8

P.S.

Kindly listen to the song :) Bengga yan beshies, try nyo man :)

--------------

"Would you join the Asian Games?" tanong ni Trey habang titig na titig sa bawat piraso ng chess. Ngumuso lamang siya at kumunot ang noo. I smiled a little bit while he looked at the chess board. It was as if any moment now, an alien would come out of it at bigla na lamang siya kakagatin.

"Yup. My coach called last night, ikaw?" balik tanong ko sabay galaw sa aking bishop. Tiningnan ko ang pwesto ng mga piyesa ko. If only he would remove his horse on his king's left side, I would win..

Pinaglaruan ng hinlalaki niya iyong nakaawang niyang labi at mas lalong ngumuso. His thick eyebrows got more defined whenever he scrunches his forehead, trying to figure out the chess game.

"I think it's just right. Kailangan ko ring malayo rito para hindi ko na maalala si..Noah at Aria," dagdag ko pa. Trey's wickedly brown eyes narrowed as he looked at me. Naramdaman ko kaagad iyong pag iinit ng pisngi ko at agad akong yumuko para malaman kung ano ang susunod kong igagalaw.

Hindi sumagot si Trey pero ramdam ko iyong bigat ng titig niya sa akin. Yumuko lamang ako at pinanood ang pagtaas ng kamay niya. Akala ko ay gagalaw na siya noong maramdaman ko iyong bigat ng kamay niya sa aking ulo, hinahaplos ang kulot na kulot kong buhok.

Bigla akong napaangat ng tingin sa kanya. Trey was just smiling while touching my hair.

"Are you sad?" he sweetly said. I opened my mouth to speak but his hand on my head lowered and touched my cheeks.

"Wag ka ng malulungkot ha? I won't be in Jakarta with you when you get sad over Noah," aniya. Titig na titig lamang siya sa mukha kong hinahaplos niya.

"W-what do you mean? You won't join the games?" nanlulumo kong sabi. Inalis niya ang kamay niya sa pisngi ko at halos habulin ko iyon. The absence of his touch made me long for it. Hindi ko alam kung ano iyong nasa kanya na gusto ko ulit makuha. Maybe it's the hidden security beneath his touch? Or the heat that calmed my heart. Alin man sa dalawa, alam kong gusto ko ulit maramdaman ang hawak ni Trey.

Malungkot siyang tumango. "Iba ang pinili ng coach ko para sumama sa Jakarta. I think my father is behind this.."

Kinagat ko ang labi ko. I know how important it is for him to participate in the Asian Games. Kapag nanalo siya roon ay magiging matunog ang pangalan niya para sa Olympics. That would mean sponsors for him. Mas magiging madali siyang makakasali sa Olympics kung makakasa siya sa Jakarta.

""You know, I had a dream last night.."

"Ano?" sakay ko sa kanyang sinasabi. Sumandal siya sa kanyang upuan at tiningnan ako.

"I was in the arena, laban ko raw."

Napangiti ako sa naiisip niya. Tumaas ng bahagya iyong kilay niya habang nakatitig sa akin.

"And then?"

Tumikhim siya at matagal na tumitig sa akin. Ilang beses siyang kumurap at natawa na lamang. His laughter became so contagious; I ended laughing with him too. We couldn't hear anything except the staccato of our laugh. Right then, it was as if all the lilacs and sunflowers bloomed just because of this man's laugh.

This man whom everybody taught as a good-for-nothing boxer who only knows how to use his fist, the flowers are all singing because of you Terrence Fortalejo.

"I dreamt of you Illea, watching me fight. You were there, you were shouting for my name, you were cheering for me," aniya. His voice sounded rough with passion. Napalunok ako bago tumango.

Pumikit siya ng ilang segundo, para bang nakikipagdebate sa sarili niya kung sasabihin ba niya o hindi iyong iniisip niya.

"Trey?"

Dumilat siya. I was met by the most passionate brown eyes I have ever seen. There are storms and thunder in every golden orb inside his eyes. Thousands of words that are unexplainable were already written there, waiting for a reader to interpret it.

"I would really, really love it if you were to watch my fight, Yturralde. That would be..the fight of my life.." mahina niyang sabi. Bumuka ang bibig ko para magsalita pero hindi ko nakaya ang tuloy tuloy na pagsalakay ng kakaibang emosyon sa dibdib ko.

Ngumisi siya bago tumikhim. Bigla ay ginalaw niya ang kanyang reyna na ikinagulat ko.

"Check baby," aniya. Nanlaki ang mata ko. Paanong?

"What the hell?!"

He gave me his bad boy smirked. Mayabang lamang niya akong tinitigan bago niya itinumba lahat ng chess pieces na nasa board.

"Trey!"

"What?"

"Titira pa ako!"

Tumawa siya, "Come on, talo ka na. I'm hungry, let's eat," aya niya bago tumayo. Bigla na lamang niya akong hinila bigla para makasunod sa kanya.

"Wait—"

Dinukot niya ang susi ng kanyang motor mula sa kanyang bulsa bago iniabot sa akin ang isang pulang helmet. Sumakay na siya roon bago ako binalingan.

"Come on Yturralde," he said. Isinuot ko ang helmet at sumakay sa likod niya. He started the engine while I was sitting behind his back stiffly.

'There is someone out there for me

I know she is waiting so patiently (yeah) can you tell me her name?

This life-long search is gonna drive me insane

How does she laugh? How does she cry? What's the color of her eyes?

Does she even realize I'm here?'

Nilingon niya ako bago bumuntong hininga. Mabilis niyang inabot ang braso ko at hinila ako. Bumangga pa ako sa malapad niyang likod pero parang wala lang sa kanya iyon. Iniyakap niya ang braso ko sa beywang niya bago ako nilingon.

"Hold tight, Yturralde," he said. Napalunok lamang ako at wala sa loob na tumango.

Mabilis ang naging byahe namin. Habang nagmamaneho siya ay hindi ko naman mapigilan iyong kaba. I've always feared heights and speed. When I was a kid, my father accidently let go of me while he was teaching me to ride a bike. I went downhill, so fast, that everything was a blur. Masyadong mataas ang binagsakan ko and I had a small fracture on my leg. Magmula noon ay natakot na ako sa kahit na anong matataas at sa mga sasakyan. Probably, this is also the reason why I never tried learning how to drive.

We drove past the setting sun. Sa bilis ng takbo niya ay lalo lang akong kumakapit sa kanya. He glanced at me at agad kong pinalo ang braso niya.

"Eyes on the road Fortalejo!" I hissed. He giggled like a two year old before we made a turn. Dirediretsyo lamang kami sa isang tahimik na subdivision. Napadaan kami sa parke kung saan may mga batang naglalaro kasama ang mga yaya nila. Maya maya lamang ay huminto kami sa isang malaking mahogany gate. Nagdoorbell si Trey at akma na sana akong bababa noong pinigilan niya ako.

The gates were opened for him by two maids wearing a black and blue uniform. His motorbike drove on the gravel path before stopping in a house made of glass. Napasinghap pa ako noong makita ko iyon sa malapitan.

I've been living a life of luxury but this house..well..

Bawat haligi ng bahay ay gawa sa puting marmol at maninipis na mahogany. The walls were made of glass, letting the people outside a glimpse of the mansion.

"You own this?" mangha kong sabi. Inalalayan ako ni Trey sa pagbaba. Natatawa lamang siya sa reaksyon ko bago tiningnan ang bahay.

"Probably.."

Hinampas ko ang dibdib niya. Tumawa lamang siya at inalis ang helmet ko. I closed my eyes as he removed it. Noong nagbukas ako ng mata ay nakita ko siyang muli na namang nakatitig sa akin.

'I'm staring out at the sky (I see you baby)

Praying that he will walk in my life

Where is the man of my dreams (right here) yea-yeah

I'll wait forever, how silly it seems

How does he laugh? How does he cry? What's the color of his eyes?

Does he even realize I'm here?'

Huminga siya ng malalim habang nakatitig lamang sa akin.

"You're fucking beautiful, it hurts," aniya. Namula ang pisngi ko sa narinig at agad na yumuko pero pinigilan niya ang baba ko. Pinilit niya akong titigan siya at wala akong nagawa. I am a slave to his touch.

Bumaba ang mukha niya sa akin at ipinikit ko naman ang aking mata, hinihintay iyong halik niya. My heart throbbed once again as I waited for his lips on mine. I can already feel his hot breath near my mouth when somebody coughed behind us.

"Terrence? Hindi mo ba papasukin ang bisita mo?" biglang sabi ng isang baritonong boses. Nalukot ang mukha ni Trey dahil sa inis bago ako binitawan.

"Fuck this," he hissed. Humarap siya sa nagsalita. I looked at the man who was holding a cigar on his left hand. May makapal na itong salamin at buhok na malapit ng maging puti. Regardless of these, he still looks so good despite of his age. But his brown eyes were strikingly familiar---

Napahinto ako noong marealize ko kung sino nga ang nasa harapan namin. Could it be that--

"Papa.." sabi ni Trey sa tabi ko. Bumaling sa akin iyong matandang Fortalejo bago bumaba sa hagdan para lapitan kami.

"It seems that my son forgot about his manners. Terrence Fortalejo Jr.. It's nice meeting you, Miss..?" aniya. Sasagot na sana ako noong umismid si Trey sa aking tabi.

"I didn't forget about my manners. Wala lang talagang nagturo sa akin," maanghang niyang sabi. Kinurot ko ang braso niya bago ko tiningnan ang Papa niyang umasim ang mukha.

"Trey.." I called. Ano bang nangyayari? Please, be calm.

"How could I teach you when you don't even want to see me, son?" bawi ng Papa niya. Inis na bumuga ng hangin si Trey, halatang inis na inis na talaga.

"Tsk.."

I probably should leave them alone, I guess. Pakiramdam ko ay nakikisawsaw ako sa isang usapan na hindi dapat ako kasali. Maybe they should have a heart-to-heart talk at nakakaistorbo ako—

"Where do you think you're going?" masungit na sabi ni Trey sabay hila sa akin pabalik sa kanyang tabi. Mabilis na kumapit ang kamay niya sa aking beywang at pinagdikit pa lalo ang katawan namin.

"Oh my!" natataranta kong sabi. Napalingon ako sa Papa niyang nakatingin sa kamay ng anak niya na nasa beywang ko.

"You're never leaving my side, Yturralde," bulong ni Trey sa akin. Shivers ran down my spine as his hot breath touched my ear.

Humarap si Trey sa Papa niya, iyong mayabang na tingin ay naroon pa rin sa mga mata niya.

"I would like you to meet my bride Pa, Illea Yturralde," sabi ni Trey. Napasinghap ako at aalma na sana noong hinigpitan niya ang hawak sa akin.

"What?" gulat na sabi ng kanyang Papa. Opo! Anong what?

Nilingon ko si Trey na seryoso lamang na nakatingin sa kanyang Papa. Pinilit kong makawala sa kaniya pero parang ayaw na niyang bumitiw. Para bang hindi niya ako papakawalan kahit na anong gawin kong pagpiglas.

"You're getting married?" tanong ng kanyang Papa. Naalarma akong lumingon dito at aangal na noong tumango si Trey.

"Yeah," aniya. Napanganga na lamang ako.

"I'm gonna marry the woman of my dreams Pa."

What...the..hell?

B-Bride? Whose bride? His bride? What?!

---------------------

Song Used:

Where Are You? - Natalie Soluna and Justin Roman