Gaston:

Siedziałem na łóżku razem z Delfi w naszym pokoju. Dziewczyna siedział i jadła naleśniki z owocami, które sam jej przed chwilą przygotowałem. Kiedyś bym nie pomyślał, że będę gotował dla jakiejś dziewczyny jednak wiele się zmieniło, a Delfi to nie jakaś tam dziewczyna tylko miłość mojego życia. Może to trochę dziwne - albo romantyczne - ale po prostu chcę o nią dbać, chce by dobrze się czuła i była zadowolona. Chcę wiedzieć jej uśmiech i pomagać jej we wszystkim. Tak więc zrobienie jej jedzenia nie jest dla mnie obowiązkiem a przyjemnością. A ten sposób pokazuje jak mi na niej zależy. Takie drobne gesty są czasem ważniejsze od tych większych.

- Skarbie - zagadnęła Dziewczyna po skończonym posiłku .

- Tak ?  - spojrzałem na nią i na pusty talerz - Najadłaś się ? Smakowało Ci ?

- Tak i było przepyszne mój Ty kucharzu - odpowiedziała i pocałowała mnie w policzek.

- To cieszę się - uśmiechnąłem się do niej.

- Mam takie pytanie - spojrzała na mnie - Myślałeś już może nad imieniem dla naszego dziecka ? 

Zastanowiłem się chwilę. Właściwie to kilka razy przeszło mi to przez myśl i były imiona, które by się nadawały, ale wszystko zależy od tego czy to będzie chłopiec czy dziewczynka oraz co spodoba się Delfi.

- Tak mniej więcej - odpowiedziałem -  A co ? Ty masz jakieś propozycje ?

- Yhym - pokiwała głową - Ale chcę też usłyszeć co Ty wymyśliłeś.

- No dobrze - powiedziałem - Dla dziewczynki to może Valentina a dla chłopca Jorge albo Federico ? - zasugerowałam i spojrzałem na nią.

- Ładne są - uśmiechnęła się Delfi.

- A jakie się podobają Tobie ? - spytałem.

- Dla chłopca podoba mi się jeszcze Leon a dla dziewczynki Martina albo Malena. - odpowiedziała. 

- Piękne - puściłem jej oczko - Jak poznamy płeć to wybierzemy jedno.

- Tak. - zgodziła się ze mną - A gdybyś tak miał wybrać jedno dla chłopca i jedno dla dziewczynki z tych co wymieniliśmy to co by to było ? - spytała.

Zastanowiłem się chwilę. Wszystkie imiona były ładne, a to było coś więcej niż zabawa. To powinno być wyjątkowe, pasujące imię.

- To może Malena i Federico - odpowiedziałem po chwili namysłu - A jak Ty uważasz skarbie ?

- Pasuje mi Malena, ale nie wiem czy lepsze byłoby Federico czy Leon - odparła zastanawiając się.

- Mamy jeszcze na to czas - stwierdziłem i pocałowałem ją w policzek.

- Masz rację - Delfi uśmiechnęła się i przytuliła mnie.

- Bardzo Cię kocham - powiedziałem przytulając ją po czym ucałowałem ją w czoło.

- Kocham Cię jeszcze bardziej - odpowiedziała.

Uśmiechnąłem się zadowolony. Nic więcej nie było mi potrzebne do szczęście. Wystarczyła ona, jej obecność, dotyk i wyznanie miłości. To pełnia mojego szczęścia i to co jest dla mnie najważniejsze na świecie. A pomyśleć, że jakiś czas temu mogłem to wszystko stracić. Mogłem stracić ją. Miłość mojego życia, mój najcenniejszy skarb. Nie mogę ponownie do tego dopuścić. Zwłaszcza teraz gdy jest w ciąży i nie może się denerwować. Kocham ją i co by się nie działo nie popełnię drugi raz tego samego błędu, teraz co by się nie działo będę walczył o nią i o nasze uczucie.