Olivia's POV:

Την υπόλοιπη μέρα δεν συνέβη τίποτα παραπάνω από όσα συνέβησαν το πρωί....

Την νύχτα, πρότεινα στον αδερφό μου να πάει σπίτι να ξεκουραστεί και λίγο, αλλά αρνήθηκε ΞΑΝΑ!

Τότε απλά του πρότεινα να πάμε να περπατήσουμε λίγο και να αφήσουμε τον Jeogin με την Eunju...

Συμφώνησε, βγήκαμε έξω και αρχίσαμε να περπατάμε...

Olivia: λοιπόν, για πες...

Felix: να πω? Τι να πω?

Olivia: τι κάνεις, πως είσαι, πως πάει η ζωουλα σου, τις σκέψεις σου κτλ

Felix: Oli τι συμβαίνει?

Olivia: ρε απαντα τις ερωτήσεις που σου κάνω!

Felix: ωραία τι να σου πω? Ότι προσπαθώ να την πλησιάσω και με αποφεύγει? Ότι θέλω να τα ξανά φτιάξω μαζί της? Ότι μου λείπει? Τι από όλα θες να σου πω??

Olivia: διεκδίκησέ την μέχρι τέλους! Όσο πιο πολύ επιμένεις μεν της σπας λίγο τα νεύρα αλλά της δείχνεις πως την θες!

Felix: ναι οκε αλλά όσο κι αν επιμένω, ΑΠΛΑ ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ ΤΙΠΟΤΑΑΑ! Με μισεί αυτό είναι όλο! Τέλος πάντων... Για πες τι γίνεται εσύ και ο Jeogin? Τα φτιάξατε?
Olivia: μην μου αλλάξεις θέμα! Άσε τον Jeogin κι εμένα στην ησυχία μας και κοίτα τι θα κάνεις εσύ με την Eunju! Σε μισεί? Πώς το συμπέρανες αυτό?

Felix: δεν έχει σημασία, αλλά η συμπεριφορά της είναι τόσο ψυχρή!

Olivia: ρε ηλίθιε, πόνεσε! Είναι τόσο ευαίσθητη! Από την αρχή έπρεπε να αποφύγεις την Madeline! Και τώρα κοίτα που φτάσαμε! Σε ένα νοσοκομείο με ένα 18 χρόνο κοριτσάκι που παραλίγο να πεθάνει από αιμορραγία! Ξέρεις κάτι? Απορώ τι στο διάολο μυαλά κουβαλάτε εσείς τα αγόρια! Πώς μπορείτε να πληγώνεται κάποιον δικό σας άνθρωπο και να μην σας νοιάζει καν! Felix, ψάξε βαθιά μέσα σου και θυμήσου ποιος ήσουν όταν τα έφτιαξες και όταν χώρισες με την Madeline, ποιος ήσουν όταν τα έφτιαξες και όταν χωρίσατε με την Eunju και ποιος είσαι τώρα!

Κοίταξε το πάτωμα και αναστεναξε....

Ακούμπησα απαλά την πλάτη του με το χέρι μου και συνέχισα...
Olivia: είμαι σίγουρη ότι δεν ήσουν κι ούτε είσαι ίδιος σε κάθε περίπτωση! Σκέψου πως και με ποια περνάς καλύτερα! Με τον δολοφόνο, την παιδική σου φίλη ή μόνος σου! Ξέρεις τι μου είπε? Τον θέλω αλλά πιο πολύ θέλω μια μικρή απόσταση! Θέλει να ξεκαθαρίσει τα πράγματα μέσα της και το ίδιο θα έπρεπε να κάνεις κι εσύ!

Δεν μίλησε... Απλά σήκωσε το κεφάλι του, σκούπισε τα μάτια του και απομακρύνθηκε...

Προσπάθησα να τον ακολουθήσω αλλά δεν τα κατάφερα! Δεν ξέρω τι έχει σκοπό να κάνει ούτε προς τα πού πηγαίνει!

Ελπίζω να μην κάνει καμιά βλακεία!

Γύρισα πίσω στο δωμάτιο της Eunju και κάθησα δίπλα της.... Ο Jeogin δεν ήταν εκεί! Τι φάση? Που πήγε; Η Eunju κοιμόταν... Από της 7 το απόγευμα? Όντως? Τι έχει πάει λάθος???? Τι έχω χάσει?

Πήρα τηλέφωνο και τον αδερφό μου και τον Jeogin, αλλά δεν το απαντούσαν!

Κοντεύω να τρελαθώ!

Το ένα έλεγε ο συνδρομητής που καλέσατε, μάλλον έχει το τηλέφωνό του απενεργοποιημένο και το άλλο έλεγε ο συνδρομητής που καλέσατε, δεν είναι διαθέσιμος αυτή την στιγμή!

Κι αν συμβαίνει κάτι κακό!???

Αφήνω την Eunju να κοιμηθεί με την ησυχία της και τρέχω προς το σπίτι του Jeogin! Δεν ήταν εκεί όμως!

Άρχισα να τρέχω...

Για να κόψω δρόμο, πέρασα από το πάρκο ώστε να βγω κατευθείαν στο δρόμο προς το σπίτι μου!

Καθώς είχα φτάσει στην μέση του πάρκου, βλέπω και τους δύο να κάθονται σε ένα παγκάκι...

Τους πλησίασα λαχανιασμενη, καθώς ήμουν, και στάθηκα μπροστά τους...

Olivia: ρε βλαμμένα, εδώ είστε? Ξέρετε πόσο τρόμαξα???

Jeogin: προσπάθησα να σε πάρω τηλέφωνο να σου πω ότι πάω λίγο σπίτι μου και τότε παρατήρησα ότι έμεινα από μπαταρία... Δεν ήξερα που ήσουν και όταν βγήκα από το νοσοκομείο, είδα τον Lix να κάθεται και να κοιτάει τον ουρανό... Του πρότεινα ανά έρθουμε εδώ ώστε να συζητήσουμε λίγο...

Olivia: ουφφφφ! Lix εσύ έχεις να πεις κάτι?

Felix: ναι! Εγώ ήθελα την ησυχία μου!

Olivia: ρε Lix, δεν είχα σκοπό να σου μιλήσω τόσο απότομα, απλά είχα φτάσει στα όριά μου με αυτά που μου λέγατε και εσύ και η Eunju και απλά ξέσπασα πάνω σου! Συγγνώμη!

Με κοίταξε, μου χαμογέλασε ελαφρώς και με αγκάλιασε!

Felix: ευχαριστώ που είσαι αδερφή μου!

Μου ψιθύρισε...

End of Olivia's POV