20 november 2016

Mijn kleindochter, Amy, keek me met grote ogen aan toen ik gedaan had met mijn verhaal. Ze had al die tijd aandachtig zitten luisteren, ook mijn eigen dochter, Elise.Ik was zo blij dat ze hier waren, je kreeg weinig bezoek als je eenmaal in een rusthuis zit in geluwe.
'Ben ik iets vergeten?' Vroeg ik aan Augustin, mijn man die naast me zat.
'Volgens mij niet.' Antwoordde hij.
'Mag.....mag ik het nummer eens zien?' Vroeg mijn Amy
Ik stropte mijn mouw naar boven en toonde haar het nummer.
3047.'Wow,' zei ze verwonderd. Er klopte iemand op de deur en er kwam een verpleegster van het rusthuis binnen met een dienbord, ons avond eten.
'Ik wil je niet wegjagen hoor, maar u zou beter vertrekken zodat ze kunnen eten,' zei de verpleegster. Elise knikte,'geen probleem, kom Amy, bye ma!' Riep ze me achter. Ik lacht, ze had Augustin zijn blonde haar mee.
'Ze blijven steeds maar verwonderd,' zei hij, Ik knikte.
'Lisa? Hier is een brief die voor je is binnengekomen.' Ze reikte me de brief aan. En ik knikte dankbaar. Zo te zien kwam hij van ver, ik deed de enveloppe open en las de brief luidop voor.

'Beste,

Mijn naam is Tola Schadowski, u zult me vast niet kennen, ik ben namelijk de dochter van Ewa Schadowski, een meisje dat u hebt ontmoet tijdens de tweede wereld oorlog.
Ik moet namelijk melden dat mijn moeder een week geleden is gestorven aan kanker. Toen ze nog leefde vertelde ze vele verhalen over u en ene Augustin de la Porte. Omdat mijn moeder een uniek verhaal heeft en ik een biografie over haar wil schrijven heb ik uw hulp nodig, ik wil het verhaal dat ik al vele keren heb gehoord van degene horen die mijn moeder heeft gezien en aanschouwd als een vriendin, daarvoor heb ik uw taal leren spreken en kom ik binnenkort af naar uw dorp Geluwe.

Groetjes Tola,

Augustin lachte,'ik miste onze Ewa wel, ze was echt een engel.

26 november 2016

De reis was vermoeiend geweest maar uiteindelijk was ik er, in een door god vergeten dorpje bij een rusthuis die ter beke noemt, klaar om de vrouw te ontmoetten waarover mijn moeder zo veel heeft verteld. Toen mijn moeder een van haar dagboeken heeft gevonden en de naam van deze vrouw erin stond ben ik onmiddellijk beginnen rond bellen, uiteindelijk ben ik hier beland, en heb ik vernomen dat ze nog leefde, ik heb geen moment geaarzeld, ik moest haar ontmoetten. Ik trok de deur open, de gang stonk naar een sigaret stank, in één van de zeteltjes aan de rechter kant zaten wat oudjes te roken, de linkerkant was betegeld, met daarop verschillende tekeningetjes. Ik liep door en kwam in een andere gang, ik ging naar de balie waar een jonge verpleegster administratief werk zat te doen.
'Pardon? Ik kom voor Lisa Driessens waar zou ze zijn?' De vrouw keek op.
'Eh...misschien zit ze in de eetzaal, dat is hier door en dan de tweede deur links.' Ik knikte dankbaar ik liep door en ging de refter binnen, het zat vol oudjes die zaten te eten.
'Kan ik u helpen mevrouw?' Vroeg een verpleegster ze had een wit pak aan en een leeg kommetje vast.
'Ik zoek Lisa Driessens.' Zei ik.
'Ze zit aan die tafel daar,' ze wees naar een tafel recht voor me, er zat een man en een oud vrouwtje aan. Dat moest haar zijn. Voorzichtig liep ik naar de tafel, ze was helemaal zoals mijn moeder had beschreven. Lisa zag me aankomen en slag haar hand voor haar mond, ook de man keek me aan, hij moest vast Augustin zijn.
'Hallo,' begon ik,'ik ben Tola Schadowski, ik hoop dat je mijn brief hebt ontvangen.'
Ze haalde haar hand van haar mond.
'Je lijkt helemaal op je moeder,' zei ze.