Έχουν περάσει δυο εβδομάδες αλλά ακόμη ο Αλέξανδρος κι εγώ δεν έχουμε έρθει πιο κοντά. Μου δείχνει ως γυναίκα σεβασμό και δεν με έχει ατιμάσει . Νιώθω σίγουρη όσο περνά ο καιρός πως σέβεται το θέλημα του Κυρίου να ολοκληρώνεται η σχέση μέσα στο γάμο και αυτό μου δίνει ηρεμία πως δεν θα παραβώ τους κανόνες Του. Νιώθω καμιά φορά μοναξιά γιατί είμαι σε μια άγνωστη χώρα αλλά προσεύχομαι στον Κύριο να μου δίνει δύναμη να συνεχίσω , όπως και κατανόηση οτι μου δόθηκε αυτή η μοίρα.

Ο Αλέξανδρος είναι πολυάσχολος. Λείπει για ώρες απο το σπίτι. Ποτέ δεν συζητά για την δουλειά του. Ξέρω πως δεν έχω την μόρφωση του αλλά θα ήθελα να μοιραζόταν μαζί μου περισσότερες σκέψεις του. Είναι ευγενικός μαζί μου  και γενναιόδωρος . Συνέχεια μου αγοράζει δώρα. Φαίνεται οτι αυτό του δίνει ικανοποίηση και πάντα προσπαθώ να δείχνω ευγνωμοσύνη για αυτές τις πράξεις του. 

Παρόλαυτα είναι ένας κλειστός άντρας. Δεν  έχω καταλάβει την συμπεριφορά του.Δεν έρχεται ποτέ κανένας φίλος του στο σπίτι. Γνωρίζω πως ο καιρός περνάει και θα έπρεπε να έχουμε συζητήσει για το θέμα του γάμου αλλά ποτέ δεν κάνει καμία αναφορά σε αυτό. Υποθέτω πως έχει πολλές δουλειές ακόμη στην Ολλανδία και μάλλον δεν ήρθε ακόμη η ώρα να πάμε στην Νέα Υόρκη για τον γάμο όπως μου είπε η κυρία Βικτώρια.

Μήπως το έχει μετανιώσει? Μήπως θέλει να με επιστρέψει πίσω? Αν το κάνει αυτό θα νιώσω μεγάλη ντροπή.Όλοι ξέρουν στο χωριό πως έχω αρραβωνιαστεί. Πρέπει να του μιλήσω σύντομα. Πρέπει να βρω το κουράγιο. Κάθε πρωί υπόσχομαι στον εαυτό μου πως θα μιλήσω σε εκείνον για όλα όσα ταλανίζουν το νού μου, μα σαν έρθει το βράδυ και τον δω στην κάμαρα μου μπροστά, νιώθω πως χάνω κάθε αυτοπεποιθηση και θέληση.

Είμαι σίγουρη οτι είναι έντιμος. Δεν θα με ατιμάσει. Δεν πρέπει να αμφιβάλλω . Ο Κύριος είναι ελεήμων και θα με βοηθήσει σε αυτό.

Η πόρτα του δωματίου της χτυπά μια φορά και η Άννα κλείνει γρήγορα το ημερολόγιο της . Επέστρεψε ο Αλέξανδρος? Σηκωνεται αναστατωμένη απο την καρέκλα της και επιθεωρεί τις φόρμες της. Είναι πρόχειρα ντυμένη και τα μαλλιά της είναι πιασμένα ψηλά. Συνήθως είναι πιο περιποιημένη όταν ο Αλέξανδρος είναι στο σπίτι. Απλά νόμιζε πως έχει ακόμη χρόνο για να αλλάξει.

"Μπορείς να περάσεις"

Στο άνοιγμα της πόρτας φανερώνεται ο Αλέξανδρος. Συνήθως έρχεται αργότερα πράγμα πολύ παράξενο για εκείνον. Ποτέ δεν παρεκκλίνει απο το πρόγραμμα του. Είναι κάτι που η Άννα έχει καταλάβει για εκείνον απο την πρώτη στιγμή που μείναν μαζί.Η πειθαρχία στο πρόγραμμα είναι σημαντικό για εκείνον. Διορθώνει τα μαλλιά της με μια γρήγορη κίνηση καθως η φιγούρα του εμφανίζεται μπροστά της.

"Καλησπέρα"

Φοράει το κουστούμι του , το ίδιο που φορούσε όταν έφαγαν μαζί πρωινό πριν πολλές ώρες. Φαίνεται γοητευτικός. Έχει προσέξει οι γυναίκες οτι τον κοιτάζουν έντονα. Καποιες ακόμη και μπροστά της τον έχουν φλερτάρει με τρόπο που την έχει φέρει σε αμηχανία. Και αυτό επίσης που πρόσεξε είναι πως εκείνος ποτέ δεν έχει ανταποδώσει το βλέμμα. Το αντίθετο.Είναι σαν να αγνοεί οτι τον κοιτάζουν έτσι και άλλοτε δείχνει δυσαρέσκεια αν κάποια γίνει πολύ ένθερμη στο τρόπο που του μιλάει. Τις φορές που βγήκανε μαζί , πάντα είναι συγκεντρωμένος πάνω της. Την κάνει να νιώθει πολύ ξεχωριστά αυτό.

Κοιτά το γραφείο της σαν να κατάλαβε οτι κάτι έκανε εκεί.

"Ενοχλώ?" δεν περνάει μέσα στο δωμάτιο της.

"Όχι..δεν έκανα κάτι σπουδαίο. Σε περίμενα να έρθεις αργότερα"

"Το ξέρω. Τελείωσα νωρίτερα απ'ότι υπολόγιζα. "

"Θέλεις να περάσεις μέσα?"

Του λέει ευγενικά καθώς μειώνει την απόσταση στα μισά. Δεν ξέρει τι να κάνει τα χέρια της και στο τέλος τα πλέκει αμήχανα πίσω απο την πλάτη της. Ξέρει πως θα γίνει σύζυγός της αλλά δεν έχει ξεπεράσει ακόμη την αμηχανία που νιώθει κοντά του. Παραμένει για εκείνη ακόμη άγνωστος και πολλές φορές μυστήριος. 

"Όχι "

Ανοίγει ελαφρώς τα μάτια της . " Το πρότεινα για να μην κάθεσαι όρθιος..δηλαδή..ναι..εντάξει"

"Μην απολογείσαι. Ξέρω γιατί το πρότεινες.Έκλεισα τραπέζι σε ένα εστιατόριο. Θα γευματίσουμε με το αδερφό μου και την Τάνια. Ελπίζω να σου αρέσει έχει κάπως ιδιαίτερη κουζίνα αλλά μου είπαν τα καλυτερα λόγια για την κουζίνα τους. "

"Ωραία . Ήμουν έτοιμη να κάνω κάτι να φάω , αλλά θα κρατήσω την όρεξη μου για το εστιατόριο"

"Θα είμαι έτοιμος σε μισή ώρα. Έχεις πρόβλημα να ετοιμαστείς σε αυτό το χρόνο?"

"Μου είναι αρκετός"

Τον βλέπει να κάθεται ακίνητος στο άνοιγμα της πόρτας. Κοιτά πάλι προς το γραφείο της. 

"Με ήθελες κάτι άλλο?" του λέει σχεδόν αμήχανα καθώς τον βλέπει να μην φεύγει. Τα μάτια του γκρίζα και ανέκφραστα την κοιτάζουν με απάθεια. 

Δεν ξέρει καν αν την συμπαθεί. Πολλές φορές έχει αναρωτηθεί γιατί συναίνεσε σε όλο αυτό εκείνος. Είναι μορφωμένος. Ξέρει πολλές γλώσσες, τον έχει ακούσει να μιλά στο τηλέφωνο.Έχει λεφτά. Μια μεγάλη περιουσία.  Τι κοινό έχουν? Γιατί την επέλεξε?

Της γνέφει αρνητικά.

Όσο κάνει μπάνιο νιώθει οτι ακούει θορύβους μέσα στο δωμάτιο της. Κλείνει την ντουζιέρα και αφουγκράζεται στη σιωπή.

Ακούει..

Ακούει την ντουλάπα της να ανοίγει . Ακούγεται και κάποιος άλλος θόρυβος και μετά ησυχία.

Όταν πια βγαίνει έξω το πρώτο πράγμα που βλέπει είναι ένα μαύρο μεταξένιο φόρεμα πάνω στο κρεβάτι της. Δεν της κάνει εντύπωση άλλωστε απο την πρωτη στιγμή που έμειναν μαζί πάντα ελέγχει τι θα φορέσει..αλλά..αυτό που έγινε για πρώτη φορά ήταν..

Πλησιάζει το κρεβάτι και παρατηρεί το μαύρο εσώρουχο . 

Αυτό δεν ήταν στο συρτάρι της. 

Νιώθει την ανάσα της να βγαίνει γρήγορη. Το παίρνει στα χέρια της και το περιεργάζεται. Είναι δαντελένιο και μικροσκοπικό..το ύφασμα είναι απαλό..το αγγίζει πάνω στο μάγουλο της .

Κι επειτα μισανοιγει το στόμα της απο απορία

"Που είναι το σουτιέν?"

μουρμουρίζει καθώς σηκώνει το φόρεμα της. Δεν έχει όμως τίποτα απο κάτω.Κοιτά κάτω στο χοντρό χαλί αλλά ούτε εκεί έχει πέσει κάτω.

Δαγκώνει τα χείλη της.

"Αυτό σημαίνει οτι ..δεν θέλει να  φορέσω?"

"Έτοιμη?"

Ο Αλέξανδρος ανασηκώνεται απο το καναπέ αφήνοντας δίπλα του το ποτήρι με το ουίσκι.

Φοράει ένα γκρίζο ακριβό  κουστούμι που κάνει τα μάτια του να φαίνονται πιο σκούρα και έχει τα μαλλιά του αυστηρά προς τα πίσω χτενισμένα. 

Η Άννα στέκεται μπροστά του . Το μεταξένιο φόρεμα πέφτει χυτό πάνω στις καμπύλες της..παρόλαυτα το πάνω μέρος είναι στενό. Tα στήθη της διαγράφονται κάτω απο το ύφασμα.

Ήταν το πρωτο πράγμα που πρόσεξε στον καθρέπτη.

"Κρυώνεις?" της λεει καθώς την πλησιάζει αλλά σταματά το βήμα του ένα μέτρο πριν την φτάσει. Τα χέρια της είναι μπροστά στο στήθος της, σχεδόν αμυντικά. 

"Όχι"

"Κατέβασε τα χέρια σου τότε"

Τον κοιτάει αμήχανη. Αν τα κατεβάσει..

Νιώθει πως είναι πολύ προκλητική.

Διστάζει.

"Θα το πω δεύτερη φορά huisdier?"

Tου γνέφει αρνητικά καθώς αφήνει τα χέρια της να πέσουν κάτω. 

Το βλέμμα του ανέκφραστο σαρώνει το κορμί της. Καταλαβαίνει όμως οτι υπάρχει κάποιο ίχνος ικανοποιησης στον τρόπο που αφήνει μια ανασα να γλιστρήσει απο μέσα του.

"Σου αρέσει το φόρεμα?"

"..ναι, ευχαριστώ ότι μου παίρνεις μου αρέσει, είσαι πάντα γενναιόδωρος μαζί μου" του χαμογελά ευγενικά. Το ύφος του είναι αινιγματικό. Σαν να τον προβληματίζει κάτι.

"Νιώθεις όμορφη ?"

Βάζει τα χέρια στις τσεπες του παντελονιού του και αργά κάνει ένα κύκλο γύρω της.

"ε.."

Είναι αμαρτία η ματαιοδοξία Αναστασία

"Υποθέτω"

"Υποθέτεις?"

Σταματά το βήμα του και την κοιτάζει έντονα στα μάτια. Φαίνεται οτι δεν του άρεσε η απάντηση. Παίρνει μια μεγάλη ανάσα σαν να σκέφτεται μια στρατηγική. Το ξέρει αυτό το βλέμμα η Άννα. Το βλέπει να το αποκτά όταν διαπραγματεύεται στο τηλέφωνο.

"Πως νιώθεις μέσα σε αυτό το φόρεμα Άννα?"

Κοιτά τον εαυτό της.

Δεν έχει φορέσει κάτι τόσο προκλητικό.

Νιώθει φθηνή.

"Ε..νιώθω..πως θα με κοιτάζουν αδιάκριτα"

Πάει ένα βήμα κοντά της.Το βλέμμα του σκοτεινιάζει. 

"Δεν θα τολμήσει κανένας να σηκώσει τα μάτια του στην μέλλουσα κυρία Δημητριου. Το μόνο βλέμμα που θα υπάρχει πάνω σου όλο το βράδυ θα είναι το δικό μου. Είσαι πολύ όμορφη "

Κοιτά  το στήθος της..την κάνει να νιώθει περίεργα..δεν την έχουν κοιτάξει ποτέ έτσι..το βλέμμα του είναι σαν να την περνά ακτινογραφία, δεν αποκαλύπτει τίποτα για εκείνον αλλά εκείνη την ίδια στιγμή νιώθει να γυμνώνεται μπροστά του.Στο σώμα της διαπερνά ένα ρίγος. Μπορεί να μην την αγγίζει αλλά ο τρόπος που την κοιτάζει είναι μη διαχειρίσιμος. 

Την κοιτάει σαν να του ανήκει .

Σηκώνει τα μάτια του σ'εκείνη. Τα μάγουλα της είναι σίγουρη πως έχουν αποκτήσει μια ροδαλή απόχρωση . Η ανάσα της βγαίνει γρήγορα.

"Θέλεις να σε κοιτάω έτσι huisdier?"

Aνοίγει διάπλατα τα μάτια της καθώς το βλέμμα του είναι έντονα στηλωμένα στο δικό της .Έχουν μια πρωτογνωρη λάμψη σαν να του ανηκουν ξαφνικά όλα τα πιονια της σκακιέρας, σαν να βρεθηκε σε ένα παιχνίδι που δεν ξέρει τους κανόνες.

 Κανένας δεν έχει κοιτάξει ποτέ  το σώμα της έτσι. Την κάνει να νιώθει ... Είναι περίεργο αίσθημα.

"Με κάνεις να ντρεπομαι"ψελλίζει καθώς πιάνει τα αναψοκοκκινισμένα μάγουλα της. Νιώθει να καίει. Ολόκληρη. 

Της χαμογελά αινιγματικά.

"Δεν μου απάντησες Άννα. Θέλεις να σε κοιτάω έτσι?" το ύφος του γίνεται ανεπαίσθητα πιο μειλήχιο καθώς προφέρει το όνομα της και όχι την ολλανδική ξένη λέξη που συνηθίζει να χρησιμοποιεί κάθε φορά που της μιλά.

Κλείνει τα ματια της. Τα κρύβει με τα χέρια της. " Ντρέπομαι σε παρακαλώ. Μην ..μην μιλάς έτσι"

Και τότε νιώθει τα χέρια του στα δικά της. Τα κρατα και με αποφασιστικοτητα της τα κατεβάζει.

"Είσαι πολύ .." προφέρει αργά τα λόγια του καθώς την πλησιάζει " πολύ γλυκό κορίτσι πάντως οταν ντρεπεσαι" συμπληρώνει την φράση του και την ίδια στιγμή σταματά στην θέση του.

Νιώθει την καυτή ανάσα του στο πρόσωπο.

Κορίτσι?Η λέξη ξαφνικά πέφτει πάνω της σαν ράπισμα. 

Διαβαζει το βλεμμα της. Την μαθαίνει. Συνεχεια την μαθαίνει.

"Μια όμορφη νέα γυναίκα"

Και με αυτή την λέξη κάθε δυσφορία της φευγει. Δαγκώνει το χείλος της για να μην δειξει ποσο θελει να χαμογελασει.

"πρέπει  να σου μάθω όμως  να είσαι η σωστή γυναίκα για μενα, μια γυναίκα που θελει να ερεθίζει τον άντρα της..ναι? "

Την βλέπει να ανοίγει τα μάτια της αυτοματα καθώς διαστέλλονται οι κόρες της απο έκπληξη.

Εννοοούσε..εννοεί..

Δηλαδή..

"Εγώ..εγώ.." προσπαθεί να πει κάτι, το οτιδήποτε. Ήταν η πρώτη φορά που ο Αλεξανδρος υπονόησε κάτι τόσο σεξουαλικό . Δεν ξέρει τι να πει. Νιώθει πως θελει η γη να ανοιξει και να την καταπιεί.

Και τότε είδε κάτι σπάνιο.

Ο Αλεξανδρος γέλασε.

..............................................................

Η Τάνια γελάει δυνατά. Έχει τόσο ηχηρό γέλιο που πολλές φορές οι θαμώνες γυρίζουν και κοιτάζουν το τραπέζι τους.

"Τάνια" ο Ανδρέας λέει το όνομα της κοφτά " μαζέψου γαμώτο"

Εκείνη σοβαρεύει και παίζει το διαμαντένιο κόσμημα της. Είναι σφιχτό στο λαιμό της . Σχεδόν μοιάζει σαν να την πνίγει. Φοράει ένα ακριβό μακρύ κόκκινο φόρεμα και απο το σκίσιμο του κάτω μέρους φαίνονται τα καλλίγραμμα πόδια της.

"Μάλιστα" του απαντά ευγενικά αλλά στο πρόσωπο της διαγράφεται ένα λοξό χαμόγελο.

Η Τάνια είναι πολύ συμπαθητικό κορίτσι. Απο την στιγμή που έκατσαν μιλά συνέχεια στην Άννα και για πρώτη φορά η Άννα νιώθει πως θα μπορούσε να έχει βρει μια φίλη.

Η Τάνια δείχνει μορφωμένη και πολυταξιδεμένη. Μιλά πολύ για τα ταξίδια της, για κοσμήματα και μουσική. Φαίνεται σαν να ξέρει τα πάντα για όλους και με το δάχτυλο της ήδη έδειξε τους μισούς θαμώνες του εστιατορίου λέγοντας πληροφορίες για τον καθένα.

"Πάμε στο μπάνιο να φρεσκαριστούμε"

Η Τάνια σηκώνεται πάνω και αυτόματα τα δυο αδέρφια σηκώνονται πάνω. Ο Άντρέας μπορεί να είναι νεότερος του Αλέξανδρου αλλά έχει μια παράξενη γοητεία. Έχει πολύ αρρενωπά χαρακτηριστικά και τα μάτια του λαμπυρίζουν σχεδόν πάντα εύθυμα.Καμία σχέση με τον απόμακρο και πάντα σοβαρό Αλέξανδρο.

"Μην μιλήσετε για εμάς" λέει κοφτά ο Αντρέας καθώς χτυπά δυνατά τους γλουτούς της Τάνιας.

"Μάλιστα" του ξαναλέει ευγενικά αλλά για κάποιο λόγο και οι δυο γελάνε.

Ο Αλέξανδρος φαίνεται κακοδιάθετος. Όλο το βράδυ ζήτημα να μίλησε πέντε φορές.

"Αλέξανδρε" λέει διστακτικά η Άννα προς το μέρος του . Δείχνει να μην περνά καλά, δεν ξέρει αν φταίει εκείνη σε αυτό

"Πήγαινε μαζί της" της απαντά κοφτά και πετά την πετσέτα του προς το πιάτο του αδερφού του.

Η Άννα είναι σχεδόν σίγουρη πως άκουσε τον Αλέξανδρο να υψώνει την φωνή στον αδερφό του καθώς απομακρύνθηκαν με την Τάνια.

Μα τι συμβαίνει?

Το μπάνιο είναι εντυπωσιακό, ενώ μια κυρία με μαύρο κουστούμι περιμένει δίπλα απο τους μαρμάρινους νεροχύτες με ζεστές πετσέτες. 

Η Τάνια βάζει κραγιόν και κοιτά την Άννα χαμογελαστά.

"Λοιπόν καλός ο Αλέξανδρος?" της λέει και βγάζει απο το τσαντάκι της ένα πινέλο ρουζ.

"Ναι είναι πολύ καλός" απαντά η Άννα πλένοντας τα χέρια της.

"Εννοώ στο κρεβάτι αν είναι καλός αν και είμαι σίγουρη πως είναι κτήνος " της λέει τόσο ευγενικά η Τάνια που η Άννα προς στιγμή νομίζει πως δεν άκουσε καλά και ίσως να την μπερδεύουν τα σπαστά ελληνικά της Τάνιας που τα μιλά με ρωσική προφορά. "κτήνος με την καλή εννοια..μηπως τα ελληνικά μου σε μπερδευουν?"

Κοιτά αμήχανα την κυρία με το κουστούμι αλλά εκείνη κοιτά επιδεικτικά αλλού.

"Σου προκαλώ αμηχανία? Οι γυναίκες τετοια λένε στο μπάνιο ξέρεις" βάζει το πινέλο πίσω στο τσαντάκι της και κοιτάζει την Άννα.

"Απλά..δεν έχουμε παντρευτεί ακόμη και δεν ξέρω . Αυτό είναι προσωπικό μας"

"Ασφαλώς και είναι προσωπικό σας. Είμαι σίγουρη πως θα σε έχει βάλει να υπογράψεις συμβόλαιο. Κλασικός Αλέξανδρος " γελάει τόσο δυνατά που δυο κυρίες γυρίζουν και κοιτάζουν τις νεαρές κοπέλες με δυσαρέσκεια.

"Δεν καταλαβαίνω" της απαντά ειλικρινά η Άννα

Την βλέπει να σκύβει και να διορθώνει το σουτιέν της βάζοντας το χέρι μέσα απο το φόρεμα της.

"Πως γνωριστήκατε με τον Αντρέα?Είσαι συνάδελφος του ..ή κάτι τέτοιο?" λέει η Άννα μάλλον απο αμηχανία που τερμάτισε απότομα την συζήτηση τους. Θέλει να γίνουν φίλες με την Τάνια. Αλλά όχι να συζητάνε τέτοια θέματα.

Το βλέμμα της Τάνιας ανταμώνει μέσα απο τον καθρέπτη με αυτό της Άννας.

Για κάποιο λόγο ξεκινά να γελά δυνατά.

Η Τάνια κοιτάζει λοξά τις κυρίες που σκουπίζουν τα χέρια της και έπειτα σκύβει στο αφτί της Άννας. Μπορεί και μυρίζει το άρωμα της. Μυρίζει λουλούδια και κάτι άλλο απροσδιόριστο. Η επιδερμίδα της είναι αλαβάστρινη και τόσο λευκή που θυμίζει πορσελάνινη κούκλα.

Νιώθει την ανάσα της στο αφτί της . 

"Είμαι η υποτακτική του. Με πληρώνει." το ειπε αργά , σαν ερωτική εξομολόγηση , σαν να απολάμβανε κάθε συλλαβή της πρότασης

Η Άννα τραβιέται απο κοντά της και την κοιτά με έκπληξη. Όχι γιατι κατάλαβε τι σημαίνει αυτό, αλλά το πονηρό ύφος της Τάνιας την έκανε να καταλάβει πως κάτι σημαντικό της εξηγησε, κάτι..ερωτικό. 

"Τι?" γελά και πάλι η Τάνια" δεν είναι καλά τα ελληνικά μου? "