Ένα δυνατό αίσθημα ντροπής κατακλύζει το σώμα μου καθώς κάθομαι στη θέση του συνοδηγού . Νόμιζα πως μπορούσα να συνεχίσω τη ζωή μου προς το καλύτερο αφού τελειώσω αυτό που είχα με τον Άλεξ , αλλά η γοητευτική παρουσία του δεν σταματάει να με στοιχειώνει .

"Δεν..ήξερα οτι είχες αυτοκίνητο " αποφασίζω να πω κάτι για να σπάσω τη σιωπή .

Σχηματίζει ένα χαιρέκακο χαμόγελο . "Δεν έχω " λέει . Τον κοιτάζω απορημένη . Πές μου οτι βρίσκομαι σε κλεμμένο αμάξι .
Κάνει μια παύση για να δει την αντίδραση μου. "Αλλά μπορείς να πεις οτι το δανείστηκα " συνεχίζει χωρίς να σβήσει το αλαζονικό χαμογελάκι του, καθώς ξεκινάει τη μηχανή του αυτοκινήτου.

Αποφασίζω να μην διαμαρτυρηθώ . Όχι τωρα. Ξέρω οτι είναι αυτο που θέλει .Το ύφος μου καρφώνεται έξω απο το παράθυρο . Αποφεύγω να τον κοιτάξω . Ντρέπομαι απίστευτα πολύ που παραλίγο να κάνω σεξ μαζί του. Μου άρεσε τόσο πολύ που τον είδα πιο εύθραυστο, αληθινό , και ξέφυγα απο αυτην την σκληρή εικόνα που εχω γι'αυτόν . Εκείνη τη στιγμή έμοιαζε ενα πληγωμένο αγόρι που είχε ανάγκη απο παρηγοριά και τρυφερότητα . Και εγώ ενα σαγηνευμένο κορίτσι διαθέσιμο να του τη δώσω. Αναρωτιέμαι αν τον έχει δει άλλο κορίτσι σε τέτοια κατάσταση .

"Έκανες σεξ με τόσα κορίτσια σήμερα . Γιατί σταμάτησες σε εμενα;" ρωτάω ξαφνικά . Παρατηρώ τις φλέβες στο χέρι του να γίνονται πιο έντονες καθώς κρατά το τιμόνι . Προσπαθεί να κρύψει την σκωτεινάδα του προσώπου του. "Για να με κατηγορήσεις για βιασμό το επόμενο πρωί ;" καγχαζει.

Καγχάζω με τη σειρά μου και γυρίζω ξανά αργά το βλέμμα μου προς το παράθυρο . "Εγώ ..ήμουν αυτή που..το ξεκίνησα . Εσύ ήσουν αυτός που το σταμάτησε γιατί δεν το ήθελε"

Ειρωνεία.

Εκείνος γελάει πνιχτά καθώς έχει τα μάτια του στον δρόμο.
"Ποιός σου είπε οτι δεν το ήθελα; Ακόμη και τώρα προσπαθώ να μην σταματήσω το αυτοκίνητο για να  σε πάρω στα πίσω καθίσματα "

Η ιδέα κάνει ένα έντονο ρίγος να διαπερνάει το σώμα μου. Μπορώ για μια στιγμή να τον φανταστώ απο πάνω μου αλλά σβήνω γρήγορα αυτή τη σκέψη.

"Γιατί δεν το κάνεις;" ρωτάω τελικά.

"Τι διάολο ... τόσο πολύ θες να σε πηδήξω;" χλευάζει. Και..ο παλιός καλός Άλεξ γύρισε.

"Όχι δεν θέλω , αν θες στα αλήθεια να ξέρεις ήταν απλός μια αδύναμη στιγμή που έχω ήδη μετανιώσει! Απλός αναρωτιέμαι γιατί σταματάς τον εαυτό σου."

Εκείνος δυσανασχετεί. "Γιατι δεν γίνεται πάντα οτι θελουμε"

Μόνο Αλεξ μπορούσε να απαντάει πάντοτε με ειλικρίνεια και μυστικοπάθεια ταυτόχρονα. Ήταν κάτι που ώρες ώρες έβρισκα ελκυστικό πάνω σε αυτόν , και άλλες εκνευριστικό . Εδώ μάλλον υπερισχύει το δεύτερο.

Κουνάω το κεφάλι μου απογοητευμένη . "Δεν σε καταλαβαίνω " του λέω .

Το βλέμμα του παραμένει ανεπηρέαστο σε οτι αναφερω. Το ύφος του είναι σκοτεινό . Οι γωνίες του προσώπου του σκίαζονται κάτω απο τον απαλό φωτισμό μας. "Δεν χρειάζεται" μου απαντάει παγερά.

Παίρνω μια δειλή εισπνοή καθώς αγκαλιάζω το σώμα μου. Έκανε λίγο κρύο , ίσως  έπρεπε να φορέσω κάτι  πιο ζεστό . Η απάντηση του Άλεξ με προβληματίζει αλλά αποφασίζω να μην επιμείνω περισσότερο.

"Οπότε θα..φύγεις αύριο ;" αλλάζω θέμα .

"Ναί"

Δεν ήξερα τι έπρεπε να ειπωθεί πάρα πάνω . Δεν ήξερα αν έκανα το σωστό αυτή τη στιγμή η όχι . Δεν έπρεπε να μιλάω στον Άλεξ , δεν έπρεπε να θέλω να τον βλέπω καν, και ενα κομμάτι μου αυτο νοιώθει .  Αυτό πρέπει να κάνω , να μείνω μακρυά του. Οσο δύσκολο και αν είναι .

"Μπορείς να με αφήσεις εδώ , δεν..Θέλω να δουν το αυτοκίνητο οι γονείς μου" του λέω όταν περνάμε απο ένα στενό  πιο κατω απο το σπίτι μου. Ή και ο Άρης. Θα ήταν καταστροφή.

Εκείνος με ακούει και σταματάει στην άκρη . Καθώς τείνω το χέρι μου για να ανοίξω τη πόρτα εκείνος με σταματάει.

"Εύα " η φωνή του ακούγεται απαλή και ψύχραιμη στα αυτιά μου.

Γυρίζω και τον κοιτάζω. Ανοίγει τα χείλια του να μιλήσει , αλλά φαίνεται δεν βρίσκει τις κατάλληλες προτάσεις και τα ξανά κλείνει . Πνίγει την αναπνοή του, και τρίβει αμήχανα το σβέρκο με το χέρι του.

"Εμ...ευχαριστώ για σήμερα. Πρόσεχε όταν θα περπατάς μόνη σου" αθροίζει τελικά. Μοιάζει να του είναι πραγματικά πολύ δύσκολο να ξεστομίσει τις συγκεκριμένες λέξεις.

Τον κοιτάζω με προσοχή καθώς τον επεξεργάζομαι καλά με τα μάτια μου. Μένω έκπληκτη από το ενδιαφέρον του. Ο Άλεξ δεν θα έλεγε πότε ευχαριστώ , και να προσέχεις .

"Θα...προσέχω ." Ψελλίζω  και βγαίνω έξω απο το αυτοκίνητο