Odkąd Kuba trafił do aresztu minęło kilka godzin. Nie miałam kompletnie pomysłu co zrobić. Postanowiłam, że rano gdy będę na komendzie porozmawiam z Moniką. Mam nadzieję, że zrobi coś by wyciągnąć Kubę z aresztu. Następnego dnia obudziłam się wraz z budzikiem. Zeszłam na dół gdzie Agnieszka robiła śniadanie

- Cześć - przywitała się Agnieszka

- Hej - rzuciłam bez emocji i usiadłam przy stole

- Jak się czujesz? - spytała, podając mi kubek z herbatą

- Jak mam się czuć? Kuba w areszcie. A ja nawet nie wiem jak zacząć rozmowę z Kruczkowską na ten temat - powiedziałam, patrząc na przyjaciółkę

- Natalia, spokojnie. Będę podczas tej rozmowy będę z tobą. Jeśli chcesz - zaproponowała

- Nie. Ja sama jej to powiem - rzuciłam i upiłam łyk herbaty i wzięłam kęs kanapki

Po 30 minutach ruszyłyśmy na komendę. Po 10 minutach byłyśmy na komendzie. Agnieszka poszła do operacyjnego, a ja poszłam do Kruczkowskiej. Zapukałam

- Proszę - usłyszałam, więc weszłam - Coś się stało, Natalia? - zapytała

- Możemy porozmawiać? - zapytałam, siadając na krześle

- Jasne. O co chodzi? - zapytała

- Chodzi o Kubę - zaczęłam

- Co z nim? - spytała

- Nie słyszałaś o tym, że Kuba został oskarżony o porwanie dziewczynki? - zapytałam

- Kuba i porwanie? Przecież to w ogóle nie ma sensu - powiedziała

- Wiem. Siedzi na Białołęce. Byłyśmy tam wczoraj z Agnieszką, ale komendant powiedział, że dopóki trwa śledztwo to Kuba musi zostać w areszcie - powiedziałam

- Postaram się coś zadziałać w tej sprawie, ale nie mogę obiecać że to cokolwiek da - powiedziała Monika

- Monika, zrób wszystko co się da. Tylko proszę Cię o to, żebyś wyciągnęła go stamtąd - powiedziałam z prośbą w głosie

- Natalia, postaram się, ale nie mogę Ci nic obiecać - powiedziała

- Ja po prostu nie wytrzymuje bez niego - powiedziałam, powstrzymując łzy

- Spokojnie. Będę robić wszystko, aby Kuba jak najszybciej wyszedł z aresztu - oznajmiła Kruczkowska - A ty, Natalia jedź do domu i odpocznij. Dzisiaj masz wolne

- Jasne - rzuciłam i wyszłam z gabinetu Kruczkowskiej, przed którym czekała na mnie Agnieszka

- I jak? - spytałam

- Monika będzie robić wszystko, żeby wyciągnąć Kubę z aresztu. Ale powiedziała też, że nie może nic obiecać - wyjaśniałam

- Chodź, odwiozę Cię do domu - powiedziała przyjaciółka i obie poszłyśmy do samochodu, którym Agnieszka odwiozła mnie do jej mieszkania

- Dasz sobie radę sama? - spytała, patrząc na mnie

- Tak - rzuciłam

- Jakby coś się działo to dzwoń - powiedziała Agnieszka, ja wysiadłam z samochodu i weszłam do środka

Gdy weszłam do środka klucze położyłam na szafce i poszłam do kuchni by zrobić sobie herbaty. Po zrobieniu herbaty usiadłam na kanapie i zaczęłam zastanawiać czy Monice uda się coś zrobić, by wyciągnąć Kubę z aresztu. Po kilku godzinach usłyszałam dźwięk otwieranych drzwi

- Natalia, jestem - krzyknęła Agnieszka od progu, ale nie otrzymała ode mnie odpowiedzi - Natalia? - przyszła do salonu - Natalia, dlaczego się nie odzywasz?

- Przepraszam, zamyśliłam się - odpowiedziałam

- Spokojnie. Wszystko się ułoży - powiedziała Agnieszka z pewnością w głosie

- No mam nadzieję, bo inaczej nie wiem jak to się wszystko dalej ułoży

Agnieszka przytuliła mnie co odwzajemniłam. Dobrze, że Agnieszka była przy mnie bo inaczej ja bym sobie nie poradziła.