Od spotkania z Zackiem minął tydzień. Ten czas spędzałam głównie z Violą, Mattem i Nicolasem.
Dzisiaj ten ostatni chciał mnie gdzieś zabrać, ale niestety nie zdradził gdzie, więc nie miałam zielonego pojęcia jak się ubrać.

Równo o 9 usłyszałam dzwonek do drzwi, w których progu stanął Nicolas.

-Gotowa?

-Jak nigdy, ale bardziej gotowa bym była gdybyś powiedział mi gdzie jedziemy.

***
Jechaliśmy białym kabrioletem z ubiegłego wieku. Wiatr rozwiewał moje rozpuszczone włosy, co było mega przyjemne, ale już wyobrażam sobie późniejszą męczarnię z rozczesywaniem moich rudych kłaków.

Po jakimś czasie zbliżaliśmy się do dużego miasta. Z oddali rozpościerał się oszałamiający widok. Wieżowce mieniły się w blasku słońca, a błękitne niebo było tylko gdzieniegdzie zakryte białymi chmurkami.

Wjechaliśmy między bloki i kamienice, a Nicolas zaczął się rozglądać za miejscem postojowym.

Po jakimś czasie byliśmy już na warszawskiej starówce, skąd rozpoczęła się moja wycieczka z Nicolasem w roli przewodnika.

Byliśmy w wielu niesamowitych miejscach, do których zwykłe wycieczki raczej nie docierają. Na obiad zjedliśmy naleśniki ze szpinakiem i łososiem, które były wręcz przepyszne.

- Mam nadzieję, że nie jesteś jeszcze zmęczona? -spytał Nicolas, gdy szliśmy przez park

-No coś Ty. W takim towarzystwie mogłabym spędzać całe dnie. -odpowiedziałam że śmiechem.

Nie wiem czemu chłopak po tych słowach zamiast się odezwać zamyślił się.

***
Wchodziliśmy na górę pałacu nauki skąd podobno rozciąga się niesamowity widok na całe miasto.

Od naszej rozmowy w parku Nicolas był bardzo zamyślony, a ja cały czas zastanawiałam się czy zrobiłam albo powiedziałam coś źle, ale nic nie przychodziło mi do głowy.

Nicolas:

-No coś Ty. W takim towarzystwie mogłabym spędzać całe dnie.

Cały czas myślałem o tym co powiedziała Julia. Zastanawiałem się czy na prawdę mogłaby tego chcieć i czy zrobić to o czym od dawna myślałem. Szczerze mówiąc nie wiem.

Julia:

Weszliśmy na taras widokowy skąd rozciągał się oszałamiający widok na miasto. Patrzyłam i podziwiałam, a Nicolas patrzył na mnie zamiast na krajobraz, co przypomniało mi o moich rozmyślaniach po drodze tutaj. Już miałam się odezwać, ale chłopak mnie uprzedził.

-Julia, długo nad tym myślałem... Czy zrobić to czy nie... Ale patrząc na Ciebie nie mogłem się powstrzymać. Będziesz moją dziewczyną?

₪₪₪₪
Cześć kochani!
Przepraszam, że tak długo nie było rozdziału, ale jakoś zabrakło mi czasu i weny.
Mam nadzieję, że rozdział wam się podoba
😘😘