Hoofdstuk 71

Ik ren het grote versierde erf van het landhuis af, met Ethan achter me aan. Hij roept van alles maar ik wil niet luisteren, ik wil het niet horen. Met betraande ogen pak ik mijn telefoon en zoek James' nummer op. De tranen druppelen op mijn telefoonscherm en ik doe een poging James een berichtje te sturen.

Me [22:04] : Kam je miij alsjtjeblieft nu ophaledn ?!

Ik druk snel op verzenden. Ik hoop dat James mijn berichtje begrijpt, want ik kan nog steeds niks zien door alle tranen. Ik wil hier geen minuut langer blijven. Ik wrijf hard in mijn ogen en ren dan door de weg op. Ik blijf rennen en Ethan blijft me achter volgen. Ik wil schreeuwen maar er komen geen woorden uit mijn mond. Ik wrijf nog een keer in mijn ogen en als ik ze weer open zie ik twee witte lichten razend snel op me af komen. Ik sta als verstijfd aan de grond en weet niet wat ik moet doen. 'Esmee pas op!' Gilt Ethan achter me. Dan voel ik twee gespierde armen om mee heen en vallen Ethan en ik samen hard in de berm. De auto scheurt al toeterend langs ons en Ethan en ik rollen verder door het gras.
Als we tot stilstand komen in het hoge gras ligt Ethan boven op me. Snel steunt hij met zijn ene elleboog in het natte gras zodat hij iets boven me komt te hangen. Mijn jurk is aan de linkerkant gescheurd. Fuck. 'Wat bezielt jou Esmee, je had wel dood kunnen zijn!' Schreeuwt Ethan. 'Wat bezielt mij? Wat bezielt jou zal je bedoelen! Gadverdamme je neukt gewoon je eigen stiefzus.' Gil ik terug. Ik lig nog steeds op mijn rug, plat in het gras. Ik probeer Ethan van me af duwen maar hij blijft liggen zoals hij ligt. Hij wrijft zachtjes een traan van mijn wang. 'Esmee luister, ik heb Valerie net niet geneukt, ze probeerde me te verleiden. Je hebt toch gezien dat ik mijn kleding nog aan had?' Zegt Ethan wanhopig. Ik kijk hem aan, hij lijkt niet zenuwachtig, net zoals dat wel het geval was toen hij over Julia loog. Zal hij dan nu toch de waarheid spreken?
'Ik kan je niet meer vertrouwen Ethan, ik wilde je echt vergeven over dat hele Julia gebeuren, en gewoon weer verder gaan zoals het was, maar nu dit weer. Het is gewoon te veel, ik weet het gewoon niet meer. Vertrouwen is het aller belangrijkste in een relatie en het is gewoon te veel beschaamd.' De tranen zijn ondertussen gestopt. 'Ik spreek echt de waarheid Esmee, ik wil alleen jou, voor altijd.' Fluistert Ethan zachtjes. Ik voel zijn adem over mijn huid gaan en er gaat een siddering door mijn lijf. 'Ethan ik kan je gewoon niet...'
Ik kan mijn zin niet afmaken want Ethan plant zijn lippen op de mijne. Ik wil hem niet terug zoenen maar ik doe het toch. Ik lik voorzichtig over zijn onderlip en dan opent hij zijn mond. Onze tongen ontmoeten elkaar en strelen elkaar hevig. Ethan gaat met zijn hand over mijn arm, richting mijn borsten. Hij knijpt er zachtjes in terwijl hij op mijn onderlip bijt. Ik kreun zachtjes. 'Ah Esmee, je zoent altijd zo lekker.' Kreunt Ethan in mijn mond.
Ineens hoor ik in de verte een auto aan komen. Daarna twee korte claxon geluiden. Ik duw Ethan van me af en ga rechtop staan in het hoge gras. Ik sla het natte gras van mijn jurk en kijk Ethan aan. 'Ik hoop dat je ervan genoten hebt, want dit was onze laatste kus ooit. Vaarwel Ethan.' Zeg ik en vervolgens draai ik me om en loop weg. Ethan staat nu ook op vanuit het hoge gras en rent achter me aan. 'Dat meen je toch niet serieus he? Ik.. ik hou van je.' Schreeuwt Ethan. Mijn adem stokt in mijn keel bij deze woorden en ik blijf staan. Ik draai me langzaam om en zie Ethan hopeloos staan. Hij kijkt heel zielig. Ik had nóóit verwacht dat hij van me kon houden. Ik loop langzaam naar hem toe. 'Meen je dat?'
'Ja Esmee, ik hou van je, ik had het nooit verwacht maar het is echt zo. Je bent het eerste waar ik aan denk als ik wakker word. En het laatste waar ik aan denk voordat ik weer in slaap val, ik droom zelfs over je. Ik hou van je Esmee.' Zegt Ethan wanhopig en hij wilt mijn wang strelen, maar ik draai mijn hoofd weg. 'Het is te laat Ethan.' Fluister ik met tranen in mijn ogen. Ethan valt op zijn knieën in het gras. 'Alsjeblieft Esmee. Geef me nog één kans, ik smeek het je.'
'Ga alsjeblieft staan Ethan.'
Ethan doet wat ik zeg en veegt het natte gras van zijn nette broek. Hij pakt mijn handen en kijkt me aan. 'Het spijt me Ethan, ik kan het niet.' De tranen rollen alweer over mijn wangen en ik loop weg, richting de auto. Verbazingwekkend loopt Ethan niet achter me aan maar blijft in het gras staan.
Als ik eindelijk bij de auto aan kom doet James vanuit binnen de deur voor me open. Ik veeg snel mijn tranen weg en hoop niet dat James het opmerkt dat ik gehuild heb. Ik stap in de auto en James lacht breed. 'Bedankt dat je me alsnog wilde ophalen.' Zeg ik half lachend. 'Graag gedaan Esmee, hoe was de bruiloft?'
'Laat ik zeggen, verrassend het was een verrassende avond.'
James geeft ondertussen gas en rijd weg. Hij keert de auto niet maar rijdt richting het landhuis en ik schrik. 'Hey we moeten de andere kant op!' Gil ik. 'Rustig maar, de TomTom geeft aan dat je ook rechtdoor kunt en ik had geen zin om te keren.' Probeert James me gerust te stellen. Op dat moment zie ik in de verte Ethan op de weg lopen en ik word zenuwachtig. Het licht van de koplampen van de Mercedes schijnen op Ethan's gespierde rug.
'Welke sukkel loopt hier nog zo laat op de weg.' Zegt James geïrriteerd. Gelukkig, hij ziet niet dat het Ethan is.
Dan klikt James het grote licht aan en staat Ethan letterlijk in de spotlights. Ethan draait zich ineens langzaam om en ik hou mijn adem in. Ik wil bukken zodat Ethan me niet bij James in de auto zal zien zitten, maar dan bedenk ik me dat ik het net soort van heb uitgemaakt.
Als Ethan zich heeft omgedraaid kijkt hij me recht in mijn ogen. Mijn hart breek als ik zie dat hij aan het huilen is. Dan kijkt hij naar James en verandert zijn gezichtsuitdrukking. Hij lijkt niet boos, maar teleurgesteld. 'Wat doet die gek hier nou?' Zegt James ineens lachend en ik kijk hem geschrokken aan. 'Geen idee, hij zal wel uh, verdwaald zijn of zo.' Lieg ik. Of is het wel gelogen? Ethan lijkt inderdaad verdwaald, van liefde voor mij.
Ik staar Ethan nog één laatste keer aan, er rolt een traan over mijn wang. Dan scheurt James hard de boerenweg af, terug naar het studentenhuis.

Bạn đang đọc truyện trên: AzTruyen.Top