Isa.

| • | • | • |

Tatlong minuto ko palang nakakasama ang taong 'to pero hindi ko na agad ma-sikmura na makita pa siya. All I'm hearing is his aggrieving screams and shouts, saying, “Fuck you! You, Sasha murderer! I’ll cut you into two, you whore!”

I crossed my arms as I walked side by side in front of this man. Para siyang sirang plaka, paulit-ulit sa kan'yang daing.

"Pakawalan mo ‘ko dito at nang ma-sampolan kita putangina!"

Huminto ako at nagpakawala ng sarkastikong tawa sa kan'ya, bagay na lalong kinangitngit ng ngipin n'ya.

I heaved a sigh and walked towards him, leaving the sounds of my 4-inch black high heels. Hahaplosin ko pa sana siya sa pisngi pero iniwas n'ya ang mukha sa kamay ko.

I smirked, "Kahit kupal ka, ang cute mo pa rin. Ano kayang magiging reaksyon ng asawa at mga anak mo kapag natanggap nila ang ulo mo?"

Tumingin siya ng masama sa akin. Kung nakakatusok nga lang 'yun, malamang ay kanina pa ako napa-aray.

"Demonyo ka. Demonyo kayo ng putanginang Israel Lawliet na ‘yon! Hindi ko inaasahan na isa ka palang kriminal! Mga hayup kayo!" Tumalsik sa mukha ko ang ilang laway nito dahil sa lakas ng boses n'ya, kaya naman marahan akong napapikit at umayos ng tayo.

Nilabas ko ang puting panyo mula bulsa ng itim na slit bodycon dress ko at pinunasan ang maruming likido na nasa pisngi ko.

Ito ang pinaka nakakadiring nangyari sa 'kin sa tanang buhay ko.

So... disgusting.

He again shouted at the top of his lungs, "Pakawalan mo ‘ko dito sa kadenang ‘to! Hindi ko kayo patatahimikin tangina n‘yo!"

Tinapon ko ang puting panyo na 'yon sa isang gilid at napairap. Kung ako lang ang masusunod, kanina ko pa pinutol ang dila nito, e.

Biglang pumasok sa pinto si Damon— isa sa mga kasama at mapagkakatiwalaang kaibigan ko.

Pinakita n'ya sa 'kin ang kan'yang phone na naka-on, "It is confirmed. Three sachets of cocaine found underneath his car. Also, I recieved a report stating he kidnapped a little girl— 9 years old and raped her."

I found myself grinning while listening on his completion. Akalain mo nga naman, my hunch hit the perfect spot.

"Ki-Kidnapped?! Raped?! Wala akong—"

Damon continues, "The little girl found half dead in the side of the river of Armaia Town. I can prove that he’s the one behind this because I got the record from the city’s CCTV cameras,"

Pinasok n'ya ang phone sa kan'yang bulsa at seryosong tinapunan ng tingin si Mr. Leo Sta. Maria— a.k.a. Gapong, kilalang bansag sa kan'ya.

"You messed the wrong organization, Gapong..."

Damon's cold counter made his reaction changed into shock. I cannot blame him, wala naman talaga siyang alam sa organisasyon na ito, e.

"Ka-Kaya ko kayong patayin! Lahat kayo!" Matapang na sagot niya.

"You can’t even unchain your hands, because you’re weak, a noob, a good-for-nothing man." Malamig na tugon ni Damon.

Lalong nagwala si Gapong, nagpakawala ng malakas na ingay ang mga kadena sa kamay at paa n'ya kasabay ng malakas na bulalas n'ya, "Ano ang tingin niyo sa sarili niyo?! Pulis? Diyos? Batas? Hah! Sinuwerte lang kayo! Palibahasa, pakitang-tao si Sasha kaya n'ya ako nahuli! Pero ang totoo, kriminal siya, lahat kay—"

To make him shut, I grabbed my beretta brigadier that was placed in my thigh and shot him dead right on his rowdy dirty mouth.

Blood splattered around at once on the white wall of the room. How pathetic...

"Tell the boss I killed this ugly man," malamig at walang kaemo-emosyon kong utos.

Hindi na sumagot si Damon at naramdaman ko nalang na lumakad na siya't lumabas ng kwarto habang naiwan akong nakatitig pa rin sa lalaking wala nang buhay ngayon.

I'm very passionate with my job right now... contented with what I'm recieving... Luxury cars, luxury house, million salary...

Damn... that's heaven.

Even if I end up burning my soul in hell, I don't fucking care for now.

I'm an assassin agent. I'm serving this organization six years now. I'm satisfied with the given offers. I love seeing bloods, hearing screams, other than that, I am a woman of my words...

So I've decided...

...to behead this guy and send to his family.

That'll be as sweet as heaven, right?

∆ ∆ ∆

It's almost dawn when this girl called me for a coffee break. This was her odd hobby even when we were a teenager. Atleast twice a week, she never fails to invite me.

Kung hindi ko nga lang siya matalik na kaibigan, malamang ay na-hindian ko na siya.

But since we got a different job and we rarely meet, I can't afford to say no. Also, I admit that sometimes, I missed her sunny disposition.

"Alam kong mayaman ka na, Sash, pero aalokin sana kita na doon ka na sa condo ko tumira. Tara, lipat ka na?" Sumubo siya ng strawberry cake at tinaas-taasan ako ng kilay.

Sumimsim ako sa white coffee ko bago ko siya sagutin. "Why would I?"

This has been her request since last week. Actually, paulit-ulit nalang kami. Ika niya, “Para lagi na tayong nagkikita! Saka, ang layo natin sa isa’t-isa o, you’re from here while I’m from another town na dalawang oras ang byahe papunta rito.”

"Para araw-araw na tayong nagkikita! Ang layo ko kaya sa town na ‘to. Dalawang oras ang byahe, that’s excessive!"

See? Same line as ever.

Sumandal ako sa upuan at dinako ang paningin sa madilim na labas. Wala na masyadong tao ang ganitong oras. Malamig, tahimik...

I wonder, did Mrs. Sta. Maria recieved my present?

"C’mon, hindi ka ba nalulungkot sa malaking palasyo mo? Palasyo kasi... sobrang laki ng bahay mo! Minsan nga naiisip ko kung may kasama ka na sigurong mumu do’n." Dagdag n'ya nang hindi ako sumagot.

Mababagot lang 'yun kasama ako...

"E, ayoko naman do’n, no’ng minsang natulog ako do’n nagigising ako ng 3am, e. Feeling ko may nakatingin sa ‘kin." Humigop siya ng hot choco niya, "Ikaw ba, wala ka bang nararamdaman na kakaiba doon?"

"Wala,"

"Tch. Sa bagay, manhid at wala ka naman talagang puso, e. You’re killing like you’re just stepping into a cockroach."

Tinignan ko siya at napangisi. This girl is right. Killing for me is just a piece of cake.

Tumunog ang cellphone kong nasa bulsa ng black leather jacket ko kaya naman kinuha ko 'yun at tinignan, it's Damon.

"Hey," bati ko.

"The boss wants to meet you tomorrow, not in the office, but in a secret place. I send you the location and the time,"

"What’s with the secret place?"

Usually kasi, kapag kailangan namin magkita ni boss, ibig sabihin ay may misyon akong kailangan gawin. Doon palagi sa office building n'ya 'yun, sa pinaka tuktok. Pero ngayon, I'm wondering why in the secret place...

"It’s a top mission, Sasha. Gusto ko ngang agawin sa ‘yo, e. Pero gusto n‘ya, ikaw ang gumawa kaya I had no choice but to give it to you."

Napangiti ako, "Poor you,"

"I’m afraid to cross swords with you," malamig na sagot nito.

Alam na alam na talaga n'ya ang dapat gawin kapag ako ang kausap. Don't get him wrong, hindi n'ya ito ginagawa dahil paborito ako ni boss, he just know how to respect the real queen.

"Good. Now I have to hung up, tell him I am coming tomorrow. Good night, Damon."

"Sure,"

Binabaan n'ya ako at hindi man lang nag-goodnight. Nagtatampo ba siya dahil sa akin na naman ang top mission?

"Si Damon ‘yon?" Kaagad na usisa ni Samantha.

Pinasok ko muli ang phone sa bulsa at hinigop na ang lumalamig nang kape. Hindi na rin ako magtatagal, may usapan kami bukas ni boss at hindi ko siya pwedeng paghintayin ng matagal.

"Akala ko nahuli siya ng mga pulis? Anong nangyari?"

I gazed at her, "It was just a mistake he made. I helped him out."

Suminghap siya, "Really?! How?"

Naalala ko tuloy noong nangyari 'yun a month ago, he went too emotional and failed a proper plan to assassinate the old woman who used to be a great thief in the town.

Palibhasa, that old woman was his nanny, a long time ago, when he was in grade school.

Pagka-ubos ng kape ko ay tumayo na 'ko para magpaalam. "I cannot leave my partner behind, he’s still my buddy. What I did to helped him out is not important anymore,"

I answered in a plain voice.

Nataranta siya sa akmang pag-alis ko. "Te-Teka! Bastos ka naman, e! Hindi pa ubos ‘yun chocolate cake mo sayang!"

"Throw it or eat it! It’s my money anyway," bulalas ko habang naglalakad palabas ng shop.

Sumakay ako sa kotse ko at dumiretso na paalis para makauwi at makapag-pahinga. Gano'n lang kami ni Samantha. Ang purpose lang naman ng pagyayaya n'ya ay gusto naming makita ang isa't-isa, e. Hindi namin kailangan mag-usap ng matagal o buong isang araw, hindi ko rin kasi minsan trip 'yung mga kwento n'yang kabalbalan.

Nang maihinto ko ang sasakyan sa harap ng bahay ay hindi muna 'ko bumaba. I recieved a text message, except from Damon.

It's from someone from the same organization.

"Ma’am Sasha, The box present with the head of Gapong successfully arrived and recieved by his wife. I clearly saw how Mrs. Sta. Maria screamed and cried out loud outside while shouting the name of her beheaded husband."

A wicked grin formed into my lips.

She screamed and cried out loud, out of hapiness she felt. Wow, I believed she was very overwhelmed to got to see the beheaded husband of her.

Ang bait ko talaga.