Perspektywa Raveny:

Zostawiłam Steve' a w salonie, a sama poszłam się przebrać. Weszłam do garderoby i zabrałam ubranie. Skoczyłam pod prysznic żeby zmyć z siebie farbę. Ubrałam bieliznę. Na tyłek wciągnęłam długie, czarne spodnie dresowe. Do tego czarna bluzka na ramiączkach. Opuściłam łazienkę i poszłam do Rogersa.

- Jak przewieziemy obraz?- spytałam zdejmując suche płótno z sztalugi.

- Może przejdziemy się?- zaproponował wstając z kanapy.

- Może być.- powiedziałam i wzięłam z gabinetu czarny materiał. Zakryłam nim obraz.

Ubrałam bluzę, a Steve wziął kurtkę. Teraz dopiero zauważyłam, że on i tak nie ma motoru. Powiedział, że gdy był w wieży to go zostawił. Przeszliśmy przez park. Było słonecznie. Czasem słońce chowało się za chmurami. Dotarliśmy do wieży i weszliśmy do portierni.

- Dzień dobry Kapitanie. Raveno.- powiedziała sekretarka. Skinęliśmy głowami i weszliśmy do windy.

- Długo sprzątali?- spytałam wciskając w windzie piętro mieszkalne.

- Około doby.- wzruszył ramionami. Nie był do końca pewny.

- Mam nadzieje, że Fury' ego już nie będzie.- winda stanęła. Wyszliśmy z niej i staliśmy w przejściu.

Perspektywa Steve' a:

Stark z Clintem o czymś rozmawiali. Loki czytał książkę, a Thor razem z Natashą byli w kuchni. Nie zauważyli nas.

- Skoro macie dużo pracy to wrócę...- powiedziała Ravena i już miała się wycofywać kiedy:

- Jak dobrze, że znów jesteś.- podeszła do Starka.- Steve już ci...- pokazałem mu aby nic nie mówił. Chyba zrozumiał, bo przestał gadać.

- Co... Steve?- spytała odwracając się do mnie.

- Czy Steve ci mówił co się tu działo.- Clint uratował mnie i objął Rav ramieniem. Zaprowadził na kanapę.

- Tak opowiadał, że was kobieta uratowała.- zaśmiała się.

- Poradzilibyśmy sobie bez niej.- burknęła Natasha.- Po prostu naprawiła swój błąd.

- Ale widzę, że wszystko w normie.- rozejrzała się po pokoju.

- Już w porządku.- powiedział Stark i usiadł obok niej.- Co tu masz?

- Prezent.- powiedziała Ravena i wstała.- Nudziło mi się i namalowałam...- zdjęła materiał.

- O! To my!- powiedział Clint przyglądając się obrazowi.

- Następnym razem skarbie pamiętaj, że jestem bardziej umięśniony.- zauważył Stark, a reszta się zaśmiała.

- Nie słuchaj go. Jest jak żywy.- powiedziała Natasha.

- Ej! Wymyśliłem!- do pokoju wpadł Bruce. Miał w ręce pistolet.- Ravena!- przytulił White. Później spojrzał na obraz.- Genialny.

- Co wymyśliłeś?- spytała i przyjrzała się broni.

- Wymyśliłem pocisk, który po wystrzeleniu wypuszcza masę innych pocisków.- podał broń Tony' emu.

- Ciekawie.- przyjrzał się pistoletowi. Później wziął pocisk.- Jak z tego strzelać?- spytał mierząc z broni do okna.

- Normalnie masz spust.- powiedział i wskazał na cyngiel.- Jest też małym komputerem. Wystarczy znaleźć punkt...

- Rączki do góry.- Stark obrócił się z pistoletem do Clinta. Broń wystrzeliła.

- Nie!- krzyknął Bruce.

Zacząłem panikować. Nagle pocisk się zatrzymał. Przerażenie zmieniło się na zdziwienie. Wszyscy popatrzyli na Ravenę. O nie... Ona zatrzymała kule. Wszyscy prawdopodobnie już wiedzą.

Kobieta otwarła oczy. Pocisk upadł na podłogę. Wszyscy nie wiedzieli co robić. Romanoff wycelowała do Rav z broni.

- Natasha, nie!- stanąłem przed Raveną.

- Kim ona jest?- wysyczała.

- Steve. Już koniec.- przesunęła mnie dłonią.- Natasha odłóż broń.- mówiła spokojnie.

- Kim jesteś?- zapytała. Była w gotowości do ataku.

- Już...- zamknęła oczy. Jej włosy zmieniły się na czarne.- ... wiecie.

- O wszystkim wiedziałeś?!- zapytała mnie rudowłosa spuszczając broń.- Dlatego ją broniłeś, bo... jest twoją przyjaciółką! Chyba żartujesz?!

- Uspokójmy się wszyscy.- powiedział Thor i wstał z kanapy.

- A niby nie kłamiesz!- odparła Natasha była dalej zdenerwowana.

- To nie jest kłamstwo. Tak samo jak i Ravena Black żyje, i Nieuchwytna... w sumie to wczoraj zmarła.

- Przecież przed mną stoisz!- zauważyła. Włosy wróciły swój dawny kolor.

- Nie chciałam używać mocy. Jednak żeby uratować życie Clintowi musiałam to zrobić.- opadła. Upadła zmarnowana kanapę.

- Podobno ci na nas nie zależy.- zauważył Stark.

- Tam jest ukryty przekaz, który powinna zrozumieć jedna osoba. Steve... pokłóciłam się z nim. Byłam nie uważna i dorwała mnie Hydra. Chcieli zabić was, ponieważ mi...- popatrzyła w bok.

- Co ci?!- Natasha była coraz bardziej zła.

- Ponieważ zależy mi na was. Spędziłam z wami miesiąc i mogę przyznać, że to był jeden z najlepszych miesięcy jaki przeżyłam.

- Zamierzacie jej wierzyć?!- spytała Wdowa, ale jej nikt nie odpowiedział.- Jak się zastanowicie to będę na siłowni.- wyszła.

- Mi tam wszystko jedno.- powiedział Loki znad książki.

- Dzięki Jelonku...

- Ciebie nikt nie pytał.- zaśmiała się na słowa Starka.

- Nic złego nie zrobiła. Ja jestem z nią.- powiedział Thor i usiadł obok Rav.

- Czemu ja na ciebie wtedy wpadłem.- pokiwał głową Clint i uściskał Ravenę.- Poza tym uratowałaś mi życie.

- Chciałem cię zbadać, ale i tak nie jedno osiągnąłem dzięki tobie.- powiedział Bruce i się uśmiechnął.

- Ja jestem po twojej stronie odkąd cię poznałem.- powiedziałem i oparłem się o framugę drzwi. Wszyscy spojrzeli na Starka.

- Wisisz mi Akt.- zaśmiała się i uściskała go.

- Chodźcie wszyscy.- powiedziała Ravena z łzami w oczach.- Jelonku ty też.- przewrócił oczami, ale uściskaliśmy się grupowo.- Idę jeszcze do Natashy.- powiedziała i wytarła łzę. Pojechała windą.

- Jestem z tobą od początku, uuuu.- zaśmiał się Tony. Oberwał od mnie poduszką.

~ ~ ~

Dobre przyjęcie...