Ja pierdole!

Mamy teraz iść do tych jebanych akademików.  Mam nadzieje, że chociaż tam będzie czysto. Karaluchy,  mrówki czy pająki to wszystko,  kurwa nie dla mnie. 

Kiedy Scott wystraszył Max'a zamieniając się  w pająka myślałem, że  padnę ze śmiechu. Kiedyś byłem na jego miejscu i nigdy nie chcę  tego powtarzać. Nigdy! Jednak jak  się  patrzy z dala to jest zabawne.

Weszliśmy przez wielkie drzwi na jasny korytarz. Był on przestronny i przytulny.  Razem ze Scott'em ruszyliśmy do przodu.  Zobaczyłem kontem oka jak Isak idzie za mną, a obok niego prowadzi się Evan. Thomas patrzy z mordem na Dylan'a i przyśpiesza kroku. Brad szczęśliwy spaceruje obok Azjaty. Alex ogląda wszystko zafascynowana,  a ten cały Connor coś jej opowiada.   

Nie podoba mi się on wcale, a wcale. Muszę  mieć go na oku,  a nawet dwóch!

Na końcu korytarza siedziała starsza pani z miłym uśmiechem. Okulary i siwe włosy.  Klasycznie!  Była za takim czymś jak w sklepikach przybocznych. Przystanąłem metr przed nią i posłałem słodki uśmiech.

Trzeba się  podlizać.

- Dzień dobry. - powiedział Scott.

- Witam kochaneczki. - powiedziała uradowana.

- Witam panią. - powiedział Brett, który zmaterializował się obok mnie.

Serce mi stanęło na chwile. Mówię poważnie!

- Brett kochanie. - uśmiechnęła się  jeszcze szerzej - Który to twój  chłopak...

- Ale... - zaczął roześmiany i spędzony chłopak. - Ja nie mam...

- Pewnie ten o. - wskazała na mnie palcem. Co kurwa! - Słodziak! Te policki i oczka!
  I jeszcze taki niziutki. W twoim typie!

Pierdole! 

Jestem w jego typie!

Spojrzałem na niego zszokowany i wykonałam dużego kroka w przeciwną stronę . Reszta się  z tego zaśmiała, a Brett prychnął. Kobieta patrzyła na mnie czule.

- Już  wam wesele planuje.- klasnęła w dłonie.- Zamówimy  białe gołębie
i wielki tort.. może  błękitny. I jeszcze wielka sale na tańce...

Ona jest gorsza od Brad'a, kiedy ma napad na różowy  kolor!  Pomocy!

- Meliso! - krzyknął lekko zestresowany Brett-kret.- Uspokój się . Tak? Oddychaj. Wdech i wydech.

- Dobrze.  - prychnęła i klasnęła potem na nowo podekscytowana.- To kim są te aniołki?

- Nowi uczniowie przyszli zobaczyć pokoje. - oznajmił Max.

Kobieta skarciła go wzrokiem i spojrzałam tak samo na Dylana.

Oho

Ktoś kogoś nie lubi!

- Wiec, tak.. - odchrząknęła. - Jak się  nazywają te nasze nowe skarby? Brad'a już  znam,  chcę poznać resztę.

Spojrzeliśmy pytająco na niebieskookiego.  Ten wzruszył ramionami i posłał na zestresowany  uśmiech.

- Ja jestem Scott. - zaczął niepewnie mój  przyjaciel.

- Ja Isak. - blondyn podniósł rękę.

- Alex do pani usług. - różowowłosa się  uśmiechnęła do kobiety,  machając ręką.

Ta ochoczo jej od machała.

- Thomas.- brązowooki pomachał również do niej.

-A ty słodziaku?  - zapytała i spojrzałam na mnie.

- Liam. - odpowiedziałem jej  z lekki uśmiechem. - Bo wie pani... - zacząłem.  - Nie chcemy męczyć chłopaków już  dłużej i czy pani mogła by nas oprowadzić po akademiku?

- Jas.... - zaczęła.

- Nie! - odezwał się Evan. - My ich oprowadzimy. Nie rób  sobie problemu Meliso.

A taki miałem dobry plan! 

- Ale to napraw....

- Co mówisz? -zapytał Connor.  - Mamy iść ich oprowadzić?  Jasne! Idziemy!

- Ale... - zaczęła, lecz nie dokończyła bo chłopaki popchali mnie i resztę w prawą  stronę. - Jesteście nie fer play!  - krzyknęła za nami.

Zachichotałem i pokiwałem głową tak jak Alex i Isak. Szliśmy fioletowym korytarzem  prosto przed siebie.  Gdzie my idziemy?  Zatrzymałem się  przez co reszta też.

- Yyyy po co idziemy tam? - Scott wskazał przed nas na resztę korytarza.

- Bo tam są pokoje? - zapytał  jak sześciolatka  Max.

Brązowowłosy zacisnął pięści i jak by jego wzrok mógł zabić, to jasnowłosy pewnie byłby martwy.

- Tam są pokoje.- powiedział Brad.- Muszę z wami iść?  Ja już  zwiedzałem i nie chcę mi się  iść tam ponownie.

- Kiedy?  - odwróciłem  się ,aż  do niego przodem. - Bez nas?

- Jak wy obrarzaliścię się  jak dzieci w tym samym czasie Bó... To znaczy Minho! Mnie odprowadził po akademiku i po szkole.- powiedział zarumieniony na twarzy.

- Aha.  - skomentowałem jako jedyny  wypowiedź Brad'a.

- To nara! - krzyknął i został po nim tylko kurz.

I to dosłownie!

- To ja skoro osoba, którą oprowadzałem zna teren, ulotnie się.- Minho uśmiechnął się  do swojej paczki.

O dziwo Azjata  poszedł za Brad'em. Tylko niech się  nie zakocha, bo go ze sobą weźmie lub każe mi go sklonować. Raz tak mi kazał jak zobaczył w telewizji słodkiego pieska...

- Czyli dwóch z głowy? - zapytał Connor.

- Chyba tak. - przytaknął Dylan.

- Mam nadzieje, że nie ma Ash'a. - westchnął Brett. - Albo tych szuj.

- Jakich szuj?  - upomniał go Evan.  - Suk. Nazywamy rzeczy po imieniu. One to suki.

- Aha.  - mruknął Thomas. - Nie wolno tak nikogo nazywać! 

- Wolno,  wolno.  - powiedział Connor. - Nie znasz tych szui!

- No i co, że  ich nie znamy? - zapytał Scott.- Nie wolno obrażać nikogo.

- A ty mnie obrażasz. - przypomniał mu Max.

- Ale to inna sprawa. - machnął na niego ręką .

- Moim zdaniem właśnie sam powiedziałeś, że nie wolno nikogo obrażać. Czyli sam łamiesz swoje prawo. - powiedział Evan roześmianym głosem.

- On powiedział mu to w twarz, a nie jak wy. - odezwał się  Isak.

I tak właśnie zaczęła się  kłótnia. Moi przyjaciele kłócili  się  z tymi imbecylami
stąd. A ja jako, że  tan pacan mnie nie zaczepia powoli i zwinnie na paluszkach poszłam w głąb korytarza.  Nawet w innej części słyszałem ich kłótnie .Już  wiem jak Scott się  czuł jak prawie, że  codziennie dokuczaliśmy sobie nawzajem z Isak'iem.

Wszedłem po schodach i po chwil  znalazłem się  w seledynowym korytarzu pełnym ogłoszeń, zaproszeń i informacji. Głównie z tego co  za uwarzyłem są one o imprezach i wolnych od szkoły.

Nie ma to jak kochani i pilni uczniowie!

Zwiedziłem w sumie to trzy kolory korytarzy : zielony , pomarańczowy
i żółty . Teraz wszedłem na czerwony.

Nikogo jak dotąd nie spotkałem.  Szedłem powoli i nagle na kogoś wpadłem. Raczej na dwa ktosie. Usłyszałem jak książki lecą na ziemię i rozsypują się koraliki.

Szybko podniosłem głowę i zobaczyłem dwie dziewczyny.  Były ładne, ale nie mój  typ. Jedna miała na sobie długie ogrodniczki z naszywkami ciasno przylegające do jej ciała i  za dużą koszulkę wystającą z pod nich.  Druga miała za to sukienkę do kostek i rękawami po nadgarstki. Do tego pasek i czarny naszyjnik

- Przepraszam! - krzyknąłem.

- Nic nie szkodzi. - odezwała się ta w sukience.

- Szkodzi. - zaprzeczyła droga.- Jak łazisz palancie.

- Przepraszam no. - powtórzyłem i zacząłem zbierać  rozsypane kulki z ziemi .- Nie widziałem was dziewczyny.

- To jak patrzysz. - prychnęła ta niemiła.

- Normalnie.  A ty? - zapytałem ciekawy.

-Haha.  - powiedziała z sarkazmem i zaczęła  zbierać swoje książki.

- Wiem, że  jestem zabawny. - mrugnąłem do niej i podniosłem rzeczy z ziemi. - A tak po za ty jestem Liam.

-Ja jestem Samira - powiedziała dziewczyna w sukience. - A ta wredna małpa to Wendy.

- Sama potrafię się  przedstawić kaktusie. - wywróciła oczami - Wiec Liam'ie co tu robisz, hym?

- Jestem nowy. - podrapałem się po karku.

- To tłumaczy, dlaczego jesteś w części akademika dla dziewczyn.- zaśmiała się  Samira.

- Serio? - otworzyłem oczy w zdziwieniu.-To fajnie, że mówicie, bo jak bym do waszej toalety wlazł to dostał bym obcasem.

- Gdzie tam obcasem. - machnęła ręką Wandy. - Najczęściej klapkiem lub trampkiem.

- To mi pomogłaś. - wywróciłem oczami.

- Wiem. Nie ma za co.- powiedziała metalicznym głosem 

Zaczęliśmy się  wszyscy śmiać z poważnej miny dziewczyny. 

- To ja już może pójdę ... - zacząłem.

- Liam? - zaczepiła mnie Wandy.

- Tak?

- Oddasz mi moje koraliki.  - wskazała palcem na rzeczy w mojej ręce.

- Ah tak. - podałem jej je z cichym śmiechem. - To teraz ja już...

- Liam! -usłyszałem krzyk za sobą.

Odwróciłem  się  w stronę głosu  i myślałem, że  zejdę na zawał. 

Po raz kolejny!

Brett pojawił się obok mnie jak duch.

- Szukałem cię! - krzyczał do mnie ignorując dziewczyny.  - A ty sobie znikasz!

- Bo mogę. - prychnąłem. - Fajnie było was poznać dziewczyny.

Kompletnie zignorowałem bruneta, który dyszał i mogłem wyczuć na sobie jego spojrzenie wręcz palące  moja skórę.

- My też tu jesteśmy! - krzyknęła Wendy.  - Ty pusta pało!

- Ej!Bez takich. - mruknął i wreszcie na nie spojrzał. - Cześć laski.

- Cześć,  cześć. - zachichotała Samira. - A ty co taki wpieklony?

- Bo ten tu... - wskazał na mnie palcem.  - Zwiał.

- Nie ten tu krecie. - warknąłem. - Po prostu se poszedłem zwiedzać akademik.

- Choć. - Brett odwrócił się  do mnie tyłem i ruszył do przodu. - Jak nie będziesz szedł to dam ci pokój taki, że nie wytrzymasz w nim minuty!

- Tak tak.  - machnąłem na niego ręką. - Pa dziewczyny.

One zachichotały , a ja się  odwróciłem, lecz słyszałem co mówią.

Bo powiemy szczerze dziewczyny gadają głośno.

- Shippujem.  - oznajmiła Samira.  - Co nie kaktusie?

- Jak nic. - przytaknęła druga.  - Liam i Brett czekaj..

- Briam! - podsunęła Samira.

- Lub Lrett -dodała Wandy.

- Nie.- powiedziały jednocześnie. - Briam!

Co to kurwa jest Briam?  I o co im chodzi z Lrett'em jakimś. Może  są na coś chore albo leków potrzebują.

- Już  jesteśmy. -oznajmił mi Brett. -To twój pokój. 

Jesteśmy na niebieskim korytarzu.

- Um spoko. Teraz se idź. - machnąłem na niego ręką. - Papa Brecie-Krecie.

- Do widzenia Liamie- Koczkodanie.  - uśmiechnął się do mnie podle i poszedł
w głąb korytarza.

Czy on nazwał mnie Koczkodanem ?

Otworzyłem drzwi i jedyne co mi przyszło na myśl to.

Wow

Ale zajebiście!

XXXXXXXX

☝Samira ( 17 lat)

.

☝Wendy ( 17 lat)