Zamykam oczy. Czekam na ból, który przeszyje moje plecy kiedy moje ciało zderzy się z ziemią. Ale nic takiego nie następuje. Powoli otwieram oczy. Zauważam, że znajduję się w ramionach blondyna. Wstaję i rzucam :

- Dzięki - ruszam dalej. Torba ponownie obija się o moje biodro, ale ja przyśpieszam. W końcu docieram do domu. Zatrzaskuje drzwi i ruszam do pokoju. Zauważam kartkę na stole.

DROGA TORI !

DZWONIŁEM DO CIEBIE, ALE NIE ODBIERAŁAŚ. JA I TATA RUGGA ZABRALIŚMY GO I POSZLIŚMY DO KLUBU. WRÓCĘ PÓŹNIEJ. JEŚLI CHCESZ DOŁĄCZ DO NAS, ALE JEŚLI NIE TO NIE CZEKAJ NA MNIE PEWNIE WRÓCĘ W NOCY...                                                                                                                     TATA

No to super. Cały dom dla siebie. Rzucam przemokniętą torbę na podłogę i zbiegam na dół po czym robię gorącą herbatę. Kiedy jest gotowa biorę dużego łyka i ruszam z nią na górę. Na dworze coraz mocniej pada. Odstawiam herbatę na szafkę nocną i zostawiam by trochę wystygła. Wyciągam ubrania z torby i wrzucam do kosza na pranie w mojej łazience. Następnie szykuję czarne dresy, białą bluzkę na ramiączka i czarną bluzę do kompletu spodni, a następnie kładę złożone w kostkę na łóżku. Ogarniam trochę pokój i ruszam do łazienki. Zamykam drzwi i wyciągam ręcznik, a następnie związuje wilgotne włosy. Ściągam przemokniętą sukienkę po czym wieszam ją na wieszaku. Pozbywam się reszty ubrania i odkręcam gorącą wodę. Szybko wślizguję się pod prysznic. Zamykam oczy i oddycham z ulgą. Czuję się cudownie. Nie muszę się nikomu tłumaczyć. Po prysznicu poczytam coś o wampirach i wypiję herbatę. Kiedy kończę zaczynam myć głowę. Po spłukaniu piany ponownie związuje włosy i jeszcze raz mydlę ciało. Po wszystkim owijam ciało w ręcznik i je wycieram. Wciągam bieliznę i wkładam szlafrok. Kiedy otwieram drzwi od łazienki zaczynam krzyczeć.

- Co ty tu robisz ?! - pytam wkurzona.

- Drzwi były otwarte - tłumaczy niebieskooki.

- Po co przyszedłeś ? - pytam zaskoczona.

- Chcę porozmawiać - rzuca i wstaje.

- Ale ja nie mam ochoty. Po co rozmawiać skoro możesz przeczytać to w moich myślach - dodaje i odsuwam się o krok.

- Wiesz dobrze, że nie wszystko mogę przeczytać, a te pytania obchodzą mnie najbardziej - uśmiecha się łobuzersko.

- Daj mi spokój - zabieram rzeczy z łóżka i ruszam w stronę łazienki. Zamykam się na klucz i wkładam ciuchy. Zmywam rozmazany makijaż i robię delikatny ledwo widoczny.  Wyciągam soczewki i wkładam moje okulary. Nikt o nich nie wie. Mam nadzieję, że Jamie już wyszedł. Wychodzę powoli z łazienki i zaczynam się rozglądać. Nie widać go. Z ulgą ruszam w stronę łóżka. Biorę herbatę i nagle rozlega się głos:

- Więc nosisz okulary ? - pyta chłopak, a ja prawie nie wylałam herbaty.

- Nadal tu jesteś ? - pytam zła.

- Powiedz prawdę - prosi obejmując moje nadgarstki.

- Nic nie muszę ci mówić - dodaje i próbuję mu się wyrwać.

- Czujesz coś do mnie ? - pyta patrząc mi w oczy.

- A jak myślisz ? - rzucam wyrywając się mu. Ostawiam herbatę i ciągnę go na dół. Otwieram drzwi i wyrzucam go na zewnątrz. Deszcz nadal pada, a wiatr wieje coraz mocniej. Już chcę zamknąć drzwi kiedy jego dłoń obejmuje mój nadgarstek i wyciąga mnie z domu pod dach. Obejmuje mnie w talii i muska moje wargi. Na nasze twarze spada kilka kropel deszczu. Moje ręce same z siebie wędrują na jego głowę i wplątują się w jego długie blond włosy. Chłopak przysuwa mnie bliżej siebie. Jego ciało jest strasznie zimne. A jego serce nie bije. O Boże. Powoli odsuwam się od blondyna. Spoglądam mu w oczy.

- Po co to zrobiłeś ? - pytam zła.

- Podobało ci się - rzuca z uśmiechem.

- Nawet jeśli to co ? - zaczynam się z nim droczyć. Nagle zauważam, że ulicą idzie Lily. Szybko ściągam okulary i chowam je za siebie. Wszystko się rozmazuje.

- Hej - słyszę jak staje obok.

- Hej - uśmiecham się mocniej ściskając okulary.

- Jamie podwieziesz mnie do domu ? - pyta

- Jasne - dodaje chłopak i czuję jak muska mój policzek, a następnie szepcze:

- Załóż te okulary bo nie trafisz do domu - słyszę jeszcze tylko jego śmiech. Szybko wciągam okulary i wbiegam do domu. Zamykam drzwi na klucz i ruszam na górę. Jutro weekend. Na szczęście. O nie. Muszę napisać piosenkę. Siadam przy biurku i zaczynam przenosić emocje na kartkę.

Po prawie godzinie mam kila zwrotek:

Nie , wie nikt jak to jest.

Za tymi oczami

Za tą maską

Chciałabym, móc zacząć od nowa !

I cofnąć czas

Naprawić błąd

Oh, kochanie,

Chciałabym Ci powiedzieć

Jak się czuję, lecz nie mogę

Bo boję się

Oh, chłopaku,

Chciałabym móc Ci powiedzieć, że

 To na razie tyle...