'Je laat wel vaak iets vallen hé?' Grapt hij en geeft me de shampoo dop aan. Ik voel dat ik moet blozen en ik kijk weg. 'S-sorry, ik dacht dat er niemand in de badkamer was.' En ik wil weglopen. 'Maakt niet uit, ik was toch al klaar en niet meer naakt. Sorry dat door mij je shampoo fles kapot is gevallen.'
'Nee joh dat is toch mijn eigen schuld.' Geef ik toe en hij moet lachen. 'Ik ben Ethan by the way.' En hij reikt zijn getatoeëerde hand naar me toe. 'Ik heet Esmee.' En ik schud zijn hand. Zijn hand is aangenaam koud van het water. Ik bekijk Ethan snel door mijn wimpers heen. Zijn haar is nat en er druipen wat waterdruppeltjes vanaf zijn haar op de grond. Niet alleen zijn nek en hand zijn getatoeëerd, maar zijn hele borstkas is versierd en ik vind het prachtig om te zien.

Ik wil niet onbeleefd zijn dus ik wend mijn blik snel af en ik probeer mijn hand zachtjes los te trekken uit zijn greep. Maar Ethan houd mijn hand stevig vast. Ik kijk hem aan in zijn licht bruine ogen en ik vraag me af waarom hij me niet gewoon loslaat. Er gaat een tinteling door mijn lichaam. 'Leuk je te ontmoeten Esmee.' Zegt Ethan. Hij laat mijn hand los en loopt dan richting de deur. Nu is mijn kans. Ik bekijk hem van top tot teen. Esmee, dit kan echt niet. Ik negeer mijn gedachte en blijf naar zijn gespierde, met tatoeages versierde rug kijken. Dan draait hij zich ineens om. 'Kijk je uit dat er niemand de badkamer in komt als je straks naakt bent.' Hij grijnst en trekt dan de deur open en verdwijnt in de gang.