Als ik terug in het studentenhuis ben klop ik snel aan bij Abby. Als ze de deur open doet storm ik naar binnen en ga op haar bed zitten. 'Hoe was het?' Vraagt Abby opgewonden.
Ik vertel haar alles, de hele verklaring die Ethan mij ander half uur geleden heeft gegeven.
'Ik heb gezegd dat ik tijd voor mezelf nodig heb om na te denken. Ik moet alles even verwerken en op een rijtje zetten voor mezelf.'
'Super goed van je Es! Zo kan je voor jezelf kijken of je hem gaat missen en echt bij hem wilt zijn of niet.' Zegt Abby. Ze wrijft over mijn rug.
'Hij wilt wel dat ik nog naar de bruiloft kom.' Zeg ik zacht.
'Dat ga je toch niet doen hé Esmee?'
'Hij heeft zijn moeder over mij verteld, zijn moeder was zo blij dat ik eigenlijk wel moet gaan.'
'Je lijkt wel gek. Hij naait je eerst keihard en dan ga je nog wel met hem mee zodat hij niet voor lul staat bij zijn moedertje? En wat als Julia erachter komt? Het is dan wel uit maar ik weet zeker dat ze het echt niet chill zou vinden als ze zou weten dat jij en Ethan al die dingen hebben gedaan terwijl zij op hem aan het wachten was.' Zegt Abby. Ze lijkt geïrriteerd en bijna boos. Ik schrik een beetje van haar reactie.
'Je gaat het toch niet tegen haar vertellen hé?'
'Nee dat zou ik nooit doen, maar ik zou als ik jou was wel goed nadenken over de keuzes die je maakt.'
'Ik ga morgen naar die bruiloft, en daarna ga ik er goed overdenken. Ik ga nu slapen, ik ben helemaal kapot door alle emoties van de afgelopen dagen.' Zeg ik streng. Ik sta op en been naar de deur. 'Ik wil alleen het beste voor jou Es.' Hoor ik Abby nog zeggen als ik door de deur naar mijn kamer loop.
Als ik in mijn kamer ben laat ik me languit op mijn bed vallen. Wat kan Abby soms fel zijn zeg.
Ik ben ergens wel blij dat Ethan nu alles eerlijk heeft verteld maar ik vind het wel heel heftig allemaal. Er gaat van alles door mijn hoofd en ik heb stiekem helemaal geen zin in die stomme bruiloft. Misschien ga ik toch maar niet, Abby heeft toch ergens wel een punt. Met alle emoties van de afgelopen dagen voel ik me vooral leeg van binnen.
Ik besluit lekker te gaan slapen, zondag dan toch maar naar de bruiloft te gaan en alles daarna achter me te laten. Ik ben er klaar mee, ik wil me nooit meer zo ellendig voelen.
Ik denk terug aan alle mooie momenten die Ethan en ik samen hebben beleefd en begin weer te huilen.
Dan val ik huilend in slaap. Ik droom over Ethan die mij penetreert in de voortuin van het landhuis van zijn ouders.

+++
Het is zondag. Dé dag van de bruiloft. Gister heb ik de hele dag lopen piekeren over van alles en nog wat. Ik ben mijn kamer alleen uit geweest om te eten en te plassen. Ik heb Abby sinds vrijdag niet meer gezien.
Ik pak mijn telefoon en lees de berichtjes die Ethan me gister heeft gestuurd. Ik heb expres nog niet gereageerd.

Vrijdag
Ethan [12:00] : Goedemorgen Esmee. Ik heb de hele nacht niet kunnen slapen. Het spijt me nogmaals van alles. Ik ben echt zo blij dat je naar de bruiloft komt. De aanvang voor de bruiloft is om 14.30. Ik kan echt niet wachten om je te zien. Zal ik je trouwens ophalen? Of kom je gewoon zelf? Ik mis je. ❤️☺️ X

Ethan [15:30] : Misschien kom ik opdringerig over, maar ik mis je zo erg. Ik kan de hele dag aan niks anders denken dan aan jou. Ik zie steeds je perfecte symmetrische gezichtje, je dikke lippen en je mooie blauwe ogen voor me. Ik moet steeds denken aan ons moment in de gang in jou studentenhuis. Dat betekende echt iets, ik weet dat je nog niet klaar met me bent, ik weet dat je bij me terug zal komen. Tot morgen, ik mis je zo. ❤️ X

Als ik de berichtjes na lees voel ik vlinders in mijn buik.
Dan word er ineens op de deur geklopt, ik hoop dat het Abby is, ik wil echt geen ruzie met haar. En als ik ruzie met haar heb, heb ik een grotere kans dat Abby alles tegen Julia zal vertellen. Die gedachten maakt me misselijk. Ik giet snel mijn ontbijt yoghurt achterover en loop dan naar de deur.
Als ik de deur open zwaai, zie ik tot mijn verbazing niet alleen Abby, maar ook James staan. 'Wat is dit?' Vraag ik vol verbazing. Mijn ogen schieten van Abby naar James. Ze staan allebei breed te grijnzen.
'Ik vertelde James dat je naar een bruiloft moest vanmiddag...' Begint Abby. Ik kijk haar afkeurend aan. Shit, als ze zegt dat het de bruiloft van de ouders van Ethan is, ben ik zwaar de pineut.
'De bruiloft van je uh, tante. En ik vond het lullig als je met je mooie jurk met de metro naar de bruiloft moest.' Gaat Abby verder. Ik slaak een zucht van opluchting, al snap ik niet waar ze heen wilt met dit gesprek.
'Jurk? Ik heb helemaal geen jurk?'
Abby haalt een mooie lange, zwarte kante jurk achter haar rug vandaan en geeft hem aan mij. Ik pak de jurk voorzichtig aan. 'Oh my god, dankjewel Abby, dit is echt super lief van je en de jurk is prachtig! Maar James wat doe jij hier dan?' Vraag ik nog steeds verbaasd.
'Ik wilde vragen of ik je misschien kon brengen naar de bruiloft met mijn auto?' Vraagt James zachtjes. Ik kijk naar Abby, die lacht alleen maar.
Zal ze weten dat James en ik vrijdag gezoend hebben?