"Niekiedy myślałem sobie nawet, że gdyby z tych, powiedzmy, dziesięciu worków nieszczęść, które dźwigałem na barkach, ktoś wziął na siebie choćby jeden, toby się chyba pod nim załamał."

"W nieustannym strachu przed ludźmi, bez odrobiny pewności siebie, chowając w sercu udrękę, skrywając melancholię i nieśmiałość, przyjąłem pozę beztroskiego optymisty i stopniowo doszedłem do perfekcji w odgrywaniu roli błazeńskiego dziwadła."

~ Dazai Osamu, Zatracenie

Po przeczytaniu tej książki moje spojrzenie na Dazaia w BSD całkowicie się zmieniło. Z jednej strony chciałabym zachęcić was do przeczytania tej opowieści, ponieważ sam styl autora i sposób w jaki przedstawiał swoją historię bardzo mi się podobał. Jednakże same przeżycia głównego bohatera są tak straszne, że kiedy wczoraj wieczorem oglądałam z siostrą "Bungou Stray Dogs" i na ekranie pojawił się Dazai, po prostu wybuchnęłam płaczem.