Sienna hield haar adem in. 'Is zijn knie gebroken?' vroeg ze aan Bellamy bijna ademloos.

'Ik hoop het niet,' zei Bellamy, die ook niet wist wat hij moest doen. Het kwam voor hem steeds dichterbij. Als Deegon niet zou winnen, zou Bellamy deze indringer moeten uitdagen voor een gevecht, omdat hij echt niet de Alpha kon zijn.

Deegon kreunde van de pijn. Hij greep naar zijn knie en sloot zijn ogen van de pijn. Hij ademhaling was zwaar. Hij knarste zijn tanden en probeerde de pijn weg te krijgen, wat hem maar moeilijk afging.

Dwight kwam met langzame, dreigende dichterbij. Hij nam niet de moeite om op te schieten. Deegon zou toch nergens heen gaan. De jager boog zich over Deegon heen. 'Geef je al op?' vroeg hij met een grijns op zijn vuile gezicht.

'Nooit!' riep hij en hij zwaaide met zijn goede been tegen de knie van Dwight aan. Dwight, die niets in de gaten had, werd door de onverwachtse maar harde klap, onderuitgehaald. De jager landde met een harde klap op de grond, wat Deegon wat tijd gaf om overeind te krabbelen. Deegon stond op en hinkte met moeite naar de indringer toe.

'Geef jij het op?' vroeg hij, op zijn hoede voor Dwights voeten. De jager lag op de grond, woest als hij was, maar hij gaf geen antwoord.

'Nog tien minuten voor de verandering!' kondigde Bellamy aan. 'Stop het duel!' riep hij. Deegon keek nog steeds naar Dwight, die langzaam overeind kwam. Hij stond op en keerde zijn rug naar de roedel toe. Hij liep een eindje weg en ging op de grond zitten. Hij had niet verwacht te verliezen. Het zou nog een zware strijd worden.

Deegon werd ondertussen als een held ontvangen. 'Je hebt het geweldig gedaan!' riep Bree uit. 'Je had hem echt goed te pakken!' Enthousiast deed ze een paar bewegingen na.

'Het is wel goed me je,' zei Deegon en zakte neer op de grond. Ariana pakte een lap, die ze mee had genomen uit haar huis en depte de wonden van Deegon.

'Hij ziet er behoorlijk afgepeigerd uit,' zei Ariana.

'Tja, ik kan niet zeggen dat ik dat niet ben,' zei Deegon die Ariana gehoord had. Ze keek weg, beschaamd dat ze óver hem sprak en niet tegen hem. Deegon vond het niet erg, hij was alleen maar kapot van het vechten. Deegon legde zijn gezicht in zijn handen en zuchtte diep.

'Hoe gaat het met je knie?' vroeg Ariana. 'Moet ik er nog naar kijken?'

'Nee, het is wel goed. Hij is denk ik niet gebroken. Als ik verander merk ik er toch niets van.' Ariana knikte.

De weerwolfgedaante is niet hetzelfde als de mensengedaante. Alle schade die je oploopt als mens, voel je nauwelijks tot niet als je als wolf wordt. Als het goed was, zou Deegon geen last hebben van zijn knie.

'Het is tijd,' zei Bellamy. De verandering begon. Alle weerwolven veranderden, zo ook Sienna, alle Kinderen van de Maan bleven menselijk. 'De strijd gaat verder!' riep Bellamy, die nog in zijn menselijke gedaante was gebleven.

Een grijze wolf stond aan de ene kant en een zwarte wolf stond aan de andere kant. De zwarte wolf ging door zijn poten en gromde. De grijze wolf, daarentegen, wachtte geduldig af.

'Laat de strijd beginnen!' riep Bellamy opnieuw.