Warning: SPG. Read at your own risk.

~~~

Kabanata 20

Anger and Lust

Lumipas pa ang isang linggo bago ako nakapagdesisyon na umuwi na ng Pilipinas. Lancy and Jared had been telling me to just go home and do my thing since they could handle everything. Nu'ng una, hindi ako pumayag pero dahil naalala ko ang tungkol sa lupa ni Ms. Tiborcio ay nagbago ang isip ko. Kailangan ko pa palang makipagkita sa kaniya para kamustahin ang titulo na inaasikaso niya.

Dalawang araw ang natitira para umuwi ako nang magising ako dahil sa sakit ng ulo. Hindi ako nakakatulog ng mahabang oras kaya siguro masakit ang ulo ko.

I stood up and took a headache painkiller saka uminom na ng tubig. Umupo ako sa kama at hinilot ang sentido ko.

"Darn," I muttered out of frustration.

Napatigil ako sa ginagawa nang mag-vibrate ang phone ko na nasa tabi kong cabinet. Kinuha ko 'yun at tinignan. Pinindot ko ang link na nagpop-up sa notification ko. Umawang ang labi ko nang mabasa ang laman ng article.

'The King of stage, JKL Tuazon and the famous actress, Lancy Cordova rumored to get married this month.'

Binasa ko pa ang nakasulat doon. It was stated that an anonymous woman has taken a picture of Lancy and Jared once in supermarket in Oslo and below the article was the zoomed-in picture of Lancy's left hand with a ring hugging her ring finger.

That news got blown up and tons of news agencies and broadcasting stations concluded about their real relationship. Sigurado akong laman ng balita ang news na iyon and I was right.

"They're fast," ani Jared na nakaupo sa tabi ni Lancy.

"They really are." pagsang-ayon niya.

Kumunot ang noo ko, "What do you mean?" I asked.

Nagkibit-balikat ang kaibigan ko at nginitian ako, "Well, magpapakasal na kami this week." sagot niya na nakapagpaawang ng labi ko.

Sinabi nila sa akin na iyon naman talaga ang plano nila. Ang magpakasal agad pagkatapos manganak ang kaibigan ko. Uuwi sila ng Pinas at doon na magpapakasal. It was supposedly a beach wedding but since, ayun nga, unexpectedly may nakaalam na ikakasal na sila ay siguradong maraming dudumog kapag sa open and public space kaya they've concluded na church wedding na lang.

Pagkatapos naming mag-usap ay bumalik na ako sa kwarto ko para tapusin ang pag-empake kasi bukas ay uuwi na ako. Kahit na masakit ang ulo ko ay natapos ko rin ang ginagawa.

Sakto namang natapos ako ay tumunog ang phone ko. Kinuha ko iyon at wala sa sariling napangiti nang mabasa ang pangalan ni Heeven.

"Oh?" I bit my lower lip and stopped myself from smiling.

"Be ready. I'll pick you up." aniya.

My brows creased, "Huh? Why? Where are we going?" nagtataka kong tanong.

"I'll coming home with you tomorrow. Dito ka nalang mag-stay sa hotel room ko." sambit niya na matutunugan ang pagngisi.

"Paano kung ayoko?"

"Gusto mo. Don't lie," aniya na nakapagpairap sa akin.

Pagkatapos ng tawag niya ay lumabas na ako ng kwarto at bumaba ng hagdanan saka dahan-dahang lumabas ng pinto. Isang hakbang nalang sana para makalabas nang marinig ko ang boses ni Lancy.

"Saan ka magsi-stay?" tanong niya.

Binalingan ko siya ng tingin saka nginitian ng tipid, "Maghahanap ng hotel malapit sa airport." sambit ko. Damn. I am lying.

She raised her brows at magsasalita pa sana nang marinig niya ang iyak ni Ashi mula sa kwarto.

"Okay, be careful." sambit nalang niya at dali-daling nagtungo sa kwarto nila.

Saka lang ako nakahinga nang maluwag nang tuluyan nang makalabas ng bahay. Naglakad pa ako palayo ng bahay hanggang sa makalayo na.

I sat on the bench while waiting for Heeven. After a while ay lumabas siya sa isang taxi. Kinuha niya sa akin ang dalawang maleta ko at inilagay iyon sa trunk ng sasakyan. Pinagbuksan niya ako ng pinto kaya nginitian ko siya at pagkatapos ay mabilis naming narating ang BELLE na pinagse-stayhan niyang hotel.

Kukunin ko na sana ang mga maleta ko nang maunahan niya ako. Wala na akong nagawa kung hindi ang hayaan na lang siya hanggang sa makarating kami sa seventeenth floor.

The elevator opened but I waited for him to lead the way kasi hindi ko naman alam kung ano 'yung room number niya.

He smirked at me before leading the way as I wanted him to do. Hindi rin nagtagal at tumigil siya sa paglalakad sa harap ng room 274. He used his fingerprint in the monitor below the doorknob at nang na-modified na ay binuksan niya agad ang pintuan.

Binalingan niya ako ng tingin kaya kinunotan ko siya ng noo.

"Come in," aniya at nagbigay ng ngisi na siyang nakapagpabilis ng tibok ng dibdib ko.

Darn. Palagi nalang ba? Bakit ba kasi ako sumama sa kaniya dito in the first place? Well, it's because I wanted to. Most of the times, I am comfortable with him around yet sometimes, I also felt uneasy. Siguro ay dahil alam kong lalaki siya at playboy pa. Kung may gusto siyang gawin ay hindi ko siya mapipigilan sa pwersahan kasi mas malakas siya.

Suminghap ako at nauna na sa kaniya. Pero bago pa man ako makalayo ay nahuli niya ang kamay ko.

"Bakit?" tanong ko sa kaniya at binalingan siya ng tingin.

His brows creased and I felt him touched my forehead. Mas lalong nangunot ang noo niya hanggang sa umiling-iling siya at binitawan ang mga maleta ko.

I was about to asked him what's going on when he gently grabbed me hanggang sa pinaupo niya ako sa sofa.

Hinipo niya ulit ang noo ko, "May lagnat ka. Wait, kukunin ko lang 'yung thermometer ko."

Hindi ko na siya napigilan nang dali-dali siyang pumasok sa isang kwarto. I held my forehead and that's when I realized that I was slightly hot.

Maya-maya ay lumabas na siya ng kwarto na may dala-dalang thermometer. Umupo siya sa tabi ko at pinaharap ako sa kaniya. Napatitig ako sa mga mata niyang expressive. Halata ang inis sa kaniya.

"Nganga." he commanded.

"I'm telling you that I'm fine. Masakit lang ang ulo ko--"

"Don't be stubborn, Fern. Open your mouth." mas seryoso na sambit niya.

Ngumuso ako at sinunod ang sinabi niya. Inilagay niya sa loob ng bibig ko ang thermometer. Pagkatapos ay kinuha niya ang mga maleta ko at ipinasok sa isa pang kwarto. Lumabas rin agad siya pagkatapos. Nilapitan niya ako at kinuha na ang thermometer.

"38.2 degrees celsius. Now tell me you don't have a fever." he hissed.

Umismid ako at nagkibit-balikat, "Kulang lang ako sa tulog these past few days kaya ganito pero okay lang naman talaga ako." He looked at me seriously. "I'm telling the truth, okay? It's not a big deal." sambit ko.

He mockingly laughed as if something's funny, "You! Take care of yourself, will you!? What are you saying that having a fever isn't a big deal, huh? Stand up. Pupunta tayo ng ospital."

Hahawakan na niya sana ako pero agad akong umiling.

"Heeven, I'm really fine. I don't want to go to the hospital. Ayokong ma-confine for days. Tsaka uuwi na rin tayo bukas sa Pinas, hindi ba? Dito na lang ako." sambit ko.

Ginulo niya ang sariling buhok, "Why are you so stubborn, Miss? Sino ang mag-aalaga sa'yo dito if hindi ka pupunta ng ospital? Do you think I'm a doctor or something? I'm a businessman. All I know is how to handle a business. I don't handle patients." mas naging seryoso ang tono niya.

"Kasi okay lang naman talaga ako besides... I can take care of myself. Do your thing and don't mind me."

I stood up and made my way to the room where he had put my luggages in. Umupo ako sa kama at hindi muna pinansin ang ganda at gara ng kwarto. Hinila ako ng antok kaya nakatulog ako.

Naalimpungatan lang ako nang maramdaman ko ang higpit na hawak ng kamay ni Heeven sa akin. Nakaupo siya sa upuan sa tabi ng kama habang nakapangalumbaba at nakapikit ang mga mata.

I stared on his face. I don't know how long pero napatigil lang ako nang magising siya.

"Y-You're awake," sambit ko at nag-iwas ng tingin.

I saw him nod in my peripheral vision bago unti-unting lumuwag ang pagkakahawak niya sa kamay ko hanggang sa mabitawan na niya ako.

"You must be hungry. Hintayin mo ako dito." aniya at lumabas na ng kwarto.

I smiled and bit my lower lip. Why do I sometimes forget that we're just pretending? I sometimes feel that he loves me for real or does he? Shit. I'm getting my hopes up again.

Lumipas ang ilang minuto at bumalik na siya dala-dala ang tray ng pagkain. I sat on the bed and stared at the tray while he's putting it in front of me. A bowl of porridge catched my view. Beside it was a medicine for headache and a glass of water.

"Kumain ka na." he said.

Tumango ako, "Thank you," sambit ko at kumain na nga.

Pinanood niya lang akong kumain hanggang sa maubos ko iyon. Inalalayan niya pa akong uminom ng tubig pagkatapos kong inumin ang gamot. After that, kinuha niya na ang tray at lumabas ulit saglit at agad ring bumalik dala-dala ang thermometer. Like what he did earlier, pinanganga niya ulit ako at ipinasok iyon sa bibig ko. After a while ay kinuha niya na iyon.

He gave me a sincere smile, "37.2 degrees celsius. You are fine now pero kailangan mo pang magpahinga ulit. I'll just wake you up when dinner's ready." aniya at inalalayan ulit akong humiga sa kama.

I felt asleep for about three hours. Naalimpungatan lang ako nang marinig ko na may kausap si Heeven.

Dahan-dahan akong lumapit sa pintuan ng kwarto para mas marinig ang sinasabi niya pero that was a wrong move.

"Date? I told you. I don't do commitments. Yeah, no exception. Stop being a nuisance and find another guy." pagkatapos nu'n ay hindi ko na siya narinig na magsalita.

Kinagat ko ang pang-ibabang labi bago naglakad pabalik sa kama pero napatigil agad nang marinig kong bumukas ang pinto.

Binalingan ko siya ng tingin at binigyan ng isang pilit na ngiti.

"I-I'm fine na pala. I've slept for almost three hours, right? Pasensya na. Hindi naman talaga ako sakitin. Wala lang magandang tulog nu'ng mga nakaraang araw. Pero don't worry, okay na ako and if you have plans, it's okay. I can handle myself." sambit ko at nag-iwas ng tingin.

I heard him sigh pero hindi ko na nakita ang ekspresyon niya since tinalikuran ko na siya.

"Fern,"

Napatigil ako nang marinig ko ang mahinang boses niya.

"Hmm?" I said, not looking at him.

Nang hindi na siya sumagot ay pinagpatuloy ko ang paglalakad ko. Dalawang hakbang nalang sana para makaupo ako sa kama nang maramdaman ko ang braso niya na pumulupot sa baywang ko. Trumiple ang bilis ang tibok ng puso ko pero mas nag-uumapaw ang inis ko sa sarili. He don't do commitments, alright. There's no exception. It originally came from his mouth. Ano pa ba ang inaasahan ko? Pero kahit ano kasi ang gawin ko, eh... I was trapped and will be trap again and again.

"Ano ang narinig mo?" tanong niya.

I bit my lower lip, "N-Nothing." sambit ko and I tried to loosen his grip pero hindi ko nagawa kaya sumuko na lang ako.

"Hindi ka magkakaganyan kung wala. Tell me, Silver so that I can explain my side."

I bitterly laughed, "Why would you explain your side, Heeven? I understand you. And there's nothing wrong with what you've said. It's not like we're real."

"Real? Alam ko, Fern! I know we are just pretending pero bakit ba tayo nagpapanggap?! Can't we just be a real couple and do like other couples do?!" tumaas ang boses niya.

Pinanliitan ko siya ng mga mata, "Why would you asked me that?! Ikaw mismo ang nagsabi that 'you don't do commitments', alright?! And I am not an exception! So why are we arguing about this?!" sambit ko at sinubukang makawala pero mas lalo lang niyang hinigpitan ang pagkakahawak sa akin.

"Tell me you want us to be real. Tell me you want this pretend situation to stop. Or I will take you right here and right now."

I don't know if that's a blackmail. I didn't know. Hindi na lang ako sumagot pa. Until, mas hinila niya pa ako hanggang sa hinalikan na niya ang mga labi ko. Sabik at galit. Iyon ang dala ng mga halik niya.

My hands automatically snaked around his neck and I respond to his kisses. Nag-init ang katawan ko habang mas palalim nang palalim ang halikan namin. His left hand made it's way to my left breast. Pinisil niya iyon kaya napaliyad ako. My hands went down to the buttons of his dress shirt. Kinalas ko ang mga naunang butones sa damit niya hanggang sa tanging dalawang butones na lang ang natira.

Tumigil siya saglit sa paghalik sa akin kaya natitigan ko ang katawan niya. Expose na expose na ang sobrang perpektong pagkakahulma ng katawan niya. From his hard chest, eight-pack abs and gorgeous v-line. Shit.

"Tell me you don't want me to take you," he huskily said.

I shook my head, "Take me," I answered.

He smirked before kissing me again. Naglakbay ang mga palad ko sa dibdib niya. Paulit-ulit kong hinawakan iyon hanggang sa naramdaman ko ang pagsira niya sa blouse ko. Sunod niya namang sinira ang bra ko. Mabilis ang pangyayari at namalayan ko na lang na nasa kama na ako. Siya nasa ibabaw ko.

As his kisses went down to my collarbones, his hand made it's way to my short shorts. He slightly touched my sensitive area and teased me with a chuckle. Hinampas ko ang dibdib niya ng isang beses. He let out a manly laugh and kissed my lips again. I immediately respond to his kisses.

Napaliyad ako nang maramdaman ang pagpasok ng kamay niya sa shorts ko. I bit my lower lip when he sucked my collarbones' skin as if he was a blood-sucker whose really thirsty.

I let out a moan when his hand reach for my center beneath the panty I was wearing. Hinawi niya ang shorts ko hanggang sa itapon niya iyon sa kung saan. He was sucking my breast when I felt something was building up on my belly. I, again, moaned when his kisses went down to my stomach up until he faced my center.

Uminit ang pisngi ko habang pinagmamasdan niya ako doon. Hinawi niya ang panty ko and in a swift motion, kaharap na niya ang pinakaiingatan ko.

"You're gorgeous," he huskily complimented me after touching my clit with his thumb.

"H-Heeven..." sambit ko at nagkagat ng labi.

"It's alright, love. No need to rush. We've got lots of time." aniya at hinalikan ako doon.

Wala akong nagawa kung hindi ang tignan siya habang binibigyan ako ng kakaiba pero masarap na sensasyon. Mabilis ang pangyayari, naramdaman ko na lang ang kaniya na tumutusok na sa tiyan ko beneath his jeans.

I reached for it and when I did, ako na ang nagtanggal ng belt niya at pagkatapos ay hinubad ko na ang jeans niya pababa. Hanggang sa boxer shorts niya na lang ang natitira. Mas lalong uminit ang pisngi ko. By the sight of it, it's literally long and huge. I wonder if it would fit me? And by that thought, I asked him.

"Would that fit me?" nahihiya kong tanong.

He chuckled again and kissed the back of my hand before nodding.

"Let's make it fit." aniya at ngumisi.

I cried when he started to enter me. Masakit. Sobra. Pero patagal nang patagal, pabaon nang pabaon iyon at mas naging masakit pa pero kalaunan ay napalitan ng kakaibang sarap ang sakit na naramdaman ko kanina.

I don't know how long and how many rounds we had since he didn't seem to get tired. Pero nang dinalaw ako ng antok ay wala na siyang nagawa kung hindi ang matulog sa tabi ko.

Nagising na lang ako kinabukasan nang maramdaman ko ang paghalik niya sa noo ko. We were cuddling and I could feel his hot half-naked body that was hugging me.

Unti-unti kong iminulat ang mga mata. Bumungad sa akin ang napakagwapong mukha niya bitbit ang ngiti na halos mapagkamalan kong nanalo ng lotto dahil sa sobrang gandang tignan.

"You tired?" aniya at mas hinigpitan ang pagkakayakap sa baywang ko.

I nodded, "Who wouldn't?" sambit ko at ngumuso.

Tumango siya, "Figures. We haven't had dinner last night but we ate each other so it's so much better, right? Pero alam kong nagugutom ka na."

Babangon na sana siya nang pigilan ko. I smiled at him and hugged him even more tighter.

Napapikit ako. I want to be with him every second. I want to hug him every day I'd wake up. I want to kiss him every day. I want us to be always together. I didn't even regret what happened last night. That was one of my memorable experience in life so why would I regret? Besides, I know we are official now. That just made my day lighter and brighter.

Napatigil ako saglit nang may maalala. I have been meaning to ask him about kuya and Marya. Maybe he'll tell me the truth, right? Well, I should try.

"Heeven..."

"Hmm?" sambit niya at hinaplos ang buhok ko.

"Do you know kung sino ang dine-date ni kuya these months?" sambit ko.

Kumunot ang noo niya, "Yeah. It's Margaux. Why?" sagot niya.

Mas nalito lang ako. Kuya is dating Margaux. Why did he hung out with Marya pala? What's the reason? May kailangan lang ba siya kay Marya or nagpapatulong lang? About what?