'Ik zal je voorstellen aan de anderen,' zei Deegon met een lach. Sienna werd nerveus. Ze kende niemand. Wat als ze haar niet wilden? Wat als ze haar niet mochten? Was ze dan echt alleen?

Deegon begon de heuvel af te lopen. Sienna twijfelde. Ze kon nu nog terug? Maar waarheen? Ze had niets anders? Het was dit of niets. Alles was beter dan niets, toch? Ze keek Deegon aan en kwam toen ook in beweging. Eigenlijk had ze nog nooit andere mensen ontmoet, buiten haar dorp, maar het voelde wel goed. Ze was ook wel blij dat ze eindelijk mensen kon ontmoeten die naar niet zouden veroordelen voor haar haar. Ze zouden waarschijnlijk niet eens weten van de Rode Vloek.

Sienna liep achter Deegon de heuvel af. Het dorp was helemaal niet groot, kleiner dan het dorp waar zij vandaan kwam en het was duidelijk gebouwd op uitbreiding. Er stonden een paar lege huizen, maar de meesten waren wel bewoond. Het dorp was ook niet zo opgebouwd zoals het dorp waar zij uitkwam. Hier stonden de huizen gewoon her en der verspreid. Geen ringen, geen rangorde. Gewoon huizen en een hoofdgebouw.

'We zijn met een roedel van tien. Met jou erbij elf,' legde Deegon uit, toen hij Sienna zag kijken. 'We zijn niet heel groot, maar we zijn wel hecht. We zijn familie.'

Sienna knikte. Dat klonk goed. Beter dan waar zij vandaan kwam. Ze liepen nog een eindje door, tot ze aan de voet van het dorp stonden. In het dorp was het best wel levendig. Ook al waren er niet heel veel mensen, het was genoeg om het levendig te maken.

Een meisje achttien jaar liep langs. Ze keek niet eens op, alsof Sienna er altijd al was geweest. 'Hé, Bree. Wil je de anderen even halen?' vroeg Deegon aan het meisje. Nu keek het meisje, Bree, op naar Sienna. Maar ze keek haar niet uit vol afschuw of minachting. Ze glimlachte.

'Ja, komt voor elkaar!' riep ze en ze rende het dorp in.

'Dat was Bree. Zij is hier nog niet zo heel erg lang, maar ze past goed bij de groep.' Deegon lachte. Hij was duidelijk trots op zijn roedel.

Ze liepen door naar een klein plein. Dit was het midden, maar er was geen put. De roedel haalde het water uit de beek, dat naar beneden stroomde, in een meer een paar honderd meter van het dorpje vandaan.

Sienna stond ongemakkelijk rond te kijken en te wachten. Ze was zenuwachtig, vooral toen langzaam de anderen erbij kwamen. Een aantal waren veel ouder dan zij, maar een grote groep zat in haar leeftijdsgroep. Een jongen, iets ouder dan Sienna, kwam naast Deegon staan, de anderen vormden een cirkel om Deegon, Sienna en de jongen heen. 'Sienna, dit is de roedel,' zei Deegon, terwijl hij met zijn arm welkomstgebaar maakte. 'En dit hier...' hij sloeg zijn arm op de gespierde jongen. 'Dit is Bellamy. Hij is mijn bèta en hij heeft nog een vriendin nodig,' plaagde Deegon.

'Ach man, zoek eerst je eigen vriendin!' Bellamy gaf Deegon een vriendschappelijke duw. Deegon en hij lachten. Sienna stond een beetje ongemakkelijk te kijken naar de twee. Ze had geen idee wat ze hier mee moest. Was dat een serieuze vraag? Ze had wel gehoord dat meiden aan alfa's of bèta's werden gekoppeld om de roedel sterker te maken. Ze hoopte niet dat dat de reden was waarom ze hier was.