patrzy spod klosza słoikowych okularów 
z trudem trzyma przy sobie to, co jeszcze nie wypadło jej ze stawów
wszystkich wzrokiem świdruje, lecz na mnie nie chce nawet spojrzeć 
dla niej jestem robaczywą śliwką, która opiera się z tym, by dojrzeć 
reprezentantka zepsutego społeczeństwa, tej części młodej 
brak przyszłości, brak pieniędzy, brak zdolności kredytowej
mojego imienia zapamiętać nie potrafi 
nic nie szkodzi, dla mnie także jest tylko panią od geografii