Τέλος πάντων φτάσαμε στην καφετέρια που θα συναντούσαμε τα παιδιά...

Ήταν ήδη εκεί και μας περίμεναν...
~~~
Olivia: άντε ρε παιδιά αργήσατε 2 λεπτά! Και σαν να μην φτάνει αυτό δεν μας έχετε δώσει σημεία ζωής εδώ και περίπου δύο μέρες!

Felix: είχαμε δουλειά...

Jeogin: ωπ τι δουλειά είχατε?

Eunju: τίποτα σπουδαίο, απλά θέλαμε να περάσουμε μία μέρα μόνο εμείς οι δύο, χωρίς να έρθουμε σε επαφή με κανένα και απλά να μείνουμε σπίτι....

Olivia: και πως πήγε?

Eunju: κομπλέ! Αν και αδιαθετησα και δεν είχα πολύ διάθεση, αλλά έκανε τα πάντα για να με κάνει να νιώθω άνετα και να είμαι χαρούμενη!

Felix: τα κατάφερα!?

Eunju: αν τα κατάφερες λέει? Εννοείται και με το παραπάνω!

Olivia: αχου μωρέ πολύ χαίρομαι για εσάς! Η Yeongja τι κάνει?

Eunju: έλα μου ντε! Έχω να την δω πολύ καιρό!

Felix: ρε είσαι βλάκας? Πάρε ένα τηλέφωνο την γυναίκα και μίλα της!

Eunju: ναι ναι θα την πάρω!

Olivia: α Lix δεν σου είπα...

Felix: ωχ τι?

Olivia: σήμερα θα έρθει η Rachel, η Ashley, o Tommy και η άλλη η ψωνάρα σπίτι...

Felix: ΌΧΙ! ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΈΡΘΟΥΝ ΣΠΙΤΙ ΜΑΣ ΑΥΤΟΙ? Καλά οκε για την Ashley και την Rachel, αλλά οι άλλοι δύο ΓΙΑΤΊ¿????

Olivia: that's a good question but I have no idea !

Eunju: μην αγχώνεστε θα έρθω κι εγώ μαζί...

Felix: καλύτερα όχι γιατί την έχω ικανή να σε βιάσει...

Eunju: καλά οκε.... Το βράδυ θα έρθεις σπίτι μου?

Felix: αν με θες!

Eunju: σε θέλω? Εννοείται και σε θέλω!

Felix: oke τότε...
~~~
Κουβεντιάζαμε αρκετή ώρα και όταν πια είχε πάει 14:00 φύγαμε...

Η Olivia και ο Felix πήγαν σπίτι τους, εγώ στο δικό μου και ο Jeogin στο δικό του...

Εκεί με περίμενε ανυπόμονη η Yeongja η οποία ζήτησε να μάθει τα πάντα για τα τελευταία γεγονότα, με κάθε λεπτομέρεια, και όταν της εξήγησα χάρηκε για εμένα και μου είπε τα δικά της....

Ξαφνικά θυμήθηκα ότι είχα ξεχάσει την τσάντα μου στο δωμάτιο του Lix...

Πήρα το κινητό μου και τα κλειδιά μου και πήγα γρήγορα στο σπίτι του Felix για να πάρω την τσάντα μου...

Και εκεί με περίμενε μια δυσάρεστη έκπληξη...

Μπαίνω στο δωμάτιό του και βλέπω την άλλη την ηλίθια να προσπαθεί να τον φιλήσει...

Εγώ κοντοσταθηκα δίπλα από την πόρτα και παρακολουθούσα το θέαμα μέχρι που δεν άντεχα άλλο...
~~~
Eunju: wait wait wait, τι πας να κάνεις εκεί? Τόσο πολύ σου έχει στοιχίσει που δεν τον έχεις?

Madeline: εσύ θα μου πεις τι δουλειά έχεις εδώ!

Eunju: εγώ κάνω τις ερωτήσεις! Άσε τον Felix ήσυχο και εξαφανίσου! ΤΏΡΑ!
~~~
Και με βιαστικά βήματα και μία ξινιλα ζωγραφισμένη στα μούτρα της έφυγε από το δωμάτιο του Lix....

Εγώ έκλεισα την πόρτα και τον κοίταξα νευριασμένη αλλά με ένα πληγωμένο βλέμμα....
~~~
Eunju: μπορείς να μου πεις τι κάνατε? Για αυτό δεν ήθελες να έρθω? Για να κάνετε ήσυχοι την δουλειά σας?

Felix: τι? Όχι όχι! Καμία σχέση! Δεν ήταν αυτό που νομίζεις!

Eunju: α ναι? Γιατί πριν λίγο φιλιοσασταν! Δεν είναι αυτό που νομίζω?

Felix: όχι ρε Junie! Δεν κάνω τέτοια πράγματα ενώ είμαι σε σχέση!

Eunju: ε τότε ΤΙ ΣΚΑΤΑ ήταν αυτό που είδα?

Felix: με στρίμωξε, με φίλησε, προσπάθησα να φύγω, με κόλλησε στον τοίχο και δεν μπορούσα να κάνω τίποτα!  Δεν έχω σκοπό να σε απατήσω κι ούτε θέλω... Αλήθεια σου λέω! Σε παρακαλώ πίστεψέ με!

Eunju: δεν είναι εύκολο να σε πιστέψω αλλά τέλος πάντων...
~~~
Έκανα την κίνηση να ανοίξω την πόρτα, αλλά ο Felix έπιασε το χέρι μου και με τράβηξε προς το μέρος του, με αποτέλεσμα τα κούτελά μας να ακουμπήσουν το ένα το άλλο...

Για αρκετή ώρα δεν έκανε κάνεις από τους δυο μας καμία κίνηση και είχε πάρα πολύ ησυχία, το μόνο που ακουγόταν ήταν οι ανάσες μας...

Τον αγαπάω ρε γαμω το και δεν θέλω να χωρίσουμε...

Την κίνηση την έκανα εγώ.... Δεν μπορώ να τον αφήνω να κάνει την κίνηση μόνο εκείνος...

Λίγη ώρα μετά πήγαμε στο δωμάτιο της Olivia για να ακούσουμε μουσική και μας ακολούθησε και η Madeline....

Ήμασταν πολύ απόμακροι...
~~~
Olivia: πάω να πιω νερό...

Felix: ααα κι εγώ θέλω! Junie εσύ θες?

Eunju: όχι όχι είμαι εντάξει! Ευχαριστώ!

Madeline: χαχ αηδιες...

Olivia: ασχολιαστο...

Felix: εμείς πάμε για νερό! Μην πλακωθειτε όσο λείπουμε!

Madeline: ναι ναι καλά...
~~~
Συμπεριφέρεται πολύ περίεργα η τύπισσα...

Όταν τα παιδιά έφτασαν σε μακρινή απόσταση από το δωμάτιο, η Madeline σηκώθηκε και κλείδωσε την πόρτα του δωματίου....

Αφού τελείωσε, ήρθε προς το μέρος μου θυμωμένη, έπιασε το χέρι μου σφιχτά και με τράβηξε προς τα πάνω για να σηκωθώ, άρχισε να με σπρώχνει και να με κλωτσαει και να μου ρίχνει μπουνιές ταυτόχρονα αφήνοντάς μου αρκετά σημάδια στο πρόσωπό μου...

Άρχισα να την χτυπάω κι εγώ, με λίγα λόγια πλακωθηκαμε στο ξύλο και ξαφνικά πέφτουμε στο πάτωμα και εκείνη βρισκόταν πάνω από εμένα κοιτώντας με δολοφονικά...

Ξαφνικά έβγαλε ένα μαχαίρι και πήγε να με χτυπήσει...

Έκλεισα τα μάτια μου τρομαγμένη και σίγουρη πως τώρα θα πεθάνω...