boli mnie mocno to odczuwanie
i nieustanne, przykre czekanie
na powiew wiatru, który mi przyniesie
to co wiek temu zostawiłam w lesie

boli mnie bieganie w kółko za normalnością
dalekie wspomnienie życia z łatwością
wyczekiwanie na chwilę odetchnienia
rzeczywiście wszystko co mam
to czas
ból
i te przeklęte wspomnienia

kiedy w końcu do ogółu naszego dojdzie
kiedy to w cennym mózgu na dnie osiądzie
że wszystko czego pragniemy i na co czekamy
to moment, w którym czas uleczy paskudne rany

i przestaniemy czuć
cokolwiek
tego tak bardzo chcemy