XLII

In de verte zagen ze een figuurtje naar boven lopen. Sienna kon al van die afstand zien dat dat Bree was, met heer lange jurk en donkere haar. 'Hé jongens,' zei ze, toen ze eindelijk hijgend boven kwam. 'Klaar voor vanavond?' vroeg ze met een blik op Sienna gericht.

'Nee. Jij?'

'Jawel. Ik vind het altijd wel gezellig. We doen dit maar drie keer per maand! Je moet het gezellig maken en het is maar drie keer, dat valt wel mee toch?'

'Pff... ik heb het liever niet,' zei Sienna nukkig.

Bree lachte en plofte naast Sienna en Bellamy neer in het gras. 'Over een paar uur is het donker. Deegon vroeg of ik iedereen wilde ophalen. We gaan jagen. Het is Augustus dus kunnen we kijken of er nog herten zit. Degene die het grootste hert weet te pakken, die wint. Je werkt in tweetallen.' Ze glunderde terwijl ze het vertelde.

Jagen... Sienna had al een paar keer meegedaan aan het "spel". Ze werkte altijd samen met Bellamy en dat zou ze vannacht ook doen.

'Wie gaat het beoordelen?' vroeg Bellamy.

'Siobhan,' antwoordde Bree. 'Ze heeft niet zo'n zin. Ze wil liever toezicht houden. Dat vindt ze veel leuker.' Sienna snoof. Het liefste wilde zij net als Siobhan gewoon de nacht uitzitten, maar dat kon ze niet. Ze vond het elke keer weer vervelend dat sommigen konden kiezen en zijn niet. Alleen omdat zij gebeten was en anderen geboren waren met de gave.

'Met wie ga jij?' vroeg Bellamy aan Bree.

'Ik? Ik ga met Deegon.' Ze keek hem aan met een geniepige lach.

'Dat is niet eerlijk!' riep Bellamy uit. 'Hij is de oudste, snelste en de sterkste. Die wint sowieso wel.'

'Daarom ga ik ook met hem. Ik ben de jongste, traagste en de zwakste.' Ze duwde hem broederlijk op zijn schouder. Bree had er geen problemen mee dat ze de jongste was van de roedel. Daar was ze alleen maar trots op. Iedereen mocht Bree, ze voelde zich dan ook niet bedreigd omdat ze de jongste was.

Bree stond op. 'Gaan jullie mee? Deegon wil de spelregels nog uitleggen!' Ze rende de berg af, zonder op een antwoord te wachten van de anderen. Haar benen kon het bijna niet bijhouden, waardoor ze half-rennend, half-vallend van de berg afrende. Bellamy begon te lachen, toen hij haar naar beneden zag hobbelen.

'Laten wij ook maar gaan dan,' zei hij. Hij stond op en hielp Sienna omhoog. Samen liepen ze de berg af naar het dorp. Het was geen lange reis, maar wel mooi en rustig.

Toen ze beneden in het dorp aankwamen, stond de roedel al buiten op het plein te wachten. 'Dat duurde lekker lang,' zei Cale, terwijl hij Bellamy een duw gaf.

'We waren aan het genieten van het weer, zou jij ook eens moeten doen.'

'Nu we er allemaal zijn, kunnen we beginnen,' sprak Deegon voordat de mannen een discussie begonnen over kleinigheden. 'De regels zijn simpel. Iedere groep kiest één ree of hert uit. Deze leg je samen om en brengt hem weer terug. Het duo dat het grootste hert of ree binnen heeft gebracht, wint. Duidelijk?'

Er werd geknikt. 'Mooi, dan wachten tot het tijd is.' 

Bạn đang đọc truyện trên: AzTruyen.Top