Susan

Het is een week na het gesprek met mama en de situatie thuis is er niet echt beter op geworden. Mama raakt steeds meer verwijderd van ons vieren, vooral nu we te horen hebben gekregen dat pap vermist is. "Susan!" Ik kijk op. "Suus!" Aan de overkant van de weg staat Lucy naar me te zwaaien. Ik lach en zwaai terug. Dan kijkt ze links of rechts als er een auto aan komt en rent dan de weg over. "Hey Luus" zeg ik als ze hijgend naast me stilstaat. "Hoi! Ik wist niet dat je nu al klaar was met je lessen?"
"Nee meneer Mcgregor-"
"Was ziek" valt ze in. "Ja ik had hem ook met geschiedenis" Dan glimlacht ze. "Nu we toch alle twee klaar zijn met school. Zullen we dan Peet en Ed opzoeken?" Zegt ze grijnzend. Want ze weet dat we daar niet mogen komen. Geen jongens op de school voor meisjes en andersom. Maar nu Edmund en Lucy al bijna naar tante Albertien gaan maakt mij het niet meer uit. Nog even en ik ben in Amerika. "Ja" zeg ik. "Dat doen we"

Omdat onze school naast die van Peter en Edmund staat is het niet ver lopen. We moeten alleen wel oppassen dat we niet gezien worden. Lucy haar vlechtjes dansen onder haar hoedje als ze rent en onze rokken zwieren door de wind. Onze Narniaanse jurken waren veel mooier en inplaats van een hoed droeg Lucy een kroon. Niet aan denken! Ik kom toch nooit meer terug!
"Suus!" Sist Lucy. We staan voor het hek van de school. En die staat open. "Kom" wenkt ze. Op onze tenen rennen we het grindweg op, zo de bosjes in die er op het trein staan. "Weet jij waar we moeten zoeken?" Vraagt Lucy. "Wacht even, ik heb het rooster van Ed nog in mijn tas zitten" zeg ik en maak mijn schoudertas open. "Waarom?" Zegt Lucy. Ik schud mijn hoofd. "Laat maar, het is niet z'n bijzonder verhaal" Grijnzend hou ik het rooster omhoog en geef het aan Lucy. "Oké" mompelt ze terwijl ze het bekijkt. "Het is nu half vier en dan heeft hij wiskunde en dat is op de begane grond, lokaal tien"
"Zullen we het tiende raam dan maar proberen?" Vraag ik en ze knikt. Ze geeft het rooster weer aan mij en stop het weer in mijn tas. Samen sluipen we langs de ramen. Bij het tiende raam kijken we om het hoekje. "Ik zie hem!" Sist Lucy. Edmund zit naast het raam, dat is nog eens geluk hebben. Als de leraar niet kijkt tik ik op het raam. Ed kijkt verschrikt op maar als hij Lucy's grijnzend gezicht ziet weet hij genoeg. Ze gebaart dat hij naar buiten moet komen. Hij knikt bijna onzichtbaar en Lucy en ik sluipen weer terug naar de bosjes bij de hoofdingang. Na ongeveer tien minuutjes komt Edmund samen met Peter naar buiten. "Jongens!" Roept Lucy blij. Ze springt uit de bosjes en rent op ze af. Ik ren er snel achteraan en als we buiten het hek staan, knuffelen we elkaar. "Dankjulliewel, jullie hebben ons gered van hele erge saaie lessen" zegt Peter. Ed lacht. "Ja, gered van strafwerk bedoel je. Ik sliep bijna!" Ik schiet in de lach. "Kom" zegt Peter. "Ik trakteer jullie op een milkshake bij de snackbar!"