Ik wil de gang op lopen om me beneden te mengen in het feestgedruis, maar Abby houd me ineens tegen. Ze trekt me mee naar haar kamer. Daar zie ik twee shot glaasjes staan met een fles ernaast met een doorzichtige vloeistof erin. 'We moeten nog proosten op je eerste studentenfeest.' Zegt Abby enthousiast en ze giet de glaasjes tot de rand toe vol. 'Ik drink niet, niet meer.' Zeg ik. 'Ah, kom op! Het is praktisch maar één slokje.' Zegt Abby en ze duwt het glaasje onder mijn neus. Er klotst wat vloeistof over het glaasje heen en beland op de houten vloer. 'Nou, nu is er nog minder om op te drinken, kom op!' Zegt ze lachend. Ik lach met haar mee. 'Nou, vooruit dan, Proost!' Ik tik met mijn glaasje tegen Abby's glaasje en giet de vloeistof in een teug naar binnen. Abby doet hetzelfde. Ik trek een zuur gezicht en voel de brandende vloeistof door mijn slokdarm glijden. 'Gadverdamme.' Zeg ik met een nog zuurder gezicht, en Abby lacht hard. Ik veeg mijn mond af met mijn mouw en dan trekt Abby me mee de gang op.

Als we hand in hand de trap af lopen komt de muziek me tegemoet en ik ruik een lichte alcohol geur. Dit doet me weer denken aan hoe ik vroeger bijna elk weekend uitging, tot die ene keer dat het finaal misging. Er welt een misselijk gevoel op in mijn buik en ik knijp in Abby's hand. 'Es, als je er niks meer aan vind, ga je gewoon naar boven, draai je je deur op slot en ga je lekker netflixen.' Fluistert Abby om me gerust te stellen. En door die gedachten laat ik alles los en durf ik me over te geven aan de situatie. Ik kan altijd nog weg als ik dat zou willen.
Onder aan de trap staat James. Hij bekijkt ons van top tot teen en zijn mond staat een beetje open. Ik rol met mijn ogen. Als we richting de woonkamer lopen, loopt James achter ons aan. 'Daar heb je die irritante blaaskaak al.' Zeg ik geïrriteerd tegen Abby en wenk naar James.
James komt voor me staan er er lijkt iets in zijn ogen te glinsteren. 'W-wow, Esmee, je ziet er zo, zo anders uit.' Zegt hij stotterend. 'Gaan we nu ineens verlegen doen?' Zeg ik spottend. 'Nee, je ziet er echt mooi uit, zo heb ik je nog niet eerder gezien.' Zegt hij met een glimlach, en dit keer zonder te grijnzen. Ik sta bijna perplex door zijn gedrag. 'Nou geniet er maar van, dit zal misschien wel eens de laatste keer kunnen zijn dat je me zo ziet.' Zeg ik en loop dan snel richting de keuken. Ik merk aan mezelf tijdens het weglopen dat ik wat meer met mijn heupen wieg dan dat ik normaal doe. Dat zal vast wel door de muziek komen.
Het feest is ondertussen in volle gang en de mensen stromen binnen. Abby staat al een tijdje midden in de woonkamer heftig met haar heupen te wiegen op de maat van de muziek, met verschillende jongens om haar heen, die allemaal verlekkerd naar haar kijken. Verderop staat Julia, heftig tegen Jorik aan te schuren. Jorik kijkt verlekkerd en volgens mij zie ik een bobbel in zijn broek. Please, ga elkaar boven lekker opgeilen maar niet hier.
Ik sta in de keuken. Mijn redcup heb ik gevuld met water. Ik neem steeds een klein slokje terwijl ik van Abby's 'show' sta te genieten. Ze heeft me al een paar keer gewenkt dat ik ook moet komen, maar ik schuld telkens nee. Dan voel ik opeens dat er iemand zachtjes in mijn haar blaast en ik sta stok stijf stil van de schrik. Het zal toch niet dat Ethan alsnog is gekomen? Ik draai me met een ruk om en vlieg hem om zijn nek. Mijn omhelzing word gelijk beantwoord met twee stevige armen om mij heen.
Huh, hij ruikt heel anders. Wel lekker, maar anders. Zijn haar heeft ook een andere structuur. Ik stop met het woelen door zijn haar en maak me los uit de omhelzing. Dan kijk ik recht in de ogen van James en geef hem een harde duw. Hij kan zich nog net vastgrijpen aan de keukentafel. 'Ik had toch gezegd dat je van me af moest blijven viezerik.' Gil ik geïrriteerd. 'Uhm jíj vloog míj ineens om mijn nek hoor Esmee.' Zegt hij lachend en loopt wat dichter naar me toe. Ik blijf staan en voel dat ik rood word. 'Uh, ja sorry ik dacht dat je iemand anders was,' zeg ik beschaamd. Ik kan mezelf wel voor mijn kop slaan dat ik James om zijn nek gevlogen ben. Als Ethan dit had gezien had hij mij nooit meer aangekeken en James op zijn smoel geramd. Gelukkig pakte ik James niet gelijk vol op zijn bek. Dat had ik mezelf nooit vergeven.
James lacht zijn tanden bloot en ineens lach ik met hem mee. We schateren het bijna uit van het lachen. Dit slaat nergens op, ik haat James eigenlijk en nu sta ik hier met hem te lachen alsof we de dikste vrienden zijn. Ineens kijkt James weer serieus en ik stop daardoor ook met lachen. Ik bereid me voor op een paar vieze opmerkingen en weer een ongewenste aanraking. Ik zet een stap naar achter en knijp iets harder in mijn plastic beker. 'Esmee, ik wilde je mijn excuses aanbieden voor mijn gedrag van de laatste tijd. Dat was niet netjes van me en het spijt me.' Zegt James en hij wrijft met zijn hand over zijn boven arm.