De metro is alweer gaan rijden zonder dat ik het door heb omdat ik zo afgeleid werd door zijn leeuw. 'Ja, ik vind hem prachtig!' Zeg ik iets te enthousiast en ik kijk in zijn licht bruine ogen. De jongen glimlacht. 'De tattoo is nog vers, ik heb hem gister pas laten zetten.' Hij knijpt wat harder in de paal waardoor de tattoo nog strakker staat. Hij wrijft met zijn andere hand over de tattoo. 'Ja dat dacht ik al, de tattoo glimt nog zo mooi.' Zeg ik alsof ik er heel veel verstand van heb en ik wend mijn blik af. 'Heb je zelf ook tattoos?' Vraagt de jongen. Maar hij lijkt gelijk spijt te hebben van zijn vraag en voegt er snel aan toe : 'Of is dat te persoonlijk?'
Vraagt hij dit nu om de spot met me te drijven of wilt hij me niet in verlegenheid brengen? 'Nee, helaas niet maar ik wil er wel een.' Lieg ik. Ik vind tattoos altijd erg ordinair, maar bij deze mysterieuze jongen is dat totaal niet het geval. -Halte Fitzwilliam Museum- klinkt er door de luidsprekers. De metro remt schokkend af en zijn hand om de paal raakt mijn hand. Ik voel een kleine tinteling in mijn hand waar ik van schrik. Ik verplaats mijn hand sneller dan ik wil wat van hem af.

'Ik moet er hier uit, bye.' Zegt de jongen ineens erg snel en kijkt me aan. Dan laat hij zijn hand los van de paal. Hij loopt naar de deuren van de tot stilstand gekomen metro. 'Fijne dag nog!' Roep ik iets te hard en de alle mensen in de metro kijken me verbaasd aan. Kon ik nu maar door de grond zakken. Ik voel dat ik bloos en kijk snel naar de jongen wat hij er van vind. Hij lacht met zijn tanden bloot. Ik voel een zenuwachtige kriebel in mijn buik. Hij zwaait naar me en stapt dan uit de metro. De jongen loopt de mensenmenigte in op het perron. Ik zie hem waarschijnlijk nooit meer. Daarom probeer ik van dit moment gebruik te maken en volg ik zijn donkere perfect in model zittende haar met mijn ogen. Net zo lang totdat hij verdwijnt in de menigte. De deuren slaan hard dicht en ik schrik op uit mijn gedachten. De metro rijd schokkend verder naar het volgende perron.