four
dahyun i ja zwykle siadałyśmy razem w porze lunchu.
uśmiechałam się idąc w kierunku naszego stolika, niosąc moją tacę z lunchem.
ku mojemu rozczarowaniu nie było jej.
może jej nauczyciel wypuścił ich później.
usiadłam i zaczęłam jeść.
usłyszałam śmiech.
usłyszałam znajomy śmiech, który sprawił, że moje serce zaczęło trzepotać.
odwróciłam się i zobaczyłam ją.
była z trzema innymi dziewczynami.
sprawiło to, że poczułam ukłucie zazdrości.
ale była szczęśliwa.
więc kontynuowałam swój lunch.
Bạn đang đọc truyện trên: AzTruyen.Top