< Pov. Polska >

Po rozmowie z Austrią, pod biegłyśmy szybko do tej przepaści gdzie Niemcy chciał się zabić i gdzie zginął mój ojciec....Tęsknię bardzo za nim. Tylko on potrafił podnieść mnie na duchu, gdy było naprawdę źle...

// Teraz czas na wspomnienie tego jak umarł RON, czyli ojciec Polski//

Jest zima i Polska, która wtedy ma 5 lat, bawi się z ojcem w śniegu. Polska weszła na plecy taty, a jej ojciec zaczął latać, gdyż miał on skszydła. Miłe puchate, pokryte piórkami skszydła. Były one wielkie i śliczne. Polska marzyła o tym, aby w przyszłości też mieć skszydła, bo jako mała dziewczynka jeszcze ich nie miała. RON wylądował na ziemi i wrzucił Polskę w zaspę śniegu..

P. - Ej! To było nie fair!

RON. - No dobrze..Przyznaje się, nie było to fair, a teraz wskakuj na plecy. Pokażę ci coś..

P. - A co?!

RON. - To niespodzianka..

P. - Uuuuu...Dobra to nie mów!

Polska znowu weszła na plecy ojca i RON w tym momencie zaczął lecieć do miejsca, które miało być niespodzianką dla małej Poli..

P. - Jak dorosnę też będę taka wspaniała jak ty!

RON. - Na pewno będziesz, a nawet lepsza..

P. - Tak myślisz..?

RON. - Ja tak nie myślę...Ja to wiem...

Po chwili RON i Polska byli na miejscu. To miejsce to była piękna polana pokryta w całości śniegiem, a kawałek dalej była przepaść.

RON. - Podoba się?

P. - Bardzo..Tu jest po prostu pięknie!

RON. - Jest tu jeszcze piękniej, gdy jest wiosna, ale nigdy nie podchodź do tamtej przepaści! Jest ona zbyt głęboka i mogło by to się źle skończyć!

P. - Dobrze! A teraz chodź zrobić walkę na śnieżki!

RON. - hahahaha...dobrze chodź...

Polska i RON mieli walkę na śnieżki, ale nie wiedzieli, że ktoś ich obserwuje, a tym kimś był Prusy. Prusy to wróg RON'a i on go wręcz nienawidzi. Czekał on na odpowiedni moment, aby ziścić jego plan.. Polska podbiegła bliżej przepaści, a za nią RON. Prusy uznał to za idealny moment, podbiegł on do RON'a, który gonił swoją córkę i Prusy wycelował pistolet do jego czoła. Niefortunnie RON stał na brzegu przepaści, więc jakby zrobił jeden krok do tyłu to by spadł z przepaści.

Pr. - Znowu się widzimy drogi przyjacielu...

RON. - Polska uciekaj!!

P. - Tata?!

RON. - Nie odwracaj się tylko uciekaj!! I pamiętaj - tata zawsze cię kocha i będzie przy tobie, chociaż nie będziesz go widzieć....

Polska nie chciała zostawiać ojca na śmierć, ale nie miała wyboru, po prostu zaczęła uciekać z całych sił i nawet nie wiedziała gdzie biegnie..
W tym czasie, Prusy dalej celował pistoletem w głowę..

Pr. - Czas pożegnać się ze światem..Jakieś ostatnie słowa..?

RON. - Wybaczam ci..

Pr. - Co?

RON. - Wybaczam ci..Nawet jeśli się nienawidzimy i ty teraz mnie zabijesz, ja ci wybaczam...

Prusy już nic nie powiedział tylko strzelił w głowę RON'a. Ciało RON'a zaczęło spadać z przepaści, aż w końcu upadł na sam dół.. Polska wreszcie dobiegła do domu, ale w międzyczasie słyszała strzał z pistoletu i mimo swojego wieku, domyśliła się co się stało. Zamknęła się w pokoju i płakała do następnego dnia, gdy poszła na policję i wtedy się nią zajęli...

Polska od tamtego momentu już nigdy nie zobaczyła swojego taty, ale wie ona, że on cały czas czuwa nad nią...

//// Smutno mi się zrobiło, gdy to pisałam, ale mam nadzieję, że wytłumaczyłam to jasno,a teraz wracamy do teraźniejszości////

Po kilkuminutowym biegu, ja i Austria byłyśmy nad przepaścią. Przypomniało mi się jak ja i tata, bawiliśmy się na śniegu. Zajrzałam w dół przepaści i jedyne co widziałam to kamienie. Rozejrzałam się w okolicy i zauważyłam...

P. - białe pióra....

A. - Do kogo mogły należeć, skoro tylko ty masz skrzydła..?

P. - Była jeszcze jedna osoba....

A. - Kto?

P. - Mój ojciec, ale on zginął 14 lat temu.....

A. - Hmmm....

P. - Chyba, że to on uratował Niemca..?

A. - Ale jak...?

P. - Sama mówiłaś, że Niemcy krzyczy w nocy coś po polsku...

A. - Ma to sens, ale to znaczy, że twój ojciec żyje?

P. - Nie to niemożliwe, ale obiecał mi, że będzie przy mnie, nawet jeśli nie będzie go widać..

A. - Masz na myśli, że jest duchem i ratuje on kraje?

P. - Możliwe...A wiesz co on krzyczy, albo czy ciągle krzyczy to samo w nocy..?

A. - Jakby się zastanowić to chyba to samo, ale nie wiem, bo nie umiem mówić perfekcyjnie po polsku, ale rozpoznałam dwa szczególne słowa - niebo i woda...

P. - Hmmm...Co to może znaczyć?

A. - Nie mam pojęcia..

P. - Czekaj...Mam pomysł...

A. - Jaki?

P. - Nigdy nie weszłam na strych, bo wiem, że tego nie wytrzymałabym emocjonalnie, ale na strychu zostały rzeczy po moim ojcu, między innymi jego notes...

A. - Sądzisz, że możemy przeczytać ten notes i to nam pomoże..?

P. - Tata zawsze zapisywał najważniejsze rzeczy i wydarzenia w tym notesie, więc warto go przeczytać..

A. - Ale jak wejdziemy do domu bez zauważenia? Przecież tam jest Węgry..

P. - Możemy go poprosić o pomoc..

A. - Same nie damy rady...Ale ty czytasz pamiętnik, bo ja tego nie dam rady przeczytać...

P. - Jasne, a teraz chodź do mojego domu!

A. - Dobra!

Zaczęłyśmy biec do mojego domu, bo z całych sił chciałyśmy poznać prawdę...

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Polsat! >:3

Nie dla psa! Więcej w ( chyba ) jutrzejszym rozdziale!

I chciałam wam bardzo podziękować!

Nie sądziłam, że ta książka będzie mieć przynajmniej tysiąc wyświetleń, a w tym momencie ma 6 tysięcy. I ta ilość gwiazdek..:"3. Dziękuję wam z całego serduszka ❤️🧡💛💚💙💜🖤!

Bayo~