-Julia, długo nad tym myślałem... Czy zrobić to czy nie... Ale patrząc na Ciebie nie mogłem się powstrzymać. Będziesz moją dziewczyną?

Byłam tak zaskoczona, że nie potrafiłam wykrztusić z siebie słowa. Mogłam tylko patrzeć na Nicolasa, którego sylwetka wyglądała przepięknie na tle miasta i zachodzącego słońca.

-Jeśli nie chcesz to nie ma sprawy, ja to na prawdę zrozumiem, nie będę miał Ci tego za złe... -Nicolas gadał jak najęty słysząc moje milczenie, co jeszcze bardziej dodawalo mu uroku i pokazywało jak bardzo się denerwował moją odpowiedzią.

-Nicolas -powiedziałam

-Nie, ale na prawdę się nie przejmuj, ja to rozumiem, nie musisz mi się tłumaczyć... - nadal nie dawał spokoju, więc postanowiłam uciszyć go pocałunkiem.

Na początku chłopak był zaskoczony, ale już po chwili oddał pocałunek, a ja mogłam się zachwycać miękkością jego ust.

-Dlaczego miałabym nie chcieć? -zapytałam się go, gdy się od siebie oderwaliśmy.

-Nie wiem... Ale czekaj, czy to oznacza, że będziesz moją dziewczyną? -spytał z niedowierzaniem

-No jasne, że tak - powiedziałam na co Nicolas mnie pocałował.

Gdy zabrakło nam tchu i musieliśmy  przerwać pocałunek, zobaczyłam wiele ludzi dookoła nas, którzy zaczęli bić brawo.

Mimo wszystko nadal nie mogłam uwierzyć, że to wszystko jest prawdą, a Nicolas jest moim chłopakiem.

CHŁOPAKIEM!

MAM CHŁOPAKA!

Ten dzień od początku był niezwykły, ale zakończył się lepiej niż mogłabym się spodziewać.

Nicolas:

Jeszcze nigdy nie byłem tak zdenerwowany, jak czekając na odpowiedź Julii.

Wcześniej nawet nie wiedziałem, że się aż tak denerwuję, a żeby to zamaskować zacząłem gadać jak najęty, aż w pewnym momencie poczułem usta Julii na swoich.
To było najcudowniejsze przeżycie w całym moim życiu, a poczułem się jeszcze lepiej, gdy zgodziła się być moją dziewczyną.

Nie wierzę, ona się naprawdę zgodziła! Ja naprawdę mam dziewczynę i to jeszcze taką cudowną!

Może nie jestem ekspertem w kwestii związków i tym podobnych rzeczy, ale chyba nie wzięła mnie za zdesperowanego idiotę, który na niczym się nie zna. Mam taką nadzieję.

Teraz jeszcze muszę jej udowodnić, że jestem jej wart...