mervevardal: istediğine ulaştın mutlu musun?

Gelen mesajla neye uğradığımı şaşırmış bir şekilde ekrana bakakalmıştım.

hiitsmebeg: Ne saçmalıyorsun sabahın köründe?

mervevardal: ayrıldık diyorum. senin yüzünden. bartuyu elimden çaldın.

hiitsmebeg: Of kafan mı güzel? Ayrıldıysanız niye benim yüzümden olsun? Çocuğu kolundan tutup senden ayırmadım.

mervevardal: göreceksin kızım sen. seni rezil edeceğim herkese.

Başımdan aşağı kaynar sular dökülür gibi hissettim. Yattığım yerden Eslem'e rahatsızlık vermeden doğrulup oturdum ve dudaklarımı yerken Merve'ye cevap verdim:

hiitsmebeg: Anonim sen misin?

mervevardal: fgdshjklfş anonim mi?

Cevabı bir an gözüme o kadar yapmacık görünmüştü ki üstüne gitme kararı aldım:

hiitsmebeg: Sensin, biliyordum. Ne kadar aşağılık birisin sen ya. Çocuk çocuk muhabbetler. Beni rezil edeceksin öyle mi? Esas rezil olan sensin.

mervevardal: ne anoniminden bahsediyorsun sen begüm?

hiitsmebeg: Sana kullanıcı adını hatırlatayım o zaman: oylekolayasikolmam

mervevardal: böyle birini tanımıyorum

mervevardal: başka kimden şüpheleniyordun

mervevardal: bartu deme sakın

Mesajları atma şekli aynı anonimdi işte! Kimi kekliyordu bu?

hiitsmebeg: O da seçeneklerden biri

mervevardal: ben ona gösteririm gününü.

Cevap vermek üzereyken gelen bildirim aklımı dağıtmıştı. "bartuozden fotoğrafını beğendi" 2017 yılına ait bir fotoğrafımı üstelik. Dudağımı hafifçe ısırıp gülecekken aklıma yine Merve gelince ona cevap yazmak için mesaj bölümüne girdim ama bu kez de Instagram Kullanıcısı'yla karşılaşmıştım. Şaka mıydı bu?

-o-

Ertesi günün akşamüstü vaktine doğru kızlarla vedalaşıp evlere dağılmıştık. Bu kadar uzun süre ayrı kalmanın annemin sinirlerine iyi geleceğine inanıyordum, umuyordum. Motorumdan inip kaskımı bıraktım ve derin bir nefesle tüm cesaretimi toplayarak kapıyı açtım. İçeri girdikten sonra bir süre holde annemin sesini dinlemiştim nerede olduğunu anlamak için ki beklediğim gibi sesler mutfaktan geliyordu.

Tam merdivenlere yöneldiğim sırada annemin sesi duyuldu: "Sana bir paket var, yatağının üstüne bıraktım."

"Sana da merhaba anne!"

Merdivenleri çıkıp merakıma yenik düşerek ellerimi yıkama işini sonraya bıraktım ve doğrudan odama girdim. Annem paketi hiç ellemeden yatağın üstüne bırakmıştı ki hiç huyu değildi, illa mıncıklardı. Paketi açınca minik bir karton kutuyla karşılaşmıştım. Onu da bir çırpıda açıp içine baktım. İçinde bir CD ve ahşap, anlamlandıramadığım bir kutu daha vardı. Hemen onu çıkarıp inceledim. Beyaz boyanmış, eski duran bir şeydi bu, kapağa benzeyen kısmı kaldırdığımda eskiden kıskaçlı tokalara yapıştırılan kelebeklere benzeyen birkaç kelebek hareket etmeye ve arkada da hoş bir müzik çalmaya başladı. Müzik kutusuydu...

Sessizce gülümseyip CD'yi de çıkardım. CD üzerinde şarkı isimleri yazıyordu. Bu zamana kadar bana attı bütün şarkılar, buna Tavla da dahildi, sırayla doldurulmuştu CD'ye. Hatta benim dün gece ona yolladığım Ölsem Yeridir de buradaydı.

Elimdekileri kutuya geri koyacakken yatağıma yan devrilen kutunun altındaki notu fark ettim. Hemen merakla uzanıp onu yerinden söktüm ve üstündeki notu okudum:

"gülümsediğini görmeme gerek yok, hissediyorum ve bu muhteşem bir duygu. sana bu mutluluğu verebiliyor olmak... ve

gecenin 1'i
aptalın biri
bekliyor kalbinin dışında
içeri girmeyi

-öylekolayaşıkolmam"