Continuation:

It was ten o'clock in the evening when David decided to stay in his rented room. He had waited a few hours para lamang hintayin ang paglabas ni Franchesca sa kwarto nito. Gusto niyang humingi ng kapatawaran dahil sa mga kalokohang nasabi't nagawa niya kanina. Ngunit ang siste ay hindi pa niya ito nakikita, kahit anino lamang ng dalaga ay hindi man lamang niya masilayan.

He was persecuted by his conscience— he never did feel guilty about anything in his entire life. Because for David, guilt is a valuable emotion na never niyang naramdaman kailanman. He always keeps in mind that it can cause an effect of anxiety, nor a feeling of desperation to apologize and make things better— na siya namang hirap gawin ng binata, dahil lumaki ito na sariling emosyon lamang niya ang kanyang iniintindi at nauunawaan.

He thought that things in life will let people get away with something for a while, but sooner or later they'll have to face the consequences and they will absolutely pay all the price.

Ika nga nila, what goes around, comes around.

Kaya ngayon ay napatunayan niya na bilog talaga ang mundo. Kung noon ay effortless para sa binata ang pagsuyo sa mga kababaihan, ngayon ay mukhang mapapasubo siya sa isang ito. Patuloy siyang inuusig ng kanyang konsensya dahil lamang sa isang babae, at sa isang hindi matahimik na isipin kung paano nga ba niya mahihingi ang kapatawaran ni Franchesca.

Napahilamos na lamang ng kanyang mukha si David, bago nagpasiyang mag-aliw-aliw sa pamamagitan ng pag-inom muli ng alak. Mabilis siyang lumabas ng kwarto para pumunta sa kusina. Ngunit nagulat ang binata dahil nabungaran niya roon si Nanay Tere.

"O, Totoy, gabi na ha? Saan ka ga pupunta?" Pagtatanong nito habang abala sa pagpupunas ng mga plato.

"Uhmmm... 'Nay, lalabas lang ho ako sandali. Magpapahangin." Pagsisinungaling niya rito bago napahawak sa kanyang batok. Ang totoo ay kukuha sana siya ng lambanog, na siyang nasilayan niya noong gabing napadpad siya sa tahanan ng mga ito.

"Ahh..." Nagpatango-tangong sambit nito, habang patuloy sa kanyang ginagawa.

David noticed that Nanay Tere still looked at him, na parang sinusuri nito ang bawat galaw na kanyang ginagawa. Kaya naman mabilis siyang nag-iwas nang tingin bago tuluyang nag-paalam.

"Ahh... Sige po, 'Nay labas lang ho ako." Nagmamadali niyang usal at hindi na hinintay pa ang pagsagot nito.

David quietly entertained himself while walking on the beach. His hands were both tucked in his pocket, while embracing the cold wind that touching his exposed skin. The Island was too dark to spell when it's midnight, but David didn't feel a strange fright in that place— because for him, there is nothing more risky nor dangerous in the places he has been to. So he just kept on walking, until he finally reached his destination.

David sat down in a large log that facing the ocean. Hindi niya maiwasang mamangha dahil sa kanyang nasisilayan ngayon. The entire place was so fascinating to witness. The white aligned waves that swaying in a dangle, and the pitch black sky with brilliant stars were so perfect together— just like a midnight canvas.

Nakatuon lamang ang atensyon ni David sa nagniningningang mga bituin, nang may nahagip na puting bagay ang gilid ng kanyang kanang mata. Kunot noo niyang binalingan ito, at biglang kumabog ang kanyang dibdib nang makita ang pamilyar na pigura sa hindi kalayuan.

"France..." Bulong niya sa hangin.

David didn't know how to approach her— hindi niya alam kung tatawagin niya ba ito, hindi papansinin o tuluyang lalapitan. This is the first time that he unable to control his fear. His confidence level has suddenly fallen at its lowest point. He felt so ashamed and lack of courage to face her.

"What the hēll! Nababakla ka na ngayon self?" He uttered himself while looking at the woman from afar.

Napapailing na tumayo na lang ang binata, at sa huli ay mas pinili na lang niya ang lapitan si Franchesca para humingi ng tawad. Even though his knees knock together with fear, and afraid of doing the right thing ay nagpatuloy na lamang si David sa kanyang pakay.

Buong lakas niya itong hinarap, ngunit agad tinakasan ng dugo ang kanyang mukha nang bigla siyang balingan ng dalaga.

Bakas din ang pagkakagulat sa mukha ni Franchesca nang mabungaran ng kanyang paningin ang bulto ni David. Muling umusbong ang humupang inis niya sa binata, nang maalala ang mga kalokohang nagawa nito kanina.

Kaya't bago pa tuluyang manumbalik ang galit niya rito, ay nagpasiya si Franchesca na lisanin ang tabing-dagat. Ngunit nakakailang hakbang pa lamang siya nang maramdaman ang paghawak ni David sa kanyang kaliwang kamay.

Franchesca quickly took her hand back and face him with a cold deal, "What do you want, David?"

Nagulat si David sa lamig ng pakikitungo nito, batid niya ang galit sa timbre ng boses ng dalaga kaya biglang umurong ang lakas ng kanyang apog na kausapin ito.

Sandali pang naghintay si Franchesca sa nais nitong sabihin, at nang makitang wala itong balak magsalita ay napairap na lang siya sa kawalan at dali-dali itong tinalikuran.

"France, wait!" Habol ni David sa dalaga, at nakita niyang mas binilisan pa nito ang paglalakad dahil sa pagtawag niyang iyon. Mabilis niyang hinakbang ang kanilang pagitan bago ito hinarangan.

Nagulat naman si Franchesca sa biglang pagsulpot ni David sa kanyang harapan. Hindi naman siya nagpatinag sa presensiya nito at sinubukan pa itong lampasan na parang isang hangin. Hindi naman siya pinahintulutan ng binata, at kung saan man siya pumaling ay doon din ito humaharang.

"Hindi ka talaga titigil no?!" Inis na sambit ni Franchesca at sa huling pagkakataon ay sinubukan niya muling kumawala rito.

"Nah ah ah! You're not going anywhere, bakit mo ako iniiwasan?" Nakangising turan nito na animo'y nang-aasar.

Matalim lang itong tiningnan ng dalaga sabay sabing, "Tinatanong mo talaga ako kung bakit?"

"Yes!"

"You're really impossible!" Wika ng dalaga bago muling tinangkang takasan ang lalaking kaharap niya.

"I won't let you pass, baby... Mapapagod ka lang dahil hindi kita titigilan." Pang-aasar pa nito, bago umakto na parang bata na naglalaro ng tumbang-preso.

"Are you that stupid, o talagang gagō ka lang?" Pagtataray ni Franchesca.

"Ouch! That's not nice to hear," Pakunwaring nagdadamdam na saad ni David ngunit naka-ngisi naman. "Pero okay lang, gagō naman talaga ako e." Nakakalokong dagdag pa nito bago kinindatan ang dalaga.

Nasusuklam ang mukhang nilapitan ito ni Franchesca sabay sabing, "Let me get this straight, David. Man like you were difficult to deal with— I can't take your stubbornness, your rascal perversity is so dāmn annoying. Your filthy mouth was senseless, and lastly 'yang kabaliwan mo, nakakainis! Hindi lahat ng babae ay makukuha mo in just a snap— at lalong-lalo nang hindi ako nagpakalayo-layo sa pamilya ko, para lang madungisan ng kagaguhan mo!"

David was stunned at what he has heard. Kahit na nananalaytay sa kanyang katauhan ang kagaguhan, ay hindi niya maiwasang masaktan sa mga sinabi ni Franchesca. Sa puntong iyon, ay para siyang naestatwa sa kanyang kinatatayuan. Hindi man aminin, ngunit tumagos ang mga salitang iyon sa kaibuturan ng kanyang damdamin.

On the other hand, Franchesca was astonished with those words that voluntarily slipped through her mouth. She saw the pain in David's face, na kahit nakatawa ito ay mababakas pa rin ang sakit at pagkakapahiya. She suddenly felt sorry and decided to embrace the guy in front of her.

"I'm s-sorry... That came out all wrong." Hinging paunmanhin niya habang mahigpit na nakayakap sa binata.

Naramdaman na lang ni Franchesca ang biglang paghaplos sa kanyang buhok bago nagsalita si David.

"It's okay... You have all the right to be mad at me, dahil sa mga nasabi't nagawa ko sa'yo. Gagō naman talaga ako e— kaya lang masakit palang marinig ang mga bagay na 'yon lalo pa't sa taong hindi naman ako ganoon kakilala." May himig hinanakit na sambit nito sa dalaga.

Franchesca slowly averted herself away from David, at kitang-kita niya ang lungkot sa mga mata nito. Mas lalo naman siyang nahabag nang bahagya siyang ngitian ng binata, na hindi man lang umabot sa mga mata nito.

Hinaplos na lamang ni David ang kaliwang pisngi ng dalaga sabay sabing, "Forgive me if I bother you. Patawarin mo ako kung masyado akong gagō sa paningin mo. I just want to be friends with you, pero sorry kung sa ganoong paraan ako nagpakilala— hindi kasi ako marunong makipag-kaibigan nang matino," Anito bago bahagyang tumawa lang. "Don't worry, I won't bother you anymore, sorry if my foolishness nor misbehavior ruined your vacation. Just take care of yourself, baby." Alanganing sambit ni David bago tuluyang tinalikuran ang dalaga.

Naiwan namang tulala si Franchesca habang tinatanaw si David na ngayon ay naglalakad na pabalik sa bahay-tanggapan. Napapikit na lang siya nang mariin, habang sinasariwa ang mas gumugulo pa niyang mundo.

*****

Awww! 😔😔😔

*****

Don't forget to tap the star ⭐️ button to vote.
Vote | Comment | Share
Facebook Page: Everjoy Condes #anaknikikodora
Facebook Group: THELABSSQUADWP
Facebook Official: Everjoy Condes WP