Kilka dni temu odbyła się operacja, którą przeszłam pomyślnie. Dzisiaj wychodziłam ze szpitala. Czekałam na Kubę, który specjalnie wziął wolne na ten dzień, by odebrać osobiście mnie ze szpitala i się mną zająć. Akurat kończyłam pakować moją torbę gdy w drzwiach zobaczyłam uśmiechniętego Kubę

- Cześć kochanie - podszedł do mnie i pocałował

- Cześć - uśmiechnęłam się i też go pocałowałam

- Gotowa na powrót do domu? - zapytał

- Nawet nie wiesz jak się cieszę, że w końcu wracam do domu - uśmiechnęłam się o chciałam wziąć torbę

- Daj, wezmę to - powiedział, wziął moją torbę i ruszył w kierunku naszego samochodu

Mimowolnie się uśmiechnęłam i ruszyłam za moim mężem, który czekał na mnie przed salą. Wolną ręką złapał moją rękę i oboje ruszyliśmy do naszego samochodu. Po 25 minutach byliśmy pod naszym domem. Zaparkował samochodem w garażu i razem weszliśmy do domu, gdzie Zuza nosiła na rękach Sebastianka

- Cześć Natalia. Nawet nie wiesz jak się cieszę, że wróciłaś do domu - powiedziała dziewczyna, podchodząc do mnie z Sebastianem

- Cześć Zuza. Też się cieszę, że wróciłam do domu - wzięłam od niej synka - Cześć synku. Mamusia się stęskniła za tobą - powiedziałam a następnie przytuliłam do siebie synka - Grzeczny był? - zapytałam

- Natalia, Sebastian to istny aniołek. Nie mogłam sobie wymarzyć sobie lepszego, przyszywanego młodszego brata. Mogłabym się nim zajmować 24/7 - powiedziała dziewczyna

- Dziękuję Zuza - uśmiechnęłam się do dziewczyny - W takim razie ja pójdę zrobić obiad - powiedziałam i poszłam do kuchni

Po obiedzie zaczęłam myć naczynia. Po kilku minutach poczułam na swojej talii dłonie mojego męża

- Nawet nie wiesz jak się cieszę, że w końcu wróciłaś do domu. Strasznie za tobą tęskniłem - powiedział Kuba z uśmiechem, obejmując mnie w talii

- Ja też tęskniłam za tobą, za Sebastiankiem i za Zuzą - powiedziałam, uśmiechając się

- A kiedy zamierasz wrócić do pracy? - zapytał mój mąż

- Mam zwolnienie do końca tygodnia, więc na początku przyszłego tygodnia wracam na komendę. I od razu w teren - powiedziałam

- Jesteś pewna, że dasz sobie radę w terenie? - zapytał z troską

- Tak, kochanie, dam sobie radę - powiedziałam, odkładając ostatni talerz

- Po prostu martwię się o ciebie. Nie chciałbym, żeby coś Ci się stało - powiedział, gdy odwróciłam się w jego stronę

- Wiem skarbie. Ale wiesz, że przez tą chorobę trochę zaniedbałam pracę, co teraz muszę nadrobić - powiedziałam, patrząc mu w oczy

- No dobrze. Tylko bądź ostrożna - powiedział i mnie pocałował co odwzajemniłam

Reszta dnia minęła mi na zajmowaniu się Sebastiankiem, rozmowach z Zuzą i Kubą. Po kolacji umyłam Sebastianka i po kilku zasnął w moich ramionach. Włożyłam go do łóżeczka i przykryłam jego zdaniem ulubioną kocykiem i kołderką, którą dostał od mojej mamy w prezencie. Wyszłam po cichu z jego pokoju i poszłam wziąć prysznic. Gdy byłam gotowa do snu, poszłam do sypialni gdzie mój mąż przeglądał coś na telefonie. Gdy mnie zobaczył, odłożył telefon. Położyłam się na łóżku, a on podparł ręką głowę i patrzył na mnie

- Dobrze, że jesteś - powiedział z uśmiechem

- Aż tak się stęskniłeś? - zapytałam z uśmiechem

- I to bardzo - powiedział i pocałował mnie namiętnie

Po chwili zgasił światło i spędziliśmy namiętną noc.