'Goedemorgen leerlingen.' Meneer Browns, onze mentor, staat voor de klas. 'Zoals jullie misschien al gezien hebben, is er vandaag een nieuwe leerling in de klas.'
Hij wijst naar de jongen op de tweede rij van voren. 'Dit is Peter.' En dan tegen de jongen: 'Peter, zou jij jezelf voorin de klas even willen voorstellen?'

Peter knikt en loopt dan voor het bord. Hij draagt een strak zwart T-shirt waarin je zijn sixpack goed kunt zien. Zijn donkere haar zit in de war, en zijn bijna zwarte ogen kijken doordringend de klas door.
'Oké, hoi, ik ben Peter,' zegt hij dan, en loopt weer terug naar zijn stoel, waar hij zich direct op laat zakken.

Op het moment dat Peter zijn stoel raakt, glijdt er een lichte rilling over mijn rug. Mijn vingers beginnen te tintelen. Ik bal mijn handen tot vuisten en knijp er zo hard in dat mijn huid rondom de plek waar ik mijn nagels gezet heb, helemaal wit wegtrekt. Maar de tinteling is over.

Dan draait hij zich om. Ik stuur hem een glimlach.
'Hey, ik ben Soren,' stel ik mezelf voor. 'Jade,' zegt Jade naast me.

'Hey, Peter.' klinkt het schuin achter me. 'Ik ben Pamela. Zeg maar Pam.' Ze knippert aanstellerig met haar ogen. Ugh. Pamela McAlister. Het knapste meisje maar de grootste bitch van de school. Ze weet dat ze knap is, en maakt daar ook handig gebruik van. Ze heeft verschillende jongens misbruikt, en zelfs leraren omgekocht voor een hoger cijfer voor een toets.
Jade stoot me aan. Ze wappert met haar hand alsof ze elk moment kan flauwvallen. Ik lach erom als ik de hint snap.
'Gaan we regelen,' fluister ik terug.

°•○

Na de laatste les lopen Jade en ik naar ons kluisje. Ze zitten vlak naast elkaar dus dat komt goed uit.
'Iets doen vanmiddag?' vraagt Jade.
'Starbucks?' opper ik. Jade knikt.
'Lekker, ik ga mee,' klinkt ineens een bekende stem. Twee sterke armen pakken me van achteren vast. Ik doe mijn hoofd omhoog en Patch' gezicht verschijnt boven me. Ik glimlach en geef hem een kus.

Ik stop wat overbodige boeken vanuit mijn tas in het kluisje en doe het deurtje dicht.
'We kunnen gaan,' zeg ik. Patch knikt en pakt mijn hand.
'Wacht even,' zegt Jade, en ze loopt snel achter Peter aan die net voorbij loopt. Hij heeft een zwarte, gebreide muts ver over zijn oren getrokken. Al is het bijna hoog zomer.
Peter en Jade blijven even praten en komen dan samen naar ons toegelopen.
'Peter gaat ook mee,' zegt Jade glimlachend terwijl ze haar tas op haar rug hangt. 'Kom, we gaan.'

Even later zitten we met zn vieren bij Starbucks aan een tafeltje. Peter en ik hebben allebei een frappuchino en Patch en Jade zitten aan een Café Latté.

Jade draait zich naar Peter. 'Waar kom je vandaan?' vraagt ze.
Peter glimlacht.
'Ik kom vanuit Mexico.'
'Mexico?' echoot Jade. 'Gaaf. Daar ben ik nog nooit geweest,' zegt ze. 'Waarom ben je verhuisd dan?'
'Eigenlijk woon ik al sinds mijn vijftiende in Amerika,' antwoordt Peter. 'Ik heb eerst op een andere school gezeten, maar daar was een uitbraak van een of ander giftige mug dus het was niet meer veilig om er te blijven. Iedereen moest naar een andere school en zo ben ik hier terecht gekomen.'
'Oké.' Jade klinkt geïnteresseerd. 'Eigenlijk maar goed dat die mug er was. Anders was je nooit in onze groep terecht gekomen.'
Peter lacht. Een leuke lach.
'Ik ben er blij mee,' zegt hij. 'In mijn andere school viel ik echt buiten de groep.'
Jade glimlacht meelevend. Peter wimpelt het weg.
'Niet nodig. Ik vond ze ook niet leuk.'
Jade maakt een opmerking waar Peter hartelijk om lacht.

Dan zoemt mijn telefoon. Ik pak hem van het tafelblad en lees het berichtje.

Mam: Opa Pete is er. Kom je zo naar huis?

Een glimlach verschijnt op mijn gezicht. Snel type ik een antwoord:

Ik: Ben er met een kwartiertje!

Opa Pete en ik zijn beste vrienden. Ik deel alles met hem. Mijn eerste vriendje, eerste zoen.. alles. Ik vertel hem ook mijn problemen, en meestal weet hij er een oplossing voor.

Mijn moeder en haar vriendin gaan nu één keer in de drie maanden naar de opera en opa komt nog steeds oppassen. Niet dat ik nog een oppas nodig heb, maar gewoon voor de gezelligheid. Eerst koken we iets lekkers en ondertussen kletsen we bij, dan doen we spelletjes of kijken we films.

Net wat je met een beste vriendin zou doen. En daarom zegt opa dat hij eigenlijk te oud is voor de spelletjes en films. Hij vind dat ik vaker tijd met mijn vrienden moet doorbrengen, en daarom nodigt hij af en toe Jade uit. Dan zakt hij in een stoel met een goed boek terwijl Jade en ik ons uitleven.

Een kwartiertje later zet Patch me thuis af. Opa staat al bij de voordeur op me te wachten. Ik zwaai mijn been over het zadel en geef Patch een zoen. 'Tot morgen,' zeg ik, en ren dan in opa's armen.
'Hey So,' zegt opa en geeft me een kus op mijn haren.
'Hey opi,' zeg ik. Opa glimlacht. Hij steekt zijn hand op als groet naar Patch, die op het punt staat te vertrekken.
'Kom, wij gaan ook,' zegt opa. 'Wat dacht je van spaghetti vanavond?'
Ik knik en stap in het kleine rode autootje. Opa start de motor en rijdt richting de supermarkt.

P.o.v. Peter
Ik leun over het stuur van mijn zwarte Range Rover en volg haar met mijn ogen.

Soren.

Ik had niet verwacht dat ik zo snel in haar vriendengroep zou worden opgenomen. Ja, ik moest ervoor zorgen dat Soren mij vertrouwde en ja, ik moest dicht bij haar zien te komen. Maar dat dat zo snel zou lukken had ik niet verwacht.
Ik heb sterk het gevoel dat ik haar ken. Dat we al jaren vrienden zijn. Dat we alles met elkaar delen en alles van elkaar weten. Maar dat is niet zo. Zij weet helemaal niks over mij. Terwijl ik alles over haar weet. Om het zo ze zeggen ben ik Sorens stalker. Geen stille-aanbidders gedoe, nee, ik heb haar voor iets heel anders nodig. Maar eerst moeten ik contact met haar zoeken. Vanmiddag heb ik haar telefoon nummer gevraagd. Dat was stap één. En er zullen er nog heel wat volgen.

----------------------------------------------------
X