Felix's POV:

Πέρασε και η χθεσινή μέρα....

Τώρα είναι 9:20 το πρωί.... Περιμένω την Eunju για να πάμε σπίτι μου... Ξέρω την αντίδρασή της.... Πόσο μάλλον όταν μάθει πως θα μείνει στο δωμάτιό μου, εκτός κι αν της το πρόλαβε η Oliv....

Έπρεπε πρώτα να κάνει κάποιες τελευταίες εξετάσεις και μετά θα ήταν ελεύθερη να πάρει εξιτήριο....

Ευτυχώς οι εξετάσεις της ήταν μια χαρά....

Βγήκε χαρούμενη έξω από το δωμάτιό της και μόλις με είδε απλά με αγνόησε και προχώρησε προς την έξοδο....

Εγώ έπαιξα τα στραβά μάτια και την ακολούθησα...

Προχωρούσαμε στο πάρκο ήρεμα και χαλαρά... Δεν είχαμε ανταλλάξει καμία κουβέντα μέχρι που με κοίταξε και μου είπε:

Eunju: με έχεις πάρει από πίσω? Όντως τώρα?

Felix: Eunju, ποτέ θα σταματήσεις να με αποφεύγεις?

Eunju: έλα ντε... Ποτέ θα σταματήσω?

Δεν την καταλαβαίνω ώρες ώρες... Εγώ φταίω?

Felix: ωραία να σε ακολουθαω δεν μπορώ, να σου μιλάω για την σχέση μας δεν μπορώ, τουλάχιστον ένα καλημέρα μπορώ να σου λέω?

Eunju: huh

Felix: ειιι σου μιλάω! Μην σνομπαρεις!

Eunju: σε παρακαλώ άσε με ήσυχη

Felix: ρε Eunju!?

Eunju: λείπω...

Felix: τι θες ρε γαμω το!? Πες μου ένα πράγμα που μπορώ να κάνω και να σταματήσεις να με αποφεύγεις τόσο πολύ!

Eunju: μια απόσταση... Γίνεται?

Felix: τι?

Eunju: μια απόσταση! Μου είναι υπέρ αρκετή! Γίνεται! Απλά θέλω να μείνω μόνη μου... Λίγο καιρό!

Felix: μάλιστα... Πόσο καιρό?

Eunju: όχι πολύ... Ίσα ίσα να ξεκαθαρίσω τα πράγματα μέσα μου! Ίσως μια απόσταση να κάνει καλό και στους δυο μας! Καταλαβαίνεις, έτσι?

Κάνω μια έκφραση τύπου: 😒

Eunju: ωραία χαίρομαι...

Είπε ειρωνικά και προχώρησε πιο μπροστά από εμένα...

Ε όχι! Μέχρι τέλους δεν είπε η άλλη?

Τώρα θα σου πω δεσποινίς Eunju!

Την πιάνω από το μπράτσο και την φέρνω ακριβώς μπροστά μου!

Με κοίταξε έντρομη...

Μάλλον την έπιασε ταχυπαλμια...

Δεν είπε κουβέντα και απλά με κοιτούσε με γουρλωμενα μάτια...

Felix: προσπάθησα ξανά και ξανά, αλλά δεν μπορώ... Αυτό ήταν το τελευταίο που μπορούσα να κάνω... Ναι ρε Eunju, σε αγαπάω! Λοιπόν άκου αυτό....

Είχε φρικαρει τελείως....

Felix: εγώ και η Madeline είμαστε παρελθόν! Μια φορά έκανα κάτι μαζί της επειδή με πίεσε κι όλο αυτό πριν πάω με εσένα! Εκείνη την μέρα που την είδες να προσπαθεί να με φιλήσει, με είχε στριμώξει! Δεν ήθελα κι ούτε είχα σκοπό να σε απατήσω και το ξέρεις πολύ καλά! Εγώ ήμουν αυτός που σε έσωσα μια φορά τότε με το αυτοκίνητο και εγώ ήμουν εκείνος που σε έσωσα όταν παραλίγο να σε σκοτώσει η Madeline! Αν θες τα πιστεύεις, αν όχι είναι δικό σου θέμα... Και ξέρεις κάτι?

Με κοίταξε κάπως 😟

Δίστασα αλλά το έκανα... Αφού άρχισα να δακρύζω...

Με γρήγορες κινήσεις, έφερα το πρόσωπό της σε απόσταση αναπνοής από το δικό μου και αφού κοίταξα για μερικά δευτερόλεπτα τα κάστανα μάτια της, ένωσα τα χείλια μας σε ένα πολύ βίαιο φιλί....

Ταυτόχρονα τύλιξα την μέση της με τα χέρια μου...

Αυτό δεν διατήρησε παραπάνω από 3 λεπτά... Το έσπασα, έσκυψα το κεφάλι μου, σκούπισα τα δάκρυά μου και συνέχισα να προχωράω...

Πώς το έκανα αυτό???

Εκείνη είχε κοκαλωσει....

Δεν περίμενα να έρθει να μου πει κάτι! Δεν χρειαζόταν...

Όμως ένιωσα αυτό που είχα νιώσει από την αρχή της σχέσης μας...

Ανάμεικτα συναισθήματα είχαν περικυκλώσει τις σκέψεις μου...

Το μόνο σίγουρο είναι πως δεν νιώθω τύψεις!

Ήταν αυτό που ήθελα να κάνω από την μέρα που χωρίσαμε...

Δεν ξέρω πως θα αντιδράσει μετά από αυτό...

Έβαλα τα χέρια στις τσέπες μου και συνέχισα να προχωράω...

Ναι αλλά έχω υποχρέωση να την προσέχω!

Ναι αλλά μετά από αυτό δεν έχω δύναμη να την κοιτάξω!

Φοβάμαι μην βγάλει καμιά ακτίνα λέιζερ και στοχεύσει τα μάτια μου... Χαχ τι λέω ο μ@λ@κ@ς???

End of Felix's POV