-Peter
Langzaam komt de zon op boven Aslan's how. Het strijdveld ziet er nu nog mooi en schoon uit maar aan het eind van de dag zal het eruit zien als een slachtveld. Edmund en Caspian staan naast me, Lucy zit binnen inde tempel van Aslan met de pijl en boog van Susan. Straks zal ze naar boven gaan en de eerste pijl schieten. Caspian heeft een kille blik in zijn ogen. Hij zei tegen mij voordat we hier naartoe reden dat hij Hades zou achtervolgen en doden voor Susan. We horen tromgeroffel en vanuit de bomen komt Jadis haar leger tevoorschijn. Precies in dezelfde wagen staat ze als duizend jaar geleden met de strijd om Narnia en nu vechten we er weer voor. Mijn maag draait om en mijn hartslag versneld. Uit de bomen komt een kruis met daaraan een meisje gebonden met een witte jurk aan. Haar lange zwarten haren zitten voor haar gezicht maar ik weet, nee ik voel haar hier trillen. Mijn hart schreeuwt. Dit kan niet, dit is onmenselijk! Maar Jadis is niet menselijk. Hades draagt het kruis in zijn eentje, loopt zijn moeder voorbij en plant het kruis midden in het gras. Traviq blaast de hoorn, maar ik steek mijn hand op. Wacht. Caspian en Ed kijken me verbaasd aan. "Peter. Volgens mij willen ze er een wedstrijd van maken" Zegt Ed. Ik kijk Jadis recht in de ogen maar ze blijft vooruit kijken, ongeïnteresseerd, dodelijk. Er loopt een rilling over mijn rug, ik heb lang niet meer gevochten op een battlefield. "Peter!" Caspian schreeuwt me uit mijn gedachten en ik volg zijn blik. Jadis houdt haar staf in de lucht en schreeuwt een oerkreet. Haar soldaten beginnen naar voren te lopen, steeds harder. Ik kijk om en zie Lucy staan, ik geef haar het teken en een brandden pijl vliegt door de lucht. Hij landt voor een soldaat van Jadis en het stuk gras voor hun vliegt in brandt. Dat houdt ze even op en wij kunnen Susan van het kruis halen. Ik haal mijn zwaard uit mijn schede en steek die in lucht.Ik geef een schreeuw en geef mijn paard de sporen. Ik schiet naar voren. De wind blaast om mijn oren. Het leger voor me vervaagd, mijn broeders en mannen achter me vervagen. Het enige wat ik kan zien is mijn zusje, bewusteloos aan een kruis. Voor ik bij haar ben vliegt het vuur omhoog en stormt het leger van Jadis naar voren. Mijn mannen halen me in en omringen me. We vliegen op elkaar in en ik hoor het geluid van ijzer tegen elkaar. Ik zie Caspian op Hades afstormen en dan kom ik tegen een muur aan. Mijn paard rijdt door maar ik vlieg weg, door de lucht en beland hard op de grond. Mijn zwaard beland naast me op de grond. Jadis is uit haar wagen gestapt en loopt rustig naar me toe. Als een rots in het water rennen de rest van de soldaten om haar heen. Ik sta op en raap mijn zwaard op. Dan sta ik oog in oog met haar.