Perspektywa Raveny:

Każdy się uspokoił i w ciszy oglądaliśmy film. Niestety ja z Nat nie miałam zdania na temat filmu. Siedziałam obok Steve' a i Natashy. Po chwili zaczęłam robić się senna i zasnęłam...

Perspektywa Steve' a:

Oglądaliśmy w spokoju film. Stark z Clintem wybrali jakiś science fiction. Rav siedziała obok mnie. Miałem rękę za jej plecami. Po chwili poczułem jak się we mnie wtula. Popatrzyłem na nią i zauważyłem, że zasnęła. Uśmiechnąłem się i wróciłem do oglądania filmu. Szczerze powiedziawczy nie potrafiłem się skupić na nim. Objąłem ją. Moja ręka znajdowała się na jej tali.

- Dobra! To...- krzyknął Stark.

- Cii.- przyłożyłem palec do ust i wskazałem na Ravene.

- Jak słodko.- powiedział Clint.

- Ktoś nam zasnął.- mówił już ciszej Tony.

- Tak się dzieje jak faceci wybierają filmy.- powiedziała Natasha i okryła Ravene kocem.

- Zaniosę ją do pokoju.- powiedziałem i złapałem ją jak pannę młodą.

- Czyjego?- zapał Loki. Reszta facetów się zaśmiała.

- Mojego.- powiedziałem i ruszyłem w jego kierunku. Za plecami słyszałem:

- UUU.- kretyni.

Ułożyłem ją na moim łóżku. Zdjąłem jej buty. Przykryłem kocem. Na początku wpatrywałem się w nią później wyszedłem z pokoju. Przyszedłem z powrotem do salonu.

- Myśleliśmy, że z nią zostaniesz.- powiedział Stark.- Czemu ty jej nic nie powiedziałeś?

- Znasz odpowiedź.- przewróciłem oczami.

- Czyli mogę do niej iść.- spytał Tony. Zabijałem go wzrokiem.- Okay, rozumiem jest nietykalna.

Po godzinie towarzystwo się rozsypało. Każdy poszedł spać do siebie. Zostałem jedynie ja i Natasha. Poszedłem do kuchni nalać sobie wody.

- Kiedy jej powiesz?- zapytała śledząc mnie wzrokiem.

- Nie wiem.- jeszcze nie mam planu.

- Zaproś ją gdzieś. Byle nie do restauracji. Zrób coś czego nie zapomni.- podziękowałem jej za podpowiedź i poszedłem do swojego pokoju.

Rav spała sobie słodko. Nie chciałem spać obok niej. Byłoby to nie etyczne. Raczej tak myślę. Wyjąłem jedną z moich koszulek i położyłem na komodzie. Położyłem na niej kartkę z informacją, aby się rano przebrała. Myślę, że nie chce czarować ubrań.

Zabrałem strój do ćwiczeń i wyszedłem z pokoju. Zamierzałem odwiedzić naszą siłownie. Po godzinie ćwiczeń usłyszałem windę. Wychyliłem się i zobaczyłem Loki' ego.

- Czego?- spytałem chamsko.

- Jednak mnie posłuchałeś.- powiedział siadając za mną na krześle.

- Miałeś racje.- odparłem cicho.

- Co?- spytał. On i Ravena mają ze sobą to wspólne. Lubią się przegadywać.

- Miałeś racje. Jest mi głupio o tym z tobą gadać, ale muszę cię o coś poprosić.

- No proszę. Zamieniam się w słuch.- spoważniał.

- Najpierw nie nabijaj się tylko podejdź do sprawy poważnie. Chodzi o Rav.- odwróciłem się do niego.

- Jeśli chodzi o nią to jestem poważny.

- Chce abyś mi coś obiecał. Ja będę żyć krócej niż ty czy ona. Jeśli by nam się udało i byłaby moją dziewczyną to chcę abyś zatroszczył się o nią po mojej śmierci. Wiem głupie, ale ona cię lubi. Ty też ją wspierasz. Mimo iż to co zaszło pomiędzy wami mi się nie podoba to jesteś kimś kto o nią będzie dbać.

- Nie spodziewałem się tego.- odparł i wstał z krzesła.

- Nie istotne kim dla niej będziesz. Tylko dbaj o nią.

- Zdajesz sobie sprawę, że mówisz o kimś niezniszczalnym?- spytał, a ja się zaśmiałem.

- Zdaje sobie z tego sprawę, ale to, że nie da się zniszczyć ciała to nie znaczy, że nie da się zniszczyć umysłu.- czarnowłosy podszedł do mnie.

- Jesteśmy w tym dwaj. Tylko to co ty do niej czujesz jest ludzkie.- ostatnie słowo powiedział z odrazą.

- Nie ważne jakie to jest. Tak samo silne. To starczy. Zależy nam na niej.- powstrzymywałem łzy, które pojawiły się o samym pomyśleniu o przyszłości.

- I tak wolałbym być na twoim miejscu.- wyciągnął w moją stronę dłoń.

- Obiecaj.- powiedziałem i czekałem na te słowo aby podać mu dłoń.

- Obiecuje.- uścisnęliśmy sobie dłonie.- Jest silna. Jeśli się uda to zabiorę ją do Asgardu. Opowiadała mi, że tęskni za Odynem i Friggą. Może tak ją odciągnę od twojej śmierci.- skinąłem głową. Czarnowłosy wyszedł.

Pozwoliłem aby parę łez spłynęło z moich oczu. Powróciłem do treningu. Resztę nocy spędziłem na waleniu w worek i bieganiu...

Perspektywa Raveny:

Leniwie przetarłam oczy. Od razu się zorientowałam, że nie jestem u siebie w pokoju. Dlaczego chciałabym się obudzić obok niego? Pościel pachniała nim. Najchętniej nie wychodziłabym z tego pokoju. Zauważyłam koszulkę, którą dał mi Steve do ubrania. Zdjęłam wczorajsze spodnie i koszulkę. T- shirt, który dał mi Rogers był duży. Sięgał mi prawie do kolan. Wyszłam z jego pokoju i pokierowałam się do salonu.

~ ~ ~

☺️☺️☺️