Kabanata 19

Okay Na Tayo

"OMG! JARED! SHIT! I think it's my due date!"

Nagulantang ako isang araw nang marinig ang sigaw ni Lancy mula sa kabilang kwarto. It's midnight and I was sleeping for about an hour since I video called Axelius kaya matagal akong nakatulog.

I turned on the lampshade in the room and immediately stood up before running away in an instant.

"Hey, Venyce." sambit ko nang maabutan ang pinsan ni Lancy na tumatakbo rin pababa ng hagdanan papunta sa kwarto nina Lancy at Jared.

Supposedly ay sa baba 'yung kwarto nina Gian at Venyce but since Lancy is pregnant at hindi pwedeng mapagod sa kakaakyat ng hagdanan ay nagpalit sila.

Sinapo niya ang dibdib bago ako hinawakan sa braso. She was panting and was barely breathing dahil sa kakatakbo.

"Shit, her due date is midnight." aniya at humagikhik.

I nodded. Napatingin kami sa pinto ng kwarto nina Lancy nang bigla iyong bumukas at lumabas mula roon si Jared na buhat-buhat ang kaibigan kong namimilipit na sa sakit. A tear escaped from my eye. Oh, shit.

"Gian! Get the car, now!" sigaw ni Jared, natataranta na.

A car horned from outside.

"Nandito na!" sigaw ni Gian mula sa labas.

I bit my lower lip bago tumakbo papunta sa pintuan. Agad kong binuksan iyon at dumiretso sa sasakyan ni Gian. Binuksan ko ang passengers' seat para makapasok agad sina Jared.

"Dahan-dahan lang," nag-aalala kong tanong nang ipinasok ni Jared si Lancy sa sasakyan.

Nang makapasok na sila ay agad kong isinara ang pinto at saka sumilip sa bintana ni Venyce na nakaupo sa front seat katabi si Gian na nasa driver's seat.

Unfortunately, hindi ako makakasabay sa kanila kasi good for four lang ang sasakyan ni Gian. Ayoko namang sumiksik kina Jared sa passengers' seat kaya susunod na lang ako.

"How about you?" tanong ni Venyce.

"Susunod agad ako." sinulyapan ko ang kaibigan ko na mahigpit na nakahawak sa kamay ni Jared. "Sige na, Gian!" sambit ko kaya napatingin si Lancy sa akin. She looks really haggard and hurt. "Be strong, alright?" ani ko and she nodded.

Nang lumayo ako ay pinaharurot agad ni Gian ang sasakyan. I gazed at my hands. They're trembling.

Bumuntong-hininga ako at saka pumasok sa bahay. Nagpalit lang ako ng damit dahil tanging pajamas lang ang suot-suot ko. And I came to the hospital wearing a beige trench coat above the simple fitted shirt and a pair of skinny jeans paired with white boots.

"What emergency room number is Ms. Cordova?" I asked the nurse in the front desk immediately.

"Wait, Miss." aniya at may pinindot sa laptop na kaharap niya.

After a while ay hinarap niya ako at binigyan ng isang ngiti.

"Emergency room number 3, first floor, Miss." aniya.

"Thank you,"

Mabilis akong naglakad papunta sa emergency rooms at nang makita ko sina Gian at Venyce ay agad ko silang nilapitan. Tumabi ako kay Venyce at ginulo ang sariling buhok. Why am I freaking nervous?

Ilang minuto ang lumipas nang hindi pa rin lumalabas ang doktor na nagha-handle kay Lancy ay napatayo na ako sa sobrang kaba. Shit. I want to have a family pero alam kong sobrang hirap manganak lalo na't first labor. Aish. Please, God... Keep my friend safe and of course, let her baby safe.

"Umupo ka nga muna, Fern. Kinakabahan na rin ako sa'yo." suway ni Gian.

I gazed at him para sana bulyawan siya pero nang makita kong natutulog ang si Venyce sa balikat niya ay inikot ko na lang ang mga mata. I resumed walking back and forth.

Lumipas pa ang dalawang minuto ay ganu'n pa rin ang ginawa ko pero napatigil agad nang marinig ko ang mga yapak sa likuran ko.

Unti-unti kong binalingan ng tingin ang mga taong dumating. Una kong nakita ay ang nag-aalalang mukha ni tito Nickel. Sunod naman ay ang kinakabahang ekspresyon ni tita Monica at ang sumunod ay... Damn.

Nanatili ang titig ko sa kaniya habang bilis na bilis ang tibok ng puso ko lalo na nang magsalubong ang paningin namin. I bit my lower lip saka iniwas ang paningin. It's been weeks since he didn't called to check up on me. Nakakatampo. Kaya hindi ko siya papansinin o kakausapin. Bahala siya.

Saka lang ako nakagalaw nang maramdaman ko ang paghawak ni tita Monica sa braso ko.

"How's my daughter?" aniya.

"It's been twenty minutes since they were inside the emergency room po, tita." I told her.

Tumango siya at kagaya ko ay pabalik-balik na naglalakad habang hinihintay namin na lumabas ang doctor mula sa loob ng ER. Tumigil ako sa paglalakad at sumandal sa pader sa tabi ng inuupuan nina Gian at Venyce.

I have slept for almost two hours kanina but I don't feel sleepy at all. Siguro ay dahil sa pinaghalong kaba at excitement para sa kaibigan ko.

I closed my eyes for a moment and sighed. Nang buksan ko ang mga mata ay bumungad sa paningin ko si Heeven na nasa harapan ko na pala. Agad akong umayos sa pagtayo at nag-iwas ng tingin.

He tried to held my hand pero naudlot iyon nang bumukas ang pintuan at lumabas mula doon ang doctor na agad nilapitan nina tito at tita.

Gian wake her girlfriend up at nang makita ni Venyce ang doctor ay agad siyang tumayo at nilapitan iyon. Sumunod rin ako.

"How's our daughter, Doc?" tanong ni tito Nickel.

The doctor smiled, "The delivery was perfect, Mister." aniya.

Napahinga nang maluwag ang mga magulang ni Lancy at maging ako ay ganu'n rin. Hinintay lang namin na matapos sila sa pag-uusap saka sabay kaming pumasok sa loob ng ER. Nadatnan namin doon si Jared na hinahalikan ang kamay ni Lancy habang may luhang tumutulo sa mga mata niya. The dad's really happy.

I didn't got the chance to say 'congratulations' to my friend and Jared since her parents were busy congratulating them kaya tumayo muna ako sa gilid katabi ni Gian na katabi rin si Heeven.

I tried my best not to stare at him at mabuti na lang ay nagawa ko pero nang magpaalam saglit sina tito para tignan ang apo nila ay bigla akong hinila ni Gian para tumabi kay Heeven na siyang ikinalaki ng mga mata ko.

I darted my eyes at him. Darn, Gian! Mahalata pa ni Lancy, eh and I am nagtatampo rin sa kaniya.

Lumapit si Gian at Venyce kay Lancy at nag-usap sila ni Jared doon so I didn't grab the chance again to congratulate them. I was about to but Heeven slightly pulled my elbow kaya napatingin na ako sa kaniya.

"Are you mad?" he asked in a monotone.

I hissed at inalis ang pagkakahawak niya sa siko ko, "I'm not," sambit ko at tuluyan nang nakalapit kina Lancy.

"Fern," aniya at ngumiti.

She reached for my hand kaya ako na ang humawak sa kamay niya.

"Congratulations, Lancy." I smiled and looked at Jared, "Congrats, Jared." ani ko.

Tumango siya at nagbigay ng tipid na ngiti. Ibinaling ko ulit ang paningin sa kaibigan ko na namumuo na ang luha sa mga mata. Hindi ko na rin napigilan ang sarili na yakapin siya.

"You did well... You're really brave..." sabi ko at hinaplos ang buhok niya.

Naramdaman kong tumango siya at pinahiran ang mukha gamit ang likod ng palad niya. Mas lumawak ang ngiti ko bago kumalas sa yakap.

She gave me a smile. She roamed her eyes in the room until it stops. Nagkagat ako ng labi nang marinig ang papalapit na yapak ni Heeven sa likuran ko.

"Heeven?" she said.

Umatras ako nang maramdaman ko na ang init ng hininga niya sa batok ko. But that was a wrong move. Because I bumped on his hard chest. My face heated at trumiple ang bilis ng kabog ng dibdib ko.

"Excuse me," walang emosyong sabi ko at nilagpasan siya.

Kahit hindi man ako nakatingin sa kaniya ay alam kong habang palabas ako ng room na iyon ay sinusundan niya ako ng tingin. Darn, Heeven.

I just erased my thoughts away nang makasalubong sina tito at tita na dala-dala na ang sanggol. Agad akong lumapit sa kanila at sinulyapan ang bata.

"Oh, my precious little angel..." hindi ko mapigilan ang ngumiti dahil sa sobrang tuwa nang makita ang napakapayapang mukha ng bata.

"She's beautiful, right?" sabi ni tita.

I immediately nod, "She really is..." sagot ko saka binasa ang nakasulat sa name tag na nakakabit sa medyas ng sanggol. Jashione Heir Tuazon.

"Hi, little Ashi. I'm tita Fern... I would be spoiling you for the coming years, uh-huh?" I smiled again.

I was taken aback when she grabbed my pinky fingers that was near her face. I chuckled again.

"She must love the nickname you've used, hija." ani tito Nickel.

Tumango ako bago marahang tinanggap ang pagkakahawak ng sanggol sa daliri ko. Sumunod rin ako sa kanila nang dalhin nila ang bata sa room ni Lancy na agad ring dumating habang hila-hila ang wheelchair niya ni Jared.

When she took a glimpse of her little angel, she cried and held Jared's hand tightly. Jared smiled widely with a tear scaping his eyes habang nakatingin sa sanggol.

"Pwede ko ba siyang buhatin?" ani Lancy sa mommy niya.

"Of course, darling. She's your daughter." sagot naman ng mommy niya na naging dahilan ng paghagikhikan ng mga tao sa loob ng room na iyon.

And the room was filled with sincere laughter from my best friend's comrade.

A week had passed at nasa Finnmark pa rin ako. Gusto ko kasing tumulong sa pag-aalaga kay Ashi since kahapon pa lang na-discharge si Lancy kasi nagkaroon siya ng mild fever. Bumibisita lang sina tito at tita kasi may inaasikaso rin sila sa Diamond Agency at si Gian ay medyo busy sa business ng Zechlers kaya kaming dalawang na lang ni Venyce ang nasa bahay besides kina Lancy.

Napatingin ako sa pintuan nang may kumatok doon. Napaikot ang mga mata ko. Hindi lang pala kami ni Venyce ang palaging nandito at tumutulong.

Bumilis na naman bigla ang tibok ng puso ko lalo na nang makapasok na si Heeven sa bahay.

"Lancy and Jared's sleeping pa." ani ko at umupo na sa sofa.

"Oh," aniya.

Umismid ako at nagkibit-balikat. I heard him sighed deeply pero hindi ko na lang siya pinagtuunan ng pansin. I tried to closed my eyes at nang makatulog pero hindi yata talaga ako favorite ng kalikasan kasi hindi ako makatulog. That was my only excuse kaya.

"Fern, let's talk." rinig kong aniya.

Inis akong tumayo sabay irap sa hangin. Inayos ko ang buhok ko saka umakyat ng hagdanan. Narinig kong suminghap siya pero nagpatuloy lang ako sa pag-akyat hanggang sa makarating ako sa kwarto ko.

Ini-lock ko agad ang pinto at sinapo ang dibdib ko. Bakit ba baliw na baliw ka kapag nandiyan siya? Nakakainis naman, eh!

Hihinga na sana ako nang maluwag nang marinig ko ang yapak na papalapit and before I knew it, he talked.

"May problema ba tayo? Let's talk about it, okay? Let me in. Talk to me, please... Love? Buksan mo 'to or sasabihin ko kay Lancy na magkakilala tayo."

Naalerto agad ako sa sinabi niya. I had no choice but to open the door for him. Of course, ayokong malaman ni Lancy sa kaniya. That would be really bad.

"What do you want?" seryosong sambit ko at tinaasan siya ng kilay.

He smirked. Nanindig agad ang mga balahibo ko sa buong katawan. Lalo na nang kinalas niya ang butones ng suot-suot na black dress shirt.

"W-What are you doing?!" I nervously asked him.

Mas lumapad lang ang ngisi niya hanggang sa nahawakan na niya ang mga kamay ko gamit ang isang kamay niya lang. My heart beats fast.

"H-Heeven..." sambit ko at sinubukang kumalas sa pagkakahawak niya pero hindi ako nakawala.

He stared at my eyes. Nang tumingin ako sa mapupungay na mga mata niya ay nanghina ako at parang lantang gulay na umupo sa kama ko. His eyes were telling me tons of feelings pero I couldn't describe it all. Ang tanging alam ko lang ay ang sabik... Lust.

And before I knew it, he kissed my lips hungrily like there is no tomorrow. Unti-unti niyang napakawalan ang mga kamay ko na automaking pumulupot sa leeg niya para mas palalimin ang halikan namin. His right hand roamed around my body until it went inside my blouse.

Wala akong nagawa kung hindi ang bumigay sa mga halik niya. Hanggang sa hindi na nakaya ng katawan ko at humiga na ako sa kama. Nang pakawalan niya ang labi ko ay hinabol ko muna ang paghinga ko at saka kinagat ang labi ko.

I put my hands in his hard chest before massaging it gently. Shit. He's damn hot. His hotness brings me heat that I couldn't control but to give in.

I pulled him and was about to kissed him when he chuckled and leaned closer.

"We can't do it here." aniya at kinuha na ang kamay mula sa loob ng blouse ko.

Nang lumayo siya ay saka ko lang narealize ang nangyari. Oh, darn! Hindi ko napigilan ang sarili na pukpukin ang ulo dahil sa sobrang hiya. Shit. Fuck. Ilang beses ko ring minura ang sarili ko pero tinawanan lang ako ng lintik na Heeven.

"Okay na tayo, ah? Humalik ka pabalik," aniya at nakuha pang ngumisi.

Inirapan ko na lang siya at hindi na nagsalita pa.