχεδόν τελειώσει

Τον έιδε να αφήνει κάτω το κουτάλι του και να την περιεργάζεται

"Θα σου μάθω εγώ να λες αυτο που θέλεις"

Του χαμογέλασε . Αμήχανα. Τα μάτια του την κοιτούσαν τώρα αινιγματικά

"Γιατι με κοιτάς έτσι? Κύριε?"

"Γιατι δεν λες αυτο που θέλεις όταν το θελεις Αννα?" επεμεινε αυτός

"Δεν ξέρω ..είμαι ..έτσι είναι η φυση μου"

"δεν το δέχομαι αυτό"της απαντησε κοφτα όπως οταν  διαπραγματευοταν απο το τηλεφωνο δουλειες εκατομμυριων

Τον είδε να εγκαταλειπει το σκαμπό του και να βάζει το πιατο του στο νεροχύτη και μετά να την αφήνει μόνη

"Τι είπα?" τον ρωτησε αλλα δεν γυρισε την πλατη του

Θυμωσε?

Τον ακολούθησε και τον είδε να κάθεται στο δερμάτινο κάθισμα του σαλονιού. 

Άνοιξε την ταμπακιέρα του και πήρε ένα τσιγάρο

"Απλά λες αυτό που σκέφτεσαι. Αφου αναλογιστεις τις συνεπειες των λογων σου."

Της είπε λες και δεν διακόπηκε η συζήτηση τους.

"Κάτσε Άννα" της έδειξε τον καναπέ απέναντι του

Εκείνη υπάκουα έκατσε και ο Αλέξανδρος άναψε δίπλα του το φωτιστικό. Η βροχή ακουγόταν έξω να ηρεμεί. 

Άφησε το τσιγάρο δίπλα στο μαρμάρινο σταχτοδοχείο και έπειτα έβγαλε την μπλουζα του. Έμεινε ημίγυμνος στο σκοτάδι. Οι μυες του κορμιού του , οι ανοιχτε΄ς πλατες του διαγραφόντουσαν με κάθε λεπτομέρεια στο ημίφως.

Η Άννα τον κοιταξε μαγνητισμένη. 

Τι έκανε?

Έπειτα τον είδε να παίρνει το τσιγάρο ξανά στα χείλη του . Ρούφηξε απο εκείνο και αφησε τον καπνό απο μέσα του να βγει

"Τραγουδας αλλά δεν σε έχω ακούσει ποτε "

της ειπε σαν μια σκεψη απο τις πολλες που ειχε στο νου του εκεινη την στιγμη να πηρε σαρκα και οστα

"Huisdier βαλε μου ένα ουισκι . Σκετο"

Tης έκανε νόημα δείχνοντας της το μικρό μπαρ

Σηκώθηκε πάνω η Αννα γρηγορα και έκανε αυτο που της ζήτησε. Πολλες φορες της ζητουσε να του βαλει ποτο. Ενιωθε πως του αρεσε να τον φροντιζει αν και δεν ειχε και πολυ ευγενικο τροπο να το ζητα. Ισως να εφταιγε και η δουλεια του. Να μην σταματουσε να διαφεντευει ακομη και στο σπιτι του.

Όταν το ετοιμασε ο Αλέξανδρος είχε ανάψει ήδη το δεύτερο τσιγάρο. 

"Άφησε το " της έδειξε το κομοδινο διπλα του

Το αγγιξε απαλα στην γρανιτενια επιφανεια  κι εκείνος το πήρε με μια γρήγορη κίνηση. Το κατέβασε όλο με την μια και επειτα την κοιταξε σιωπηλός καθώς έστεκε μπροστά του. Η διάθεση του είχε αλλάξει, η ματια του ειχε κατι απο κολαση ετοιμη να καψει οτι κοιτουσε και κοιτουσε εκεινη . 

Και επειτα θυμηθηκε και παλι το βλεμμα του . Τοτε στο πορνειο. Την κοιτουσε παλι με το ιδιο σκοτεινο ύφος. Ναι ηταν η ιδια ματιά.

Εμειναν στην σιωπη να την κοιτα καθως η Άννα δεν χαμήλωνε το βλεμμα. 

"Δοκιμασε το" της ειπε σχεδον απαλα , σπαζοντας πρωτος την σιωπη

Η Αννα δεν τολμησε να ρωτησει τι ηταν αυτο που της ζητουσε

Γιατι ήξερε. Ναι. Και κατι μεσα της ηξερε πως θα της το ζητουσε. Γιατι τον μαθαινε. Οπως αυτος εκεινη.

"huisdier"  της ψιθυρισε καθως τωρα αργα αναδευτηκε στην θεση του "Εισαι ετοιμη να μας δώσεις αυτο που θελουμε και οι δυο?"

Της χαμογελασε . Τοσο αμυδρα που η Αννα σκεφτηκε πως ηταν παιχνιδισμα του φωτος

"Έλα Άννα. Ξέρεις τι θέλω τώρα. Έτσι δεν είναι?"

Η Άννα τον κοιταξε με έκλπληξη. Μοναχα για λίγα δευτερολεπτα γιατι ο αντρικός τρόπος που την κοιτούσε δεν άφηνε ίχνος αμφιβολίας

"Εννοείς..μπροστά σου?"

"Ναι. "

Το στηθος της τωρα ανεβοκατεβαινε γρηγορα

"Όπως βλέπεις εγώ huisdier ξερω να ζητάω αυτά που θέλω. Εσυ ξερεις να κανεις αυτα που θελεις?" της ειπε κοφτα καθώς ενα τριτο τσιγαρο μπηκε στα χειλια του.

..................................................

Ειναι το τελευταιο κεφ που ανεβαζω σε αυτην την ιστορια. Κατι παει στραβα κατι κανω λαθος και δεν βγαινει καλη. Θα αφησω τα κεφ ανεβασμενα ως εδω που πηγε το στορυ αλλα αφηνω εδω και αυτο το ποστ για να μην περιμενετε αδικα συνεχεια