30

Maraming maraming salamat sa pag abot dito. We all suffer at some point in our lives but we just have to remember, no amount of suffering would ever equal how much He loves us. Do not be afraid of pain for that is His way to make us stronger.

-------------------------------

I hate getting flashbacks from things I never want to remember. If my life is a fucking movie, I would rather edit out every moment that I was hurt, rejected, down, and defeated.

Liquor, sex, and the boxing ring is everything that makes me. Alak para malunod lahat ng sakit, pakikipagtalik para maramdaman na hindi ako nag iisa, at bawat suntok para gisingin ako sa katotohanan na lahat ng mayroon ako, lahat ng hinahawakan ko ay panandalian at isang malaking ilusyon lang.

A finger graced my beard as the girl beside me shifted and licked my ear. She crushed her breasts on my shoulders before giggling.

"Trey.." she called. Napapikit lamang ako bago ko siya hinarap. My mouth crashed hers and I kissed the daylights out of her, trying to feel something. Tangina! Pero bakit ang hirap hanapin?

Maan—I forgot this girl's name—grabbed my crotch. She massaged and touched it sensually trying to make me hard. Akmang bubuksan n asana niya ang pantalon ko noong tumunog ang aking telepono. I held her wrist to stop her to answer the call.

"Fortalejo," I snapped. The girl kissed my neck before grabbing my member down there. Mabilis siyang yumuko sa pagitan ng mga hita ko. I tried stifling a groan when her hot mouth enclosed my hard shaft.

"Damn.."

"Trey?"

Para akong binuhusan ng malamig na tubig noong marinig ko kung sino ang nasa kabilang linya. Mabilis kong naitulak ang babae bago ko inayos ang aking sarili. I looked at the girl who was wiping her mouth before glaring at me.

I raised my hand for her to wait before I answered Aria.

"Aryang?"

"B-busy ka?" atubili pa niyang sabi. Dalawang salita lang iyon pero tumayo na ako kaagad. Damn it woman, I will never be busy if it's you.

"Where are you? I'll be there," I announced. Niyuko ko ang babang kasama bago siya hinalikan sa noo. I heard her scream and cursing my name but I couldn't care less. Pagkapatay ng tawag ay agad akong pumunta sa parking lot para kunin ang aking motor.

Wearing my black helmet with matching black leather jacket, gray undershirt and black maong pants, I drove like daredevil in the quiet streets just to get where Aria is right now. Kahit bahagya pang hilo mula sa alak, hindi ko pa rin binagalan ang takbo ng aking motor.

I've always lived like this, never guided with directions, always heady for danger. My happiness lies in all the times I break the rules of the world. Sa ganoong paraan ay sumasaya ako kapag nakikita kong nababali ko ang mundo. I don't give a fuck. The world broke me, might as well throw all the pain back to its face, right?

My world was filled with nothing but pain...and loneliness. It was too dark that I can't even find myself. I don't even know who I am or what I am made of. Sa bawat suntok ko, sa bawat pag inom ko ng alak, sa bawat gabi na umuuwi ako kasama ang iba't ibang babae, iyon ang hinahanap ko.

Sino nga ba ako?

I saw Aria Montez standing on her doorway, looking at me as if I am some maniac in a freaking Ducati. Hinubad ko ang aking helmet at agad siyang nilapitan para salubungin ng isang malakas na suntok sa dibdib.

"Ang bilis mong magpatakbo Trey! Baka maaksidente ka!" kastigo niya. Tumawa lamang ako bago siya inakay papasok.

Sa loob ay agad na umupo si Aria sa kanyang asul na bean bag. I opted to lean on the wall while searching a cigar from my pocket. Noong makahanap ako ay pinaglaruan ko iyon sa aking palad.

"What's up?"

Lalong dumilim ang mukha ni Aria sa sinabi ko. She bit her lip and I was fucking alarmed. Why? What happened? Damn it..

"Noah..Noah's bugging me Trey..." mahina niyang sabi. Muntik ko nang mabitawan ang hawak na sigarilyo sa narinig.

That fucking Festines is back?! Shit!

"Kailan pa?" madilim kong tanong. Niyakap ni Aria ang sarili niya bago nagkibit balikat.

"Pagkatapos ng interview kanina..sinubukan niya akong kausapin."

Fuck!

Nanginginig ako sa galit. No, this can't be happening. I've waited for Aria for years! I've always wanted her because maybe she can finally show me everything that I have been searching for! Hindi pwedeng ganito! Hindi pwedeng makuha siya ni Noah para lang masaktan ulit!

"What did you say?" tanong ko. Her face was twisted with worry. Lihim na lamang akong napamura sa nakikitang epekto ni Noah sa kanya.

Tangina, mahal mo pa rin Aria? Ako ang nandito noong mga panahong lugmok ka dahil sa kanya. Ako yung nandyan kaya bakit si Noah pa rin?

Noong hindi siya makasagot ay huminga ako ng malalim, sinusubukang kontrolin ang nagwawala ko ng emosyon.

"I thought he was dating the archer," giit ko, hindi na maalala kung anong pangalan noong babaeng kinababaliwan ni Noah.

"Trey, matagal na silang hiwalay. Pagkatapos noong kasal namin, isang taon lang silang nagkaroon ng relasyon pagkatapos ay naghiwalay rin sila agad---"

"Ah dahil hiwalay na kaya nagkakaganyan ka?" I hissed. Nawalan ng kulay ang mukha ni Aria bago umiling. Napatayo na siya mula sa kanyang bean bag at umiling.

She looked so conflicted at that time. She was hurting as well. Pakiramdam ko ay masusuntok ko ang sarili ko sa pagbitaw ng mararahas na salita sa kanya.

I tried to calm my raging emotions so as not to scare Aria. I can't bear looking at her eyes laced with confusion and fear. Man, it kills me knowing that she is still affected with that pompous, good for nothing, fucking prick!

"Look, I don't want to have anything to do with Noah anymore Trey. Alam mo kung anong nangyari noong pinili niya si Illea. Nalilito lang ako kung bakit ganito siya sa akin ngayon," paliwanag ni Aria. Tumango na lamang ako at lumapit sa kanya.

I looked at Aria's face. Sa loob ng mahabang panahon, sa kanya lang ako naging kampante. If I was darkness, she was light. I could even give anything for her, everything, if she wanted to.

Kaya nagtataka ako. Paanong nagawang bitawan ni Noah si Aria? He has perfection in his arms yet he let her slip. Gaano kaperpekto iyong babaeng may pana para bitawan niya si Aria?

"What's her name again? Yung ex ni Noah, yung mahilig sa pana?" tanong ko. Mapait na ngumiti si Aria bago bumuntong hininga.

"Illea. Illea Yturralde, Trey."

"Are you ready?" Marcus asked. Huminga ako ng malalim bago ko inayos ang suot kong puting tuxedo. I am more than ready Cus, fucking ready. Halos manginig na nga ako sa kinatatayuan ko habang nakatitig sa bukana ng simbahan, hinihintay na magbukas ang pintuan para sa pagpasok niya.

Mahigpit ang kamay ni Marcus noong hinawakan niya ang aking balikat.

"Finally, huh bro?" he chuckled. Tiningnan ko lamang siya bago napangisi.

Yeah, finally. After years and years of living in darkness, I am here, with her. Ihaharap ko na ngayon sa dambana ng Panginoon ang babaeng pinangako niya sa akin.

Damn it Illea Yturralde, you will finally become mine.

Pinuno ko ng hangin ang aking dibdib para pigilan ang luha. Shit, kapag dumating siya at nakita akong naluluha, siguradong pagtatawanan niya ako. Kung alam lang niya, siya lang talaga ang kaisa isang babaeng pinag alayan ko ng mga luha ko. Kahit noong nasaktan ako ni Aria, ni minsan ay hindi ako umiyak.

Aria bruised me but Illea..she completely shattered me mercilessly the day she left. I was utterly broken and fucking unfixable.

"Trey naman! Umiiyak ka?" maingay na anunsyo ni Aria habang papalapit sa altar. Tumingin ang mga tao sa aming dalawa habang si Marcus ay natatawa sa aking gilid.

"Masyado yatang masaya Aria," tudyo ni Marcus. I rolled my eyes at him.

"Come on man, what happened to bro code?" asik ko. Hinila ni Aria ang pisngi ko bago kinuha ang kanyang panyo.

Mabilis kong iniwas ang aking mukha.

"I'm not crying," pilit ko. Tumaas lang ang kilay niya bago niya ako pinameywangan.

"Liar. Pagdating kay Illea, Trey, palagi kang umiiyak," giit niya. Kinuha niya ang aking palad bago inilagay roon ang puting panyo.

"Para mamaya," she teased. I just groaned at her while she laughed at me. She fixed the lapel of my tux before smiling gently at me.

Naalala ko pa, noong pumunta ako sa Arrowland. From Siargao, I travelled to Pasig just to sate my curiosity. I knew that's where she trains. Gusto ko siyang makilala. Gusto kong malaman kung anong mayroon siya at bakit nagawa ni Noah na bitiwan si Aria.

Sa tulong ng isang kakilala kong atleta, nakapasok ako sa Arrowland. Rows and rows of targets were in the open field. May target range din naman sa loob pero mas marami ang nasa labas kung saan kalaban mo ang hangin at ang silaw ng liwanag ng araw sa pagtira ng pana.

Namulsa ako habang luminga sa paligid. People were like robots, just doing a motion of pulling the arrow, firing it before pulling another one. Wala pa man akong limang minuto ay nagsimula na akong mainip.

"Trey, gusto mo sa garden? Magpapahatid ako ng merienda doon," anas ni Leo, iyong kaibigan kong tumulong sa akin para makapasok ngayon dito.

"Sure pre."

"Sige. Just wait for me there, tatawag lang ako sa kitchen," paalam niya. Naglakad na ako palabas sa garden kung saan naroon ang ibang mga targets.

Nakarinig ako ng palakpakan sa kabilang gilid at iyon ang sinilip ko. May walong tao roon na pinapanood ang isang maliit at kulot na babae habang pinupintirya ang isang gumagalaw na target.

My eyebrows notched an inch higher. A moving target. Interesting.

The small girl took her arrows and shot for three consecutive times. Mahirap rin ang galaw ng target. Pakaliwa at pakanan, minsan ay umaangat rin ito at bumababa. But the girl, whoever she is, effortlessly hits the bullseye everytime she launched those arrows.

The wind ruthlessly played with her untamed hair but she kept on firing those arrows mercilessly on the target boards. I held my breath when she held her last arrow, aiming at the board. Noong pinakawalan niya iyon at tumama sa gitna ay halos mapatalon ako.

Damn this woman!

Pumalakpak ang mga tao bago binitiwan noong babae ang pana niya sa damuhan. She whipped her head before jumping joyfully in the air. Sa ginawa niya ay bumigay ang pang ipit niya sa buhok. Her curls tumbled down her shoulders while laughing like a little girl.

Hindi ko mapigilan ang pagtitig sa kanya. Her almond eyes turned into slits as she laughed with her friends. Habang tinitingnan ko siya ay sumasabay ang hangin sa paglalaro sa kanyang buhok. Like a medieval art of a late warrior princess, the girl smiled like an angel and warmth immediately crept inside me.

Her eyes met mine and I was taken aback. Hindi ko alam kung bakit pero pakiramdam ko ay may kung anong mabigat ang bumagsak sa sikmura ko noong matitigan niya ako.

"That's Illea Yturralde Trey," biglang sabi ni Leo sa aking gilid habang may hawak na sausage. Napatalon pa ako sa gulat sa biglaan niyang pagsulpot.

"Dude, fuck!" I hissed. Ngumisi lang siya at kinagatan ang kanyang sandwich. Muli niyang itinuro ang babae.

"She's Ilea Yturralde, Philippine's finest archer."

Illea..Yturralde...

Illea ni Noah Festines, huh?

That thought made my blood boil like crazy. This girl is too pure and innocent for that ass! Fuck! Alam ba nito kung gaano kagago si Noah? Tangina.

I was piss the whole afternoon because of that thought. I can't even imagine how a girl like her would settle for a douche bag like Noah.

My phone beeped with a text. It was from an unknown number so I immediately checked it. Ganoon na lang ang gulat ko sa nabasang mensahe.

'Goodafternoon Mr. Fortalejo. This is Illea Auriel Yturralde. If I am not mistaken, you were at the Arrowland, right?'

Kumunot ang noo ko bago mabilis nagtipa ng sagot.

'Yes, that was me. Why?'

Binaba ko ang telepono ko para buksan ang aking kotse. Noong makapasok ako ay naroon na agad ang reply ni Miss Yturralde.

'Oh, I was not sure if that was you. Sa mga dyaryo at magazines lang kasi kita nakikita. Are you kinda busy tonight?'

What? Why would she even ask me that?

Nagreply ako kaagad.

'No. Why?'

Damn you Trey and your one liners. I feel like an ass for answering her texts in a very rude manner. Dapat ko bang habaan ang reply?

Tumunog ang aking cellpone hudyat ng kanyang sagot.

'Can we meet? May gusto sana akong sabihin sayo.'

'About what?'

What would she tell me? We haven't even personally met, what could she possibly need?

'It's about Aria and Noah. I thought you would be interested.'

Fuck! Doon ay nakuha na niya ako. Agad akong nagreply, kuryoso sa kung anong maari niyang sabihin tungkol kay Aryang.

'Fine. Meet me at Helion. 10 pm.'

I read her texts over and over again until I finally came into conclusion that Noah is indeed pursuing Aria again. Kasi kung hindi, hindi ako kakausapin ni Illea Yturralde. Idagdag pang naghiwalay na si Noah at iyong Yturralde.

Maybe like me, she is also begging for a chance. Is that the case, huh, Illea?

Inabala ko ang sarili ko sa pagboboxing hanggang sa inanunsyo ng aking bodyguard ang pagdating ni Illea. Mabilis akong nagbihis at pinuntahan siya sa Helion. Sa may pintuan pa lang ay nakita ko na siya, hindi mapakali sa pagkakaupo habang pinapanood ang mga nangyayari sa aking club.

"Illea Yturralde," I called her. Her wide eyes greeted me and I was taken aback, once again, katulad kaninang umaga. She bit her lip before standing.

"Uhm.."

Lost for words, eh miss? Natawa akong bahagya bago ko siya pinaupo para maging kumportable.

I didn't know how we ended on my bed, naked and drunk that night. Kinaumagahan ay halos maiyak siya noong malaman niya kung anong nangyari sa pagitan naming dalawa. She was in a panic and I couldn't help but to be amuse of how she acts.

A small laugh erupted my lips as I looked at her retreating back. Nakasalampak ako ngayon sa sahig ng aking unit matapos niyang sipain ang tuhod ko sa inis. Napapailing na lamang ako pero tuwang tuwa pa rin sa kanya.

Aria tugged my sleeves and interrupted my thoughts. Nakita ko rin ang bahagyang pagkakagulo ng mga tao. They all looked at the entrance of the church, waiting eagerly for her.

Kumuyom ang palad ko sa panyong bigay ni Aria. Shit, magagamit ko nga yata talaga ito?

"Ooh! Trey! The bridal car's here!" anunsyo ni Marcus. Hindi na ako makapagsalita sa antisipasyon. Come on baby, come on. Walk to me now. Be mine now. Illea please...

Her cousin started singing and I immediately understood why she chose that song. Electricity filled me even when the instrumental started. Kinindatan ako ni Serise habang kumakanta. Her eyes were fixated on the door as the processional started.

Pinuno ko ng hangin ang aking dibdib. Wala pa man ay naramdaman ko na ang hapdi sa aking mata. Napailing na lang ako sabay yuko para itago ang luhang walang modong tumulo.

"Dude.." Marcus laughed. Muli akong tumingala para salubungin ang pagpasok niya sa simbahan.

'You know I want to share my world with you

I promise to you my feelings will never change

You know I want to forever live in this moment

I wanna spent the rest of my life with you

I do'

I got curious with her after what happened. Inalam ko ang lahat sa kanya. Hindi ko alam kung bakit ko ito ginagawa. At first, I thought I was doing it to know why Noah chose her but after some time, after reading the reports my men gave me, I realized I was actually doing it for myself, to feed my curiosity.

Naiinis ako sa kanya noong una. She's too perfect. Borderline boring. At kung may kinamumuhian man ako sa mundong ito, iyon ang ang mga tao na palagi na lang tatango sa bawat kapritso ng mga nasa paligid nila. That's my impression of Illea.

She wears dresses, acts innocently, smile when she needs to smile, laugh when she is expected to laugh. God, it was suffocating! Para akong nakatingin sa isang robot na kinokontrol ng kung sino.

Ito ba? Ito ba ang pinalit ni Noah kay Aria? Pathetic.

I ended up meeting her father, August Yturralde, just to feed my damn curiosity. Naalala ko pa kung gaano kasama ang tingin sa akin ni Mr. Yturalde habang nakikipaglaro siya sa akin ng chess sa kanilang bakuran.

"You know, I played with Sandro Montreal before too, just to win the hand of my wife," bigla niyang sabi. Kumunot ang aking noo bago umiling.

"I am not trying to win her..."

"Illea has been through a lot, kid," pagputol niya sa aking sinasabi. I gently shook my head but Mr. Yturralde kept on talking.

"Ilang beses nang naisang tabi ang anak ko Fortalejo. Ilang beses na siyang nasagasaan ng mga taong binigyan niya ng pagmamahal pero alam mo, sa libong beses na nasaktan siya, patuloy siyang tumatayo. Patuloy siyang ngumingiti," he said. I nodded at him, grinning at the fact that what he is saying is actually true. Illea's really like that.

Na kung ako, isinusuka ko na ang mundo dahil sa sakit na idinulot sa akin, si Illea ay iba. She embraced the same world that gave her unbearable pain. I didn't know why but it is somehow..fascinating.

"I won't hurt your daughter sir," anunsyo ko. Mas lalong tumalim ang tingin ni Augustine Yturralde sa akin bago siya umiling.

"Ganyan din ang sinabi ni Noah at Rome pero---"

"I swear that I won't hurt her," madiin kong sabi. Ilang segundo akong tinitigan ni Mr. Yturralde bago nagkibit balikat.

Hindi ko alam na ang pangakong binitiwan ko sa kanyang ama ang magpapasimula ng lahat. What started with curiosity ended into something even bigger, scarier. The dark world I was living in for years started to become clear with every moment I spent with Illea.

"How do you do it?" I asked her one time when we were in my treehouse. Nilingon niya ako bago siya nagkibit balikat. Mabuti na lamang at madilim dahil hindi niya nakikita ang mukha ko. If she would just clearly see me she will know how hard it is for me not to hurl her soft body at me and just kiss her senseless.

Damn Trey! Damn boy, are you falling for her?

She makes me feel so good. She is slowly completing me. Nakakatakot itong intensidad ng nararamdaman ko pero di ko mapigilan. Back then I hated flashbacks of memories but right now, as I stare at her, all I want is to make thousands of moments with her. Cherish her and show her that not everyone would hurt her.

Pero si Noah, si Noah pa rin ang mahal niya. Anong laban ko doon? Illea sees me as a friend. Just a fucking friend! Habang ako...

I was dreaming of a life with her already! Hindi ko alam kung anong maari kong gawin kapag sinabi niyang si Noah pa rin. But probably I would beg her to just take me. Hell yeah, baka ganoon nga ang gawin ko. I would lower my pride. I would bare my soul. I would do everything, lose everything, just to have her.

Nagpalit ng kanta sabay ng pagbukas ng pintuan ng simbahan. I held my breath as the doors slowly opened, revealing her, the woman I broke myself for. This is it, right? She's mine. She's finally mine.

Her father's voice echoed in every walls of the church. Bahagya pa siyang natigilan noong marinig ang recording ng Papa niya na tumutugtog.

Her father gave me that CD when he was about to go to Greece. Kailangan daw nilang pumunta roon dahil manganganak na ang kapatid ni Illea. He won't be there for Illea's birthday so he gave me his gift for his daughter.

Hindi ko naibigay kay Illea iyon dahil sa mismong araw ng kaarawan niya nawala si Augustine.

I know how much she wants her father to be here and I know he is. Somewhere inside this church he is here, watching, laughing in contentment.

'Winter snow is falling down

Children laughing all around

Lights are turning on like a fairy tale come true

Sittin' by the fire we made

You're the answer when I prayed

I would find someone and baby I found you'

Dumating ang kinatatakutan ko. Pinili ni Illea si Noah. And I thought I already succeeded in making her fall for me. It turns out it is still Noah!

"Ayoko na Terrence," she softly said. I felt a gut in my stomach when I heard her. Naiintindihan ko ang pinupunto niya pero hindi ko matanggap. Why? Illea, I did everything already. Why is it still not me? Baby..

"Ayaw mo nang...pumunta sa Jakarta?" I asked. Sige Trey, pakagago ka pa. Lokohin mo ang sarili mo. God, I sound so desperate even in my own ears!

Noong tumulo ang luha niya ay natanggap ko ng talo ako, ulit. Hindi ako makagalaw habang tinitingnan ang pag iyak niya. I want to comfort her but I can't. How can I? I am being ruthlessly shattered by her inability to love me, so how can I comfort her? At bakit kahit ako na ang nadudurog, hindi ko pa rin kayang makitang nasasaktan siya! Tangina! Tanginang pagmamahal yan Trey! Wala na sa lugar!

"Mahal ko pa rin si Noah, Trey," anunsyo niya. Kahit inaasahan ko na iyon ay masakit pa rin.

Hinayaan ko siyang umalis papuntang Jakarta. Agad kong hinanap si Noah Festines noong araw na iyon at nakita ko siyang umaaligid sa studio ni Aria. Noong makita ko siyang kausap ang kababata doon sa canteen ng studio ay walang sabing agad ko siyang sinuntok. Napatili si Aria habang si Noah ay natumba sa sahig. Tumilapon ang mga baso at pinggan kasama niya.

"What the hell!" sigaw niya habang hawak ang duguang labi. Hinawakan ni Aria ang braso ko pero isang tabig lang ay nakawala ako. Nilapitan ko si Noah at mabilis na kinwelyuhan. Nanginginig ako sa galit! Wala na akong pakialam sa nangyayari, basta ang alam ko lang ay wala na siya..wala na..

Tatlong sunod sunod na suntok ang binigay ko kay Noah na hindi makalaban. Umiiyak na si Aria sa gilid ko pero hindi ako tumigil. Noong matumba siya ay agad kong sinipa ang kanyang tiyan.

"Trey! Please, stop!" my friend shouted.

"Ano Noah? Ganyan ka lang! Tangina tumayo ka! Lumaban ka, ano ba?!"

"What's your fucking problem?" he shouted back, blood dripping from his mouth.

"Ikaw! Punyeta, bakit lagi na lang ikaw? Noah mahal ko siya," I said. Napailing na lang ako at yumuko, sinusubukang wag umiyak sa harapan niya. Noong muli kong tiningnan si Noah ay nakatingin na siya kay Aria bago ako muling tiningnan.

Illea..Illea aayusin ko. Ano bang mali sa akin? Tell me..why am I not enough? Please, come back to me. Please, I'm begging you.

"I won't let her go Fortalejo," giit ni Noah. Sa sinabi niya ay tuluyan ng nagdilim ang paningin ko. Muli akong lumapit sa kanya at sinuntok ang sikmura niya. Naramdaman ko rin ang hataw ng kamao niya pero di ako natinag. Noong matumba siya ay agad kong pinulot iyong basag na baso at lumapit sa kanya.

"Trey!" sigaw ni Aria. Noong tumayo si Noah ay hinampas ko iyong baso sa ulo ni Noah. Napahakbang siya palayo bago dumugo ang kanyang ulo.

"God, Noah!" sigaw ni Aria sabay takbo kay Noah na natumba na. Muli sana akong susugod noong maramdaman ko ang pag awat sa akin ng kung sino. Hinila nila ako palayo kay Noah na sugatan.

Dalawang araw matapos ng aksidenteng iyon ay dumating ang aking coach, kasama si Papa at ang abogado ng aming pamilya. Lasing ko silang hinarap, wala nang pakialam kung anong sasabihin pa nila.

Pagkaharap ko kay Papa ay isang malakas na suntok ang umigkas mula sa kanya. Dahil sa dami ng nainom ay agad akong natumba.

I laughed loudly while sitting on the floor. Damn, bakit walang sakit sa suntok mo Pa? Ang hina. Lakasan mo pa. Lakasan mo!

Tawa lamang ako ng tawa hanggang sa lumuha na ang mga mata ko. Dirediretsyo iyon sa pagpatak hanggang sa mapayuko na lang ako. Itinago ko ang mukha ko sa aking tuhod para hindi makita ni Papa.

"God, son, what happened?" he solemnly asked. Mabilis niya akong hinila sa kanyang balikat at doon niyakap.

I just lost everything Pa. I lost her. I lost the only person who could help me find who I am. Pa, I thought I would finally be free from the pain but I was wrong. Mas lalo lang akong nalunod sa sakit dahil wala..na..siya.

"Mayor," tawag ng abogado ko kay Papa. Tinapik naman ng ama ko ang aking balikat bago ako inalalayan sa pagtayo. We all sat before Papa's lawyer looked at me.

"Greg Festines is filing a case against you Trey," aniya. Nanatili lamang akong nakatitig sa lamesa.

Ano ngayon? Kung makukulong, di makulong. Bahala na. Wala na akong pakialam.

Tumikhim ang aking coach. "They also filed a complaint Trey. Umabot na sa Boxing Commission."

Malamig kong tiningnan ang aking coach bago nagkibit balikat.

"They're suspending your license as a professional boxer." He said. My father looked at me, expecting me to say something. Tumayo ako at kumuha ng panibagong bote ng alak. Yeah, booze will help. It would numb me, it would lie to me. Damn it.

"Terrence," tawag ni Papa. Binuksan ko alak bago uminom roon. Papa sighed before pulling me to sit again. Sinubukan niyang kunin ang alak sa akin pero inilayo ko iyon.

Tumikhim si Papa bago nilingon ang abogado namin.

"I'll arrange for a meeting with Mr. Festines. Handa akong magbayad ng danyos, kahit magkano."

Sumabat ang aking coach, "What about his license? Hindi na makakasali si Trey sa Olympics dahil—"

"I don't want to fight anymore," mahina kong sabi. Uminom ako muli ng alak habang nakangangang nakatingin sa akin ang mga kasama ko sa kwarto.

"What? Trey you've trained for this for 12 years now! Itatapon mo na lang?!" sigaw ng aking coach. Walang pakialam na uminom lang akong muli.

Ano pang silbi ng paglaban? I lost the fight of my life. I had my greatest defeat. No amount of victory would ever suffice. I just lost her. I lost everything.

Mahal niya si Noah Festines. That is a fight I will never win.

I never knew my life could be darker. When Illea left, she shattered everything. My dreams, my future, my life. Everything that I have built for the two of us was gone the moment she chose Noah. I thought I understood darkness too well, but I just learned the real meaning of pain the day she said goodbye.

I saw my daughter walking down the aisle with Ianna. My sister-in-law helps Luke throw the flower petals on the aisle. She was giggling while her blue tutu dress falls perfectly on her small legs.

"Pa!" Lucille called. Noong makaabot siya sa altar ay agad siyang tumakbo papunta sa akin. Hinawakan niya ang aking pisngi at hinalikan ang tungki ng aking ilong.

"Pa, pogi ka," she giggled. Tumawa lamang ang mga katabi ko sa sinabi ng aking anak. Nilingon ko ulit ang bukana ng simbahan at doon, nakita ko na siya.

Her silhouette was illuminated by the sunlight outside. Para bang binuksan talaga ng Diyos ang langit para lang sa araw na ito. She looked so divine, with her curls tumbling down her arms and being played by the wind.

Hindi ko mapigilang ngumiti. I remembered the day when I first laid my eyes on her. Back then she was still Noah's Illea but today..she will be..completely, mine.

Sinubukan kong pagbutihin ang sarili ko noong umalis si Illea. Right after I lost my license, I loaned money from my father to build a furniture company. Sisimulan kong ayusin ang buhay ko dahil baka sakali, makikita na ni Illea na sapat na ako para sa kanya.

"What would you name your business, huh?" Papa asked me over dinner. Tumigil ako sa pagbabasa ng mga papeles bago nagkibit balikat.

"IAF Furnitures," maikli kong sagot sa kanya. Tumaas ang kilay ni Papa bago napailing.

"What does that mean?"

Umiling lang ako at di na sumagot. Oh, Papa, that means everything. IAF is my everything.

Noong matapos akong kumain ay binisita ko si coach sa gym. Masama pa rin ang loob niya sa pagtigil ko sa pagboboxing pero madali naman niyang naintindihan iyon. Now, he trains another teenager, hoping that this boy would continue where I left off.

"Terrence! Hey!" bati ni coach sa akin. Mabilis niyang tinapik ang aking balikat bago namin sabay tiningnan ang bata na nagbubuhat ng weights.

"What do you think?"

"He's fine," sabi ko, nakatitig pa rin doon sa bata. Noong mainip ako ay nilibot ko ang paningin sa gym. Naglakad lakad ako roon para makita ang mga bagong installed na equipments. Coach has been redesigning eh?

I took another step when I saw three red arrows displayed inside a glass cage. Mapait akong napangiti noong makita ang mga pana. The flashbacks started as I stare at those arrows.

"You like them?" coach said. Kinagat ko ang labi ko habang nakatingin sa mga pana. Bahagyang nanliit ang mata ko noong makita ang nakaukit na pangalan sa dulo.

"That's Illea's winning arrows when she had the gold. This," anas ni coach sabay turo sa mga pana, "..is one of the most prized possession of Philipppines Atheletics Association."

"How much are these?" tanong ko. Napatigil si coach sabay titig sa akin.

"They're not for sale."

"They are now. Magkano sila?" muli kong tanong. Nagpalipat lipat ang tingin ni coach sa akin at sa mga pana.

"Limang milyon, bawat isa.."

So fifteen million, huh? Tumango ako bago ko hinarap si coach.

"I'll buy them."

I stared at her, finally walking down the aisle, walking towards me, where both of us would face the Lord and swear for a lifetime with each other.

Binaba ko si Luke at agad siyang inabot ni Aria. My eyes were glued on Illea, so innocent and beautiful. Sa kamay niya ay hawak niya ang malaking frame ng kanyang Papa. Instead of bouquets, she chose to walk with her father.

Nakakailang hakbang pa lamang siya noong tumayo ang ibang AEGGIS, all five of them. Tumigil si Illea sa paglalakad at hinarap ang lima.

"Uncles?"

Tumikhim si Stanley Montreal bago inilahad ang braso kay Illea. Pumwesto silang lima sa kanyang tabi at sabay sabay na naglakad para ihatid siya sa akin.

"We're just doing August's job," Iñigo said. Illea sobbed before nodding, taking the arms of the AEGGIS extended just for her.

Tumingala ako. Mr. Yturralde, sir, I promise you, with everything that I am and with everything that I have, that I will cherish your daughter. Mamahalin ko siya ng sobra sobra hanggang sa mabura lahat ng sakit na naranasan niya sa mundong ito. She's my light in this dark world. She show me who I am. She gave me hope.

Noong makalapit siya sa akin ay doon na ako bumigay. My tears fell shamelessly at katulad ng inaasahan ko ay pinagtawanan niya ako. Iniabot ni Stanley Montreal ang kamay niya sa akin at agad ko iyong kinuha.

"Hurt her boy, lima kaming babalikan ka," he warned. Magalang akong tumango bago hinalikan ang tuktok ng ulo ni Illea.

"I love you," I told her. Tiningala niya ako at hinaplos ang aking pisngi.

"I love you," she answered. My eyes immediately closed with her response. The familiar warmth of her touch crept into my skin, slowly making me whole. Hinawakan ko ng mahigpit ang kanyang kamay bago ako ngumiti.

"Ready?"

She nodded. Sabay kaming lumapit sa altar, sa dambana ng Panginoon, sa harap Niya na gumawa ng paraan para magtagpo kaming dalawa.

Muli kong pinisil ang kamay niyang hawak ko pa rin. She looked at me with tears in her eyes before smiling, her eyes twinkling the same way they shined the first time we met.

Today I realized that flashbacks, no matter how painful, are still part of a movie called life. Ngayong hawak ko na ang kamay mo Illea, hinding hindi na ako matatakot sa mga alaala. You gave me everything I will ever need.

You're my light in this dark world. You're my salvation. At sa bawat araw na ipapahiram sa atin ng Panginoon, ipinapangako ko, na mamahalin kita ng sobra.

Tinuruan mo akong kayanin na tanggapin lahat ng sakit. That flashbacks, no matter how painful, are still part of life. You'll break in the process but you need to know, beauty is found inside those pretty cracks.

You will be tied to me. My hands on yours, my lips crushing your lips and my heart..solely in your possession.

----------------

Songs Used:

The Gift  by Jim Brickman

Baby, I Do - Juris