four

dahyun i ja zwykle siadałyśmy razem w porze lunchu.

uśmiechałam się idąc w kierunku naszego stolika, niosąc moją tacę z lunchem.

ku mojemu rozczarowaniu nie było jej.

może jej nauczyciel wypuścił ich później.

usiadłam i zaczęłam jeść.

usłyszałam śmiech.

usłyszałam znajomy śmiech, który sprawił, że moje serce zaczęło trzepotać.

odwróciłam się i zobaczyłam ją.

była z trzema innymi dziewczynami.

sprawiło to, że poczułam ukłucie zazdrości.

ale była szczęśliwa.

więc kontynuowałam swój lunch.

Bạn đang đọc truyện trên: AzTruyen.Top