Als ik bij mijn laatste les uur klaar ben, besluit ik naar de bibliotheek te gaan om nog wat huiswerk te maken. Thuis in het studentenhuis heb ik te veel afleiding en kan ik me toch niet concentreren.
Als ik een computer heb opgezocht en ben gaan zitten hoor ik ineens de piepstem van Julia in de gang. 'Abby, hier zit ze, die nieuwe.' Gilt Julia door de gang en ze komt de bieb binnengelopen. Ik rol met mijn ogen. Hoelang blijf ik nog 'de nieuwe'?
Door Julia's gegil hoor ik een zachte 'sst' door de bibliotheek gaan door andere studenten die zich blijkbaar ook aan Julia ergeren. Julia steekt gelijk haar middelvinger op naar de studenten en die gaan snel verder met lezen of hun bezigheden.
Wat ben ik blij dat er geen 'sst' tussen mijn lippen is ontsnapt, anders had ik ook een dikke middelvinger van haar gekregen, waarschijnlijk.
Ik krimp ineen als ze achter me komt staan. Ze tikt tegen mijn schouder. 'Hey nerd, ga je mee naar huis?'
'Er is een feestje vanavond in het huis, en we moeten alles nog voorbereiden en klaar zetten.' Vult Abby aan, ze is ondertussen ook de bieb in gekomen.
'Ik wist helemaal niet dat er vanavond een feestje was?' Ik kijk Abby aan. 'Ja, Ruben is jarig!' Zegt ze enthousiast. 'Oh! Maar ik blijf nog even in de bieb, ik kom jullie straks helpen, is dat goed?'
'Dan heeft het al geen nut meer.' Zegt Julia en ze loopt langzaam de bieb uit. 'Is goed hoor Es, ik zie je zo.' Fluistert Abby vriendelijk. Ze geeft me een knuffel van achter en loopt achter Julia de bibliotheek uit.

Een uurtje later ben ik klaar met mijn huiswerk. Ik kijk op mijn telefoon en zie dat het al 17:00 uur is. Snel sluit ik de computer af en zie dat ik de laatste ben die nog in de bibliotheek is achter gebleven.
Ik loop het grote school gebouw uit. Ik dwaal in gedachten verzonken wat over het grasveld als ik ineens in mijn ooghoek aan de andere kant van het terrein de persoon zie die ik vandaag niet meer wilde zien. Niet nu. Ik heb zin om keihard het school plein af te rennen. Het lijkt wel of hij me elke keer staat op te wachten als hij weet dat hij fout is geweest. De vorige keer ook al toen hij niet kwam opdagen met de toets, en nu weer.
Als Ethan mij opmerkt laat hij de prikstok die hij vast heeft op de grond kletteren en komt naar me toe gerend. Misschien stond hij me toch niet op te wachten, maar moest hij het schoolplein schoonmaken. Wat een laffe straf voor zo'n groot gat en een kapotte deur in de kantine.
'Ga weg Ethan.' Gil ik. Het echoot over het hele schoolplein. Stug loop ik door. Hij grijpt me bij mijn arm, maar hij knijpt me net iets te hard. Dat word een blauwplek. 'Au lul! Blijf van me af!' Gil ik nog een keer. 'Es, het spijt me, ik had nooit zo boos mogen reageren, jij hebt niks verkeerds gedaan. Sorry.' Zegt hij zacht. Ik kijk hem schuin aan en zie dat hij een sigaret in zijn mondhoek heeft geklemd. Wat is hij toch sexy. Focus Esmee, focus.
'Dit keer kom je er niet zomaar vanaf met een laffe sorry.' Zeg ik boos. Hij moet begrijpen dat hij dit niet kan flikken. Ik ruk mijn arm los maar blijf wel staan. 'Wat moet ik doen om het goed te maken?' Zegt Ethan zielig. Ik negeer zijn vraag. 'Moet je niet blowen?' Zeg ik spottend, ik wijs naar zijn sigaret. Nu moet hij lachen. 'Schatje, ik ben gestopt voor jou.' Hij komt dichter naar me toe gelopen. Hij legt zijn hand onder mijn kin, zoals hij vaker doet als hij iets serieus lijkt te menen. Is hij gestopt met blowen voor mij?
'Gestopt? Voor mij? Geloof je het zelf?' Zeg ik lachend en ik sla zijn hand weg die onder mijn kin rustte. Ethan kijkt bedroeft. Dit keer zal ik niet in zijn mooie praatjes trappen.
'Ja echt, ik weet dat je er een hekel aan hebt doordat je vriendje van vroeger ook zoveel blowde. En door dat hele verhaal met het drogeren van je vriendin. Dus ben ik gestopt voor jou. Ik heb het zelfs niet eens op zak. Hier fouilleer me maar.' En hij gaat met zijn armen en benen wijd staan. Ik lach om zijn belachelijke idee. 'Doe dan, of durf je—' Voordat hij zijn zin kan afmaken ben ik naar hem toe gestapt. Ik geloof hem wel, maar ik laat deze kans niet aan mij  voorbij gaan.
Ik voel eerst in zijn kont zakken. Daar voel ik een pakje sigaretten en zijn AirPods. Ik kijk in allebei de doosjes, gewoon voor de zekerheid. Niks te zien. Dan voel ik in zijn voor zakken, in de ene zak voel ik zijn telefoon, en in de andere zak voel ik iets zachts maar tegelijkertijd ook hards. Ik kan niet plaatsen wat ik voel maar als ik iets beter voel en wrijf, en Ethan ineens zwaarder hoor ademen weet ik genoeg. Ik heb net royaal zijn stijve lid gestreeld zonder dat ik het door had. Ik trek snel mijn hand terug en voel dat ik moet blozen.