2 september 1939

Ik moest van mijn moeder de eieren verzamelen die de kippen gelegd hadden. We hebben een heleboel kippen en tegen de tijd dat je deze eieren allemaal verzameld heb ben je een tijdje bezig. Voor de zoveelste keer die dag liep ik achter een van de kippen aan. Waarom? Vraag het me niet! 'kom hier jij vuile kip!' Ik holde achter de wit met bruine kip. Ik liep met mijn sandalen tussen het hooi. Ik sprong over de waterbak en liep tussen andere kippen door. Maar tevergeefs bleef die ene kip met gemak voor. 'ik pak je wel! Riep ik hem achterna. Ik wou weer over een berg hooi springen toen ik struikelde over een losse tegel. Ik viel met een grote klap tegen de grond. Ter hoogde van mijn heupen voelde ik iets kraken. Ik voelde hoe er iets koud mijn kleren indrong. Daar lag nog een ei! Besefte ik net iets te laat.voorzichtig kwam ik weer omhoog om te vermijden dat er misschien nog eieren kunnen breken. Ik zag Max raar kijken naar me. Max was ons boerenpaard. Hij hielp papa het land om te ploegen. Hoe onhandig kan je nu zijn?

'Ik ben niet onhandig!' zei ik. 'Ik dacht de vloer lag er zo zielig bij, laat ik hem maar een knuffel geven!' 'ja, dat zeggen ze allemaal. ' Ik lachte even. Zat ik nu echt tegen een paard te praten? Ah ja, zot zijn doet geen pijn. Lisa! Lisa! Mijn moeder riep al. Snel nam ik mijn mandje dat wat verderop op een bankje stond en liep de schuur uit. Ze deed de deur achter haar op slot en keek haar moeder recht aan. 'Daar ben je! Ik dacht dat je eeuwen in dat hok ging zitten. Heb je de eieren mee?' 'Ja mama! Hier!' ik gaf haar met mandje. Ze keek snel en keurde het goed. ' ga het snel naar binnen brengen! We gaan overmorgen naar de platse! Platse was eigenlijk een west Vlaams woord voor plaats maar omdat de mensen het zo veel zeiden is met meer een naam geworden.( eigenlijk spreekt iedereen plat West-Vlaams maar ik typ het in mooi Vlaams anders zou je er niet veel van verstaan.) waar was ik? O ja, ik liep dus het huis binnen. Ik zag dat Andrea al het eten aan het klaarmaken was en dat Renee zat te breien. 'Ah Lisa, leg twee eieren daar en doe de rest maar weg voor overmorgen.' Ik deed zoals me gevraagd werd. Ik liep lang Renee en zette de eieren op de kast. Naast wat andere bakken voor de groenten die morgen geoost werden. Ik zag vanuit ons raam papa en Maurice de planten water geven. Het was al weer een tijd geleden dat het gereend had. Ik ging bij Renee op de bank zitten en zuchtte eens diep.'O, zoon zucht.' Zei Renee 'ja, ik wil terug in bed kruipen. Man wat ben ik moe! 'Het komt er niet beter op. Jenny is gekomen om te vragen als je wou spelen. ''En? Wat heb je gezegd?' 'Dat ik het je ging laten weten zodra je klaar was met je klusjes.' 'En waneer zijn jullie klaar? Vroeg ik nu mijn zussen.' Andrea is bijna klaar met het eten en ik kan altijd stoppen met dit stomme breiwerk!' ik Lachte even. Renee moest van mama leren breien maar ze vond het maar niets. Ze was een ramp in breien zelf. Maar mama, zo koppig als ze maar kan zijn bleef toch proberen Renee te laten breien. Renee stak haar breinaalden weg in een koffer en stond op. Ik volgde haar voorbeeld maar dan zonder de breinaalden. We gingen bij Andrea over de schouder kijken om te zien wat ze aan het maken was. De geur van verse aardappelen deed me het water in de mond lopen. 'Hmmmm dat zal weer eens lekker smaken!' merkte ik op. 'Ik heb er eens een nieuw soort kruiden ingedaan. Ik ben benieuwt als het lekker zal zijn' zei Andrea. Ze deed een deksel op de pot zette het vuur af en ging samen met ons naar buiten. We gingen achter het huis spelen. Jenny stond al te spelen met haar kleinere broer eddy. 'Jenny!' Riep ik. Ze keek op en zag ons aankomen. Wat wel wat logisch is, ze is niet blind! Maar wel wat dikker dan ons. Ze had rost haar tot over haar schouders en bruine ogen. Ze droeg net als wij een paar vodden. Ze zei snel nog iets tegen haar broertje die dan snel wegliep.' Zo, wat zullen we doen?' Vroeg ze. Dat was Jenny altijd lekker direct geen woorden vuil maken aan geklets praat. Ik keek even rond en zag wat verder naast de weg een gracht. Over ie gracht begon het land van boer Cyriel. Dat was een boer die altijd een slecht humeur had. Hij heeft nooit een vrouw gehad en dus nooit kinderen. Ze zeggen dat hij een moeilijke jeugd gehad heeft en daarom altijd boos is tegen iedereen die hem maar durft aan te kijken. Wie het snelste over de gracht kan springen en die ton die daar staat kan om schoppen.' stelde ik voor. Ik zag de paniek al in de ogen van Andrea en Jenny. Renee zag het zo te zien zitten net als ik. Ik stak mijn hand naar voor. Renee legde haar hand op de mijne. We keken afwachtend naar Andrea en Jenny. 'Kom op! Of zijn jullie bang? 'Vroeg Renee uitdagend. Jenny besloot toch mee te doen en legde ook haar hand op die van Renee.'Ik weet het niet. Het is wel boer Cyriel die we gaan plagen.' zei Andrea 'Ja, en strak spreken we over een boze boer Cyriel! Wat maakt het uit?' zei ik. Met tegen zin en nog niet overtuigd legde uiteindelijk ook Andrea haar hand op de stapel. Samen hooiden we onze handen naar boven. Kom laten we het maar doen. We liepen naar de gracht en stonden allemaal op één mooie lijn. 'Klaar? Start!' riep Jenny. Samen sprongen we over de gracht en liepen het land over. Het was eigenlijk niet goed van ons want we maakten wat planten kapot. Maar, de planten doen er niet meer toe. De vruchten en groenten zijn toch zo goed als klaar om te oosten. Het duurde niet lang voor boer Cyriel razend zijn huis uit liep. Hij had een blauwe jas aan en een geruit hemd. Een bruine broek met klompen. Op zijn heeft droeg hij een klein petje om zijn kale hoofd te bedekken zeker? Dit spel kenden we al. We verspreiden ons over het land zodat hij wel ons moet één met de keer afhandelen. Zo hebben de andere tijd hadden om de "opdracht" te vervullen. Net zoals anders deden we onze techniek. Ik liep links aan de rand van het veld. Dan Jenny, Andrea en Renee . Cyriel focuste zich op Jenny, hij kwam met een grote stok in haar hand op haar af. De afstand tussen de twee werd dus snel kleiner. Bij Jenny aangekomen greep hij haar hand vast en begon op haar te slaan. Ik zag haar nog wringen en worstelen om uit de ijzeren greep te ontsnappen. 'Help me!' Riep ze nog. Renee en Andrea waren ondertussen al doorgerend. Als ik niet help zal dit misschien niet goed aflopen voor haar. Toen ik een paar meter van Jenny en Cyriel verwijdert was draaide ik me om en liep terug naar de twee. Ik nam een steen die wat verder ergens in de gracht lag op en hooide hem naar de kwade boer. De steen trof hem ten volle op zijn hoofd. Als door een wesp gebeten draaide hij zich naar me om. Zijn ogen kwamen tot spleetjes. Maar uiteindelijk herkende hij me. Er was goed nieuws en slecht nieuws. Het goede nieuws was dat hij Jenny met gerust liet het slechte nieuws is dat hij het nu op mij gemunt had.' Jij kleine vervelende onderkruiper!' riep hij me toe. Hij liet Jenny los en kwam achter mij aan. Ik liep verder naar zijn boerderij in de hoop daar dekking te vinden. Ik Zag Andrea en Renee al terug lopen met een kip in hun handen. Wacht wat? Een kip? Hoe in godsnaam hebben ze dat ding kunnen pakken? Maar er was geen tijd om daarover na te denken. Ik zag dat die ton inderdaad op zijn zij lag. Ik sprong erover en liep dieper de boerderij binnen. Ik zag in de deur opening een Duitse herder staan blaffen naar me. Gelukkig kwam hij niet achter me aangehold anders ben ik zoals de West-Vlamingen het zeggen gejost. (betekent dat ik pech heb voor 'meestal' iets dat je op voorhand weet.) naast de Duitse herder kwam er ook nog een klein wit bolletje staan. Een jonge maltezer zo te zien. Maar hij bleef me alleen achterna kijken. Ik was zo afgeleid van de honden dat ik niet doorhad dat er op mijn weg een kruiwagen stond. En je ziet het vast al aankomen. Ik ben over die kruiwagen gevallen. Het geluid was oorverdovend. Ik kwam lelijk met mijn elleboog tegen de grond. 'Ik moet leren maar uit mijn doppen te kijken!' mompelde ik tegen mezelf. Ik draaide me om en zag boer Cyriel al met zijn stok staan naast me. 'U zal me nu slaan zeker?' vroeg ik. 'reken daar maar op klein mormel.' ok, ik was niet één van de grootste maar zo klein ben ik nu ook niet. In vergelijking met Maurice kom ik tot net onder zijn schouders! En dat vind ik al goed. Ik zag de stok van de boer omhoog gaan. Tot hij hoog boven zijn hoofd hing. Met grote snelheid kwam hij terug naar beneden. En met een grote 'Smak' kwam hij tegen het vlees van mijn bovenbeen terecht. Ik wilde gieren van de pijn maar ik hield me in. In de plaats van een luid geschreeuw kwam er een klein piep geluidje uit. Hij hield zijn stok klaar voor nog een slag, en daar kwam die stok weer naar beneden. Halverwege de daling liet hij de stok vallen en greep hij naar zijn hand. Ik hoorde at verder van mij het geluid van steen op steen kletteren. En daar kwam er nog een steen aangevlogen. Deze trof hem recht in zijn oog. In alle verwarring liep ik snel weg. En Cyriel bleef maar rond kijken van waar die stenen kwamen. Ik liep snel het veld over en zag Andrea al op me wachten. 'Waar is Renee en Jenny?' vroeg ik haar direct. Er waren een paar mogelijk heden of Jenny was naar huis en Renee kwam me redden of ze zijn me alle bij gaan redden of ze zijn naar huis en het was iemand ander die stenen hooide naar Cyriel. 'Ze zijn jou gaan redden kip! wat denk je anders?' zei Andrea ik hoorde iets van medelijden in haar stem. 'Waneer komen ze terug?' Zodra ze Cyriel van zich af hebben weten te schudden. Maar blijkbaar was dat een onnodige vraag. Jenny en Renee kwamen al terug het veld overgelopen. Jenny nog altijd met een kip in haar handen. Snel liepen we terug naar onze boerderij. Ik liep direct naar de schuur waar ik eerder de dag eieren heb moeten verzamelen. Ik deed snel het slot van de deur en liep naar binnen. De laatste deed terug de deur op slot. Jenny liet de kip nu gaan die ze al die tijd al gedragen had. 'Dankje dat jullie me kwamen redden' zei ik. 'ah, het is niets. Daar zijn vrienden toch voor?' antwoordde Jenny. 'Waarom heb je een kip mee? En waarom gaf je de kip niet aan Andrea als je me ging redden?' floepte ik eruit. 'één omdat we het nog een leuke buit vonden en twee omdat Andrea bang is om een kip vast te nemen.' En terwijl Renee dat zei keek ze kwaad naar Andrea. Ik gaf Max een snelle blik. Dat stomme paard zat te kijken naar me alsof hij wou zeggen. Zie je wel! Iedereen kan een kip vangen maar jij niet!