Het is al drie uur s'middags en Abby en ik liggen nog steeds in bed. Maar ik heb liefdesverdriet dus dan mag het. Ik besluit maar eens te gaan douchen voor vanavond, de confrontatie met Ethan. Als ik er aan denk word ik erg zenuwachtig.
Ik graai mijn shampoo en twee handdoeken bij elkaar en loop dan de gang op richting de badkamer. Ik vertel Abby dat ik over een kwartiertje terug ben.
Dat klote slot van de badkamer is nog steeds niet gemaakt. Ik kijk de gang in en zie niemand. Ik trek snel mijn shirt uit en hang hem over de deurklink aan de buitenkant. Hopelijk komt er niemand binnen.
Als ik onder de douche sta stromen de warme water stralen over mijn lichaam en kom ik een beetje tot rust. Ik was mijn haar en lichaam allebei wel drie keer. Hoe raar het ook is, ik heb alsnog best wel zin om Ethan vanavond te zien. Ik wil hem eigenlijk gewoon zoenen en zeggen dat het me allemaal niets uit maakt. Stiekem wil ik gewoon doorgaan met waar we gebleven waren. Als ik bij hem ben voel ik me zo goed, zo heb ik me lang niet meer gevoeld. Maar hij heeft mijn hart gebroken. Het kan niet, nee het mag niet meer door gaan tussen ons. Ook vanwege Julia, ik mag haar niet maar ik wil haar dit niet langer aandoen. Eigenlijk ben ik stiekem gewoon bang dat als ze erachter komt, ze met mij zal gaan vechten. Bij die gedachten voel ik me nog kutter dan ik me al voelde. Daarom moet ik gewoon met Ethan kappen, na zijn verklaring vanavond kan ik het voor mezelf afsluiten en verder gaan met mijn leven. Me focussen op school, goede cijfers halen en lol hebben met Abby. Dan vind ik misschien wel een lieve jongen die alleen maar met mij bezig is en niet stiekem gewoon een relatie heeft achter mijn rug om. James misschien wel?
Als ik de douche uitdraai pak ik mijn eerste handdoek. Ik droog mijn haar af en draai de handdoek sierlijk op mijn hoofd. Dan pak ik de andere handdoek om mijn lichaam mee af te drogen. Ik merk ineens op dat ik helemaal geen schone kleding heb meegenomen. En mijn handdoek is te klein om mijn hele lichaam rondom mee te bedekken. Shit nu moet ik naakt over de gang. Ik bedenk me snel wat ik moet doen, ik ga ook niet in mijn vieze, nat van de tranen shirt over de gang.
Het is maar een klein stukje. Ik pak mijn spullen en haak de handdoek onder mijn oksels. Zo is de voorkant helemaal bedenkt en alleen mijn rug en billen zijn bloot. Als ik langs de muur schuifel moet het goed komen.
Als ik de deur open doe kijk ik de gang in. Ik zie niemand over de gang lopen. Dit is het moment, mijn shirt pak ik later wel weer van de deurklink, kom op gewoon rennen en dan ben ik zo op mijn kamer.
1,2,3 rennen!
Ik zet een stap richting mijn kamer en nog een, en nog een en dan bam, bots ik keihard tegen Ethan op. Mijn geklemde handdoek die de voorkant van mijn lichaam bedekte valt op de grond. Ik slaak een gilletje omdat ik nu dus wel poedeltje naakt op de gang sta. Ik trek snel de handdoek van mijn hoofd en hou die voor mijn lichaam. Mijn natte haar valt sierlijk voor mijn gezicht. Ethan reikt lachend naar de handdoek die op de grond gevallen is en pakt hem op. Ik probeer de handdoek te pakken te krijgen maar hij houd hem net ver genoeg zodat ik er niet bij kan. 'Geef verdomme die handdoek terug.' Gil ik en sla dan een paar keer tegen zijn borst aan. Mijn frustratie komt eruit en ik blijf hem slaan. Dan pakt hij mijn hand vast en duwt me met volle overgave tegen de muur. 'Laat me los Ethan.' Gil ik. Ethan kijkt me aan met zijn licht bruine ogen. Dan gaan mijn ogen naar zijn volmaakte lippen. Hij bijt met zijn tanden op zijn onderlip. Als hij mijn hart niet gebroken had, had ik hem nu vol op zijn mond gezoend. Met zijn ene hand houd hij me stevig tegen de muur, en met zijn andere hand reikt hij naar mijn gezicht, hij strijkt mijn natte haar achter mijn oor. Hij komt met zijn hoofd dichterbij en gaat naar mijn oor. Als hij nu aan mijn oorlelletje sabbelt zal ik bezwijken voor hem hier op de gang. Hij sabbelt naar mijn verbazing niet aan mijn oorlelletje maar fluistert iets in mijn oor. 'Esmee het spijt me, echt. Maar je bent zo mooi ik kan gewoon niet bij je wegblijven.' Ik huiver bij zijn bekentenis maar mag nu echt niet toegeven. Het kan niet, het mag niet.
Er welt een opwinding op in mijn buik en ik voel een kleine tinteling tussen mijn benen. 'Mag ik alsjeblieft gaan?' Vraag ik smekend. Ik moet weg uit deze situatie, mijn wilskracht vecht met mijn verstand en als ik hier langer blijf staan weet ik wat er zal winnen. Ethan laat me los maar zet geen stap opzij. Ik blijf hem in zijn ogen aan kijken. 'Ga dan.' Fluistert Ethan. 'J-ja ik ga.' Huiver ik. Ik weet dat ik keihard weg moet rennen maar ik blijf staan. Met mijn rug tegen de muur, in de val gelokt door de leeuw.