Susan

De pijn verdwijnt al weer snel en ik blijf nog even wachten als de pijn terug komt. Maar dat gebeurt niet. Ik laat een diepe zucht en duw mezelf dan langzaam overeind. Een klop op de deur en een dienstmeisje verschijnt. "Majesteit, zal ik u helpen aankleden?" Ik knik van ja en wenk haar. Ze helpt me uit mijn nachtjapon en trekt me een donkerblauwe jurk met zilvere stiksels aan. Dan vlecht ze mijn haar in en zet mijn kroon op mijn hoofd. Ik doe er nog een zilvere ketting bij om en ik ben klaar. Moeizaam loop ik de trap af en als ik bijna beneden ben wordt ik ingehaald door Peter. Hij haakt meteen zijn arm door de mijne. "Ik help je wel Suus" Lacht hij. Ik glimlach. Ik voel me niet echt lekker en mijn buik rommelt. Het is niet echt pijn maar een ander apart gevoel. Peter leidt me ondertussen naar de eetzaal. Lucy zit daar al met een bord pap. "Goedemorgen!" Zegt ze vrolijk. "Goedemorgen Luus" zegt Peter. Ik kan er ook net een goedemorgen uitbrengen en ga dan zitten. Ik krijg een bord met allerlei soorten fruit en een groot bord pap want ik eet voor twee. Na het ontbijt excuseer ik mezelf en vraag om mijn mantel. Het is ondertussen al winter en het sneeuwt sinds een paar dagen. Ik loop naar de stallen en haal mijn eigen paard uit haar box. Eigenlijk mag ik van dokter Cornelius in mijn conditie niet paard rijden. Maar ik moet het van mezelf nog één keer doen. Ik spoor haar aan en rij door de poort het bos in. Ik hoor de wachters me na roepen maar ik moet er om glimlachen. Ik heb eindelijk rust in mijn hoofd. Peter en Caspian zijn terug en ik wordt bijna moeder. Ik mag nu nog wel rust hebben voor ik je nacht mijn kind moet voeden.

Caspian

"Majesteit! Majesteit!" De deuren van de troonzaal vliegen open. Een jonge faun komt naar binnen gestormd. Edmund staat meteen op van zijn troon en de ministers stoppen verontwaardigd met praten. "Ja?" Zegt Edmund. De faun buigt. "Koning Caspian, ik moet u mededelen dat uw vrouw koningin Susan is gaan paardrijden"
"Ze is wat?!" Roep ik en sta nu ook op. "Maar ze weet dat ze dat niet mag doen!" Zegt Edmund geschokt. Ik knik. "Ministers sorry maar we moeten met deze bespreking een andere keer doorgaan. Ik ga nu mijn vrouw zoeken" Edmund geeft me een toestemend knikje en ik ren de troonzaal uit. Een bediene reikt mijn mantel aan en ik gris hem weg. Buiten staat Destier al klaar en ik spring in het zadel. In vol galop ga ik Susan achterna.

Susan

Na een tijdje te hebben rond gereden stop ik bij mijn lievelings plek; een open plek midden in het bos, beschermt door het dichte bladerden van de bomen en de struiken beneden. Ik maak mijn paard vast aan een tak en laat me tegen een stam aanzakken. Na een tijdje voel ik weer een scherpe pijnscheut door mijn buik gaan. Pijnlijker dan de eerste keer. Ik begin mee te puffen om de pijn te verminderen maar het wordt steeds erger! Ik moet terug naar Cair Paravel! Als ik probeer op te staan voel ik een plasje langs de binnenkant van mijn dijbeen lopen. Nee.
Het gaat beginnen.
Mijn vliezen zijn gebroken!