Helena Pevensie, mama rodzeństwa, uwielbiała robić zdjęcia swojej rodzinie, a w szczególności swoim dzieciom. W całym domu były powieszone ramki ze zdjęciami. W domu, na regale, stało z jakieś 18 albumów, które wypełniała odkąd była w pierwszej ciąży.

Podczas nalotów większość ramek ze zdjęciami potłukło się i kilka zdjęć się poniszczyło, a sama pani Pevensie do końca wojny nie robiła żadnych zdjęć.

Po 1949 roku wszystkie albumy i zdjęcia trafiły do Zuzanny, ale przez dobre 50 lat trzymała je na strychu, bo wywoływały w niej tylko przykre wspomnienia. Za sprawą swojej wnuczki wykopała stare zdjęcia i robiło jej się smutno, gdy przeglądała jeden album, gdzie była mała Łusia, a w kolejnym na zdjęciach widziała nastoletnią Łucję.