De volgende ochtend word ik verward wakker. Ik denk terug aan gisteren. Het was een dag vol verassingen, laten we het daar maar op houden. Ik heb wel zin in vandaag. Mijn eerste dag op de Cambridge University. Ik was euforisch toen ik de brief binnen kreeg waarin stond dat ik was aangenomen. Mijn moeder was ook dolblij en wilde gelijk een foto van me maken en die op Facebook zetten zo trots dat ze op me was. Ik sta op uit het bed, wat tot mijn verbazing erg lekker lag en wil naar mijn kledingkast lopen. Halverwege sta ik op iets zachts. Ik kijk naar mijn voeten en zie dat ik op het shirt van Ethan sta. Oh ja die had ik daar natuurlijk neergesmeten. Mijn gedachten willen weer afdwalen naar zijn goddelijke lijf met tattoos maar ik doorbreek ze snel door me aan te kleden. Dan raap ik het shirt van de vloer, strijk het glad, vouw het op en leg het bovenin op een plank in de kledingkast. Ik pak mijn tas, trek mijn schoenen aan en loop dan de gang op van het studentenhuis. Ik had gister met Abby afgesproken om samen naar school te gaan. Ik klop op haar deur. De deur vliegt open en ik zie tot mijn verbazing James in de deuropening staan. Ik schrik ervan en deinst zachtjes achteruit. Ik vind die gast maar niks eerlijk gezegd. Dan komt Abby met verwilderd haar richting de deuropening gelopen. 'Sorry ik wist niet dat hij hier was.' Zeg ik en ik blijf Abby aankijken. 'Maakt niet uit, James ging net weg. Kom binnen ik ben bijna klaar.' Opgelucht dat James weg zal gaan zet ik een stap richting de deuropening. Tot mijn verbazing blijft James in de deuropening staan. Hij maakt zichzelf nog breder en versperd de ingang zodat ik er niet langs kan. Nu raak ik geïrriteerd. 'Laat me er langs James!' Zeg ik met mijn handen in mijn zij. James lacht maar verzet geen stap. 'Laat haar erdoor sukkel.' Zegt Abby en ze geeft hem een schop tegen zijn benen. Tot mijn verbazing gehoorzaamd James en loopt langs me de gang op, de trap af. Me nog altijd nakijkend. Ik walg er bijna van en loop snel Abby's kamer binnen.

Even later is Abby ook klaar om de dag te beginnen en lopen we de gang op. Als we de trap af lopen schieten er ineens veel gedachten door mijn hoofd en voel ik dat ik zenuwachtig word. Niet goed wetend of het door de eerste schooldag komt of omdat ik aan Ethan moet denken. Ik denk een mix van beide. Welke kamer zou van Ethan zijn? Ik kijk zoekend om me heen naar alle kamer deuren op de begane grond. Ik merk dat het Abby opvalt en kijk snel naar mijn voeten. 'Wat is er?' Vraagt ze. 'Oh niks, ik ben gewoon een beetje zenuwachtig voor mijn eerste schooldag.'
'Maak je geen zorgen, ik ben bij je en dan kan er niks gebeuren.' Ze geeft me een knipoog en rijgt haar arm door de mijne. Ik ben blij met Abby aan mijn zijde en ik lach met een brede glimlach naar haar. Zo lopen we het huis uit, richting de metro, me nog wel afvragend wat James bij Abby op haar kamer deed.