De volgende morgen word ik met bonkende hoofdpijn wakker. Ik knijp met mijn ogen tegen het zonlicht en kom kreunend overeind. Zachtjes masseer ik mijn slapen.
Ik draai mijn hoofd opzij in de richting van de wekker die op het nachtkastje staat. 11:35. Is het al zo laat? Voorzichtig zet ik mijn benen naast het bed en plaats mijn gewicht op mijn knieën, maar zak er direct doorheen. Ik zet mijn handen aan de muur in de hoop steun te vinden en naar de badkamer te lopen. Ik bijt op mijn lip als een stekende pijn vanuit mijn pols omhoog schiet. Ik zak weer op mijn bed en wrijf over de pijnlijke plek. Als de pijn iets is weggetrokken zoek ik opnieuw steun bij de muur. Moeizaam loop ik naar de badkamer en vul een heet bad. Daar blijf ik in zitten tot het water bijna helemaal koud is. Ik stap weer uit het water en met een handdoek om mijn lichaam en haren gewikkeld loop ik -steviger dan daarnet- naar mijn slaapkamer. Daar pak ik een sportlegging en Patch' lichtblauwe trui uit de kast.

Met mijn vochtige haren los over mijn schouders gehangen en op mijn sloffen loop ik de trap af, mezelf in evenwicht houdend aan de trapleuning. Noah zit met zijn vrienden in de woonkamer voor de tv en ze maken enorme herrie.
'Hoi,' mompel ik als ik langs ze loop.
'Hey zus,' zegt Noah en slaat een arm om mijn nek. 'Er was net iemand voor je. Donker haar, donkere ogen?' Hij kijkt me vragend aan.
Peter.
'Ik heb hem naar boven gestuurd, maar blijkbaar sliep je nog en zo te zien heeft hij je ook niet wakker gemaakt.' Noah trekt een scheef gezicht. 'Je ziet er lekker uit.'
'Thanks hè,' zeg ik, en trek hetzelfde gezicht. 'Ik bel hem straks wel.' Noah ploft weer tussen zijn vrienden op de bank en ik sluit me in de keuken op voor een sterke kop koffie en een paracetamol.

Terwijl ik koffie zet stapt mijn moeder de keuken binnen. Er verschijnt een bezorgde blik in haar ogen als ze mij tegen het aanrecht ziet hangen.

'Goeiemorgen So,' zegt ze. 'Hoe voel je je?'

Ik haal mijn schouders op en mompel wat onverstaanbaars als antwoord.

'Zware avond gehad dus,' concludeert mam. 'Ik hoop maar dat je geen drug hebt gebruikt. Je weet hoe ik over dit soort dingen denk. het is je eigen schuld, So. Hoelaat ben je eigenlijk thuis gekomen? Ik heb geen deuren of iets gehoord. Je bent toch niet..'

'Mam!' onderbreek ik mijn moeder. 'Niet zo veel praten alsjeblieft.'

'Maar?' gaat mijn moeder door. 

'Ik weet het niet,' antwoord ik. De koffie is intussen doorgelopen. Ik pak mijn favoriete mok uit de kast van waar "Friends Forever" op staat, die ik van Jade voor mijn verjaardag heb gekregen. 

Mijn moeder staat nog steeds met haar armen over elkaar geslagen naast me. Ik negeer het en reik naar het kastje waar de paracetamol in ligt.

'Niet nu, mam,' zeg ik, waarna ik me omdraai en de keuken uitloop.

Met de dampende mok in mijn hand loop ik weer terug naar boven. Ik heb geen zin om iets zinnigs te gaan doen vandaag, voor een deel door de hoofdpijn, dus ik laat me op mijn bed zakken en pak mijn oortjes uit het laatje van mijn nachtkastje. Ik stop ze in het daar voor bedoelde gaatje van mijn telefoon en open Netflix. Ik ben net met een aflevering begonnen als ik een appje binnen krijg.

06 .... : Hey, Peter hier. Hoe is het met je?
Ik: Hi, gaat prima. Beetje last van hoofdpijn alleen..
06 .... : Ai lastig. Mag ik langskomen?
Ik: Liever niet. Voel me heel moe en zie er echt niet uit vandaag :)
06 .... : Morgen Starbucks?
Ik: Ja, gezellig!
06 .... : Ik haal je om 10.30 op.

Peter is offline en ik sluit Whatsapp af en kijk mijn aflevering verder.

°•○

'Aan tafel!' Mijn moeder staat onderaan de trap te roepen voor het avondeten. Zuchtend stap ik van mijn bed af en loop naar beneden. Noah en mijn moeder zitten al aan tafel. Snel schuif ik aan en schep een beetje lasagne op mijn bord.
'Wat neem je weinig,' merkt mijn moeder op.
'Geen honger,' antwoord ik en prik met mijn vork in het eten. 'Maar je bent gek op lasagne.' Mijn moeder trekt een wenkbrauw op.
'Zeker last van een kater.' Noah stompt zijn vuist zachtjes tegen mijn schouders. Ik stuur hem een dodelijke blik. 'Grappig.'
Mam schudt haar hoofd maar zegt verder niks.

--------------------------------------------------------
Heyyy
Een kort hoofdstuk vandaag, heb namelijk een paar herkansingen van de toetsen van vorige week, dus niet heel veel tijd om te schrijven.
Ik ben trouwens heel erg blij van alle reacties op de eerste paar hoofdstukken. Met al jullie tips en opmerkingen kan ik dit boek verbeteren :)
Xx