-Susan

Met mijn tenen wiebel ik door het zand en gooi mijn hoofd in mijn nek. De zon verwarmt mijn ijskoude huid. Jades wilde me breken maar dat is haar niet gelukt! Vanbuiten zie ik er gebroken uit maar vanbinnen ben ik sterker dan ooit! Voetje voor voetje stap ik naar voren, eerst langzaam en dan steeds sneller. Als ik ren komen mijn koude spieren los. Ik voel mijn botten gewoon kraken. Een giechel ontsnapt uit mijn mond en op mijn gezicht verschijnt een lach van oor tot oor. Ik ren de berg op naar Cair Paravel maar als ik boven ben wordt ik duizelig. Er komen zwarte vlekken voor mijn ogen maar ik knipperen ze weg. Ik stop met rennen en adem via mijn neus in en via mijn mond uit. De duizeligheid verdwijnt en ik begin weer met lopen deze keer richting huis. Als ik bijna voor de poort ben hoor ik geschreeuw. De poort gaat langzaam open en ik zie Peter als eerst verschijnen. Voor hij bij me is voel ik de grond onder me vandaan zakken en wordt alles zwart.

-Peter

Terwijl ik in mijn kantoor zit en wacht op Traviq de kapitein van de wacht- een soort politie- hoor ik geschreeuw. De deur vliegt met een klap open. "Uwe majesteit!" Traviq staat in de deuropening. "Ze is terug! Koning Susan!" Ik voel hoe al de kleur uit mijn gezicht wegtrekt. "Nee" kan ik alleen uitbrengen. Traviq komt dichterbij en legt een hand op mijn schouder. "Peter" zegt hij. "Het is waar, ik verzeker het je als een vriend. Susan is terug. Ze loopt naar de poort" "Loopt?" Ga haar halen! denk ik. Voordat Traviq antwoord kan geven, ben ik de kamer al uit. Ik ren naar buiten, het binnenplein over naar de poort. Ik hoor de wachten door elkaar praten. Ze zijn opgewonden, blij, ik hoor het aan hij stemmen. "Open de poort!" schreeuw ik. De poort schuift langzaam open en ik glip door de smalle opening. Ik kan niet wachten tot de poort helemaal open is. Ik zoek mijn zus met mijn ogen en dan vangt ze mijn blik. Ze zit er verschrikkelijk uit. Serieus. Ze zit onder de blauwe plekken en er zit nog opgedroogd en vers bloes op haar lichaam en kleren. Er verschijnt een lach op haar gezicht als ze me ziet. Opeens gaan haar ogen dicht en zakt ze door haar knieën. Ik neem een sprint en vang haar net voor ze de grond raakt. Ik druk haar tegen mijn borst aan en zak op mijn knieën terwijl ik haar zachtjes heen en weer wieg. Ik kus haar voorhoofd en leg mijn wang tegen haar schouder terwijl de hete tranen over mijn wangen lopen. Achter me hoor ik het geroep van Edmund, Lucy en Caspian. "Je bent thuis Susan" fluister ik terwijl ik haar nog een keer op haar voorhoofd kus. "Je bent thuis"

A/N

Omg!! 516 reads! Echt ik ben zo blij!! Dankjulliewel!!!

Vote en comment Please!

Jullie zijn top!